Susuzluq günü: Redaktələr arasındakı fərq

[[Ərəblər|Ərəb]] ordusunun məğlubiyyəti və verilən itkilər [[Müsəlman|müsəlmanların]] [[Mavəraünnəhr|Mavəraünnəhrdəki]] nəzarətinin növbəti illərdə demək olar tamamilə süquta uğramasının katalizatoru idi.{{sfn|Blankinşip|1994|p=127}}{{sfn|Houtinq|2000|p=85}}{{sfn|Şaban|1979|p=106}} Başqa sözlə, [[Birləşmiş Krallıq|Böyük Britaniya]] tarixçisi ser [[Hamilton Aleksandr Rosskin Gibb|Hamilton Aleksandr Rosskin Gibbin]] qeyd etdiyi kimi, bu döyüş "praktik baxımdan ərəblərin Mavəraünnəhrə sonuncu təcavüzkar ekspedisiyası idi, ancaq ərəb nüfuzuna daha böyük bir zərbə yetirilmişdi. Rollar tamamilə dəyişmişdi. Bundan belə ərəblərin müdafiə mövqeyi tuturdu və onlar tədricən [[Amudərya]] boyunca yerləşən bütün mahallardan qovulmuşdular".{{sfn|Gibb|1923|p=66}} Yeni Əməvi valisi Əsəd əl-Qəsri növbəti bir neçə il ərzində durmadan yeni yürüşlər həyata keçirirdi, ancaq böyük nailiyyətlər əldə edə bilmirdi. Həmçinin, Əsəd yerli elita ilə əməkdaşlığı təmin etmək üçün [[İslam]] dinini qəbul etmiş yerlilərə qoyulan vergiləri bir müddət ləğv etmişdir, ancaq bu siyasət [[Xorasan ərəbləri]] tərəfindən müsbət qarşılanmırdı və vergilər Əsədin xələfi Əşras ibn AbdullaAbdullah əl-Sulami tərəfindən bərpa edilmişdir.{{sfn|Blankinşip|1994|pp=127–128}}{{sfn|Gibb|1923|pp=67–70}}{{sfn|Şaban|1979|p=107}} Bu, 728-ci ildə Mavəraünnəhrdə ümumi üsyana səbəb olmuşdur. [[Türgişlər|Türgişlərin]] hərbi dəstəyi ilə ərəblər bütün regionu, hətta 737-ci ildə Xorasanı belə tərk etməli olmuşdur. Mavəraünnəhrə nəzarət uğrunda rəqabət başlamışdı. Ərəblər [[Suluk xan|Suluk xanın]] 738-ci ildə öldürülməsindən sonra [[Türgiş xaqanlığı|Türgiş xaqanlığında]] baş vermiş vətəndaş müharibəsindən istifadə edən [[Əməvilər|Əməvi]] valisi [[Nəsr ibn Səyyar|Nəsr ibn Səyyarın]] 739–741-ci illərdəki yürüşlərinə qədər əvvəlki mövqelərinə qayıda bilməmişdi.{{sfn|Blankinşip|1994|pp=128, 176–185}}