Xüms: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
k Yeni səhifə: == QURANİ-KƏRİMDƏ XUMS HAQINDA NAZİL OLAN AYƏLƏR == Müqəddəs Qurani-Kərim, İslam dininin Qiyamətə qədər olan bütün qanunlarını ümumi şəkildə bizə bəyan e...
 
kRedaktənin izahı yoxdur
Sətir 12:
Ayədən məlum olduğu kimi, xums Peyğəmbər (səlləllahu ələyhi və alihi və səlləm) və onun Əhli-beytinindir (yə`ni, Mə`sumların (ələyhimussalam)). Bundan əlavə, xumsun bir qismi də yetim, yoxsul və yolda pulsuz qalmış seyyidlərə (peyğəmbər övladlarına) çatır. Beləliklə, xums iki qismə bölünür:
 
Əvvəl: İmamların (ələyhissalamə) səhmi.
 
Xumsun bu qisməti ya İmamın özünə verilməli, ya da o Həzrət qeybdə olan zaman bütün şəraitə malik olan müctehidə və ya onun səlahiyyətli nümayəndələrinə çatdırılmalıdır. O da öz dini elmi əsasında imam malını İmamın (ələyhissalam) razı olduğu yerlərdə, o cümlədən, dini tələbələrə, məscid tikilməsinə, yol çəkilməsinə, dini mədrəsələrin tikilməsi və sair yerlərə sərf etməlidir.
Sətir 34:
Bütün bu ayələr ümumilikdə xumsun vacib olmasına dəlalət edir. Bundan əlavə, Mə`sumlardan (ələyhimussalam) bizə yetişən onlarla hədislər də bu məsələnin vacibliyini subuta yetirir. Növbəti bəhsimiz həmin mövzuda, yə`ni xumsun Mə`sumların (ələyhissalam) rəvayətlərində araşdırılmasıdır.
 
== MƏSUMLAR (ƏM) XUMS BARƏSİNDƏ ==
[[İmam Sadiq]] (ələyhissalamə) buyurmuşdur:
 
“İlk dəfə öz malının xumsunu çıxaran şəxs həzrət[[İbrahim peyğəmbər|Hz. İbrahim]] (ələyhissalamə) olmuşdur.”[6]
 
Xums məsələsi İslamdan[[İslam]]dan əvvəl də qanun kimi insanlar arasında icra olunurdu. [[İslam]] dini bir çox şeyləri cəmiyyətdə olduğu kimi saxlamış və müsəlmanların məsləhətinə xatir onları vacib etmişdir.
 
[[İslam Peyğəmbəri]]ndən (s) rəvayət olunur ki, Hz. [[Əli]] (ə)-a buyurur:
Sətir 49:
2. Xəzinə taparkən onun beşdən birini (xumsunu) çıxarıb vermişdir;
 
3. Həccə[[Həcc]]ə gələnlərə yolda su paylamışdır;
 
4. İnsanın qan bahasını yüz dəvə qərar vermişdir;
 
5. Kəbəni[[Kəbə]]ni yeddi dəfə təvaf etmişdir;”[7]
 
Qeyd olundu ki, xums ümumiyyətlə İmamın və seyyidlərin payıdır. Bu barədə [[İmam Sadiq]] (ələyhissalam) buyurur:
 
“Qiyamət“[[Qiyamət günü]] insanın ən çətin halı o vaxtdır ki, xums sahibi (xumsu alan) [[Allah]] dərgahında dayanıb xumsun ona çatmamasından şikayətlənsin!”[8]
 
[[İmam Sadiq]] (ələyhissalam) xumsu verilməyən malın istifadəsi barəsində buyurur:
 
“Heç kəs xumsunu vermədiyi təqdirdə onu öz malına qatıb yeyə bilməz....”[9]
 
[[İmam Baqir]] (ələyhissalam) isə xums barəsində belə buyurur:
 
“Bizim haqqımızı (xumsu) vermədiyi halda xumsu olan mal ilə bir şey almaq heç kəsə halal deyildir.”[10]
 
Nəhayət, həmin mövzuda imam Zaman (ə.c)-dan xums məsələsini aydın şəkildə bilib, lakin qəsdən onu verməyənlər barəsində belə bir hədis vardır:
 
“(Xumsu olan halda və xums məsələsini billə-bilə) Bizim haqqımızı (halal sayıb, icazəmiz olmadan) öz mallarına qatıb yeyənlərə Allahın, mələklərin və bütün insanların lə`nəti olsun!” [11]
 
Xums məsələsi [[İslam Peyğəmbəri]]nin (s) zamanından bəri olmuş və tarix boyu məsum [[İmamlar]]ın (ələyhimussalam) vasitəsilə toplanaraq öz sahiblərinə çatdırılmışdır. [[İmam Mehdi|İmam Zaman]]ın (ə.c) qeybə çəkilmaəsindən sonra bu iş İmamın xüsusi vəkillərinə, daha sonra isə ədalətli din alimlərinə və müctehidlərə tapşırılmışdır.
 
Bütün bu rəvayətlər tam aşkarlığı ilə dəlalət edir ki, xums heç bir şəkk-şübhə olmadan hər bir müsəlmana vacibdir. Doğrudur ola bilsin müəyyən şəraitə görə bə`ziləri bu vacib əməli yerinə yetirə bilməsin, lakin məsələni tam aydınlığı ilə dərk etdikdən sonra ona əməl etmək hər bir müsəlmanın borcudur. Bu işdən boyun qaçırmaq isə şeytanın tələsinə düşüb Qiyamət günündə [[Allah]] dərgahında üzü qara olmaq deməkdir.
 
Allaha and veririk Öz izzəti-cəlalına ki, bizi şeytanın vəsvəsələrindən qorusun!
Sətir 80:
Xumsun vacib olması heç kimin onu qəbul edib-etməməsindən asılı deyil. Allah Öz hökmünü verdikdə heç kimlə məsləhətləşmir. Bizik ki, öz xeyir və zərərimizin nədə olduğunu dəqiq bilmirik və həmişə Allaha möhtacıq.
 
Başqa məsələ də bundan ibarətdir ki, xums və zəkat kimi vergilərin İslamda vacib olması bu mə`naya deyil ki, Allahın[[Allah]]ın bunlara ehtiyacı vardır. Ona görə ki, bütün məxluqların ruzisini Allah-taala verir və onların heç birinə də ehtiyacı yoxdur. Bu barədə bir neçə ayəni nəzərdən keçirmək yerinə düşərdi.
 
1. “Allah ehtiyacsız və həlimdir!”[12]
 
2. “Bilin ki, Allahın heç bir şeyə ehtiyacı yoxdur. O, hər cür şükrə, tə`rifə layiqdir!”[13]
 
3. “Əlbəttə, Allah aləmlərə (heç kəsə) möhtac deyildir!”[14]
 
4. “Allah sizə əsla möhtac deyildir!”[15]
 
5. “Ey insanlar! Siz Allaha möhtacsınız. Allah isə möhtac deyildir və hər cür şükrə, tə`rifə layiqdir!”[16]
 
6. “Allah zəngin, siz isə yoxsulsunuz. Əgər Ondan üz döndərsəniz (sizi yox edib) yerinizə sizlər kimi olmayan (Allaha cani-dildən ibadət və itaət edən) başqa bir qövm gətirər!”[17]
 
Bütün bu ayələr və bunlar kimi onlarla ayələrdən belə mə`lum olur ki, xums və zəkat vermək yalnız, insanın özünün xeyirinədir. Allahın heç bir şeyə ehtiyacı yoxdur. Lakin hər bir ibadətdə olduğu kimi Allah-taala müsəlmanın imanının dərəcəsini və Allaha olan məhəbbətini yoxlamaqdan (və ya ona göstərməkdən və təkamülə çatdırmaqdan) ötrü insanın malı ilə də onu imtahana çəkir. Əgər o bu imtahandan üzü ağ çıxsa, Allah da müqabilində onun qəlbində imanını artırar və ona Öz xüsusi mə`nəvi və maddi rəhmət və bərəkətini əta edər.
Sətir 112:
5. Döyüş qənimətləri.
 
6. Üzgüçülük vasitəsilə ələ gətirilən lə`lləl-cəvahir.
 
7. Zimmi kafirin müsəlmandan aldığı torpağın pulunda olan xums.
Sətir 121:
Mənfəəti tə`rif etməkdən ötrü şər`i kitablara müraciət etmək lazımdır. O cümlədən ayətullah Fazil Lənkərani öz risaləsində yazır:
 
“Əgər insan ticarətdən, sənətkarlıqdan, yaxud sair qazanc yerlərindən müəyyən qədər qazanc əldə etsə, ...bu halda bu qazanc özünün və ailəsinin illik xərclərindən artıq qalsa, onda (həmin illik xərcdən artıq qalan pulun) xumsunu, yə`ni beşdən birini sonradan deyiləcək göstərişlərə əsasən verməlidir.”[18]
 
Deməli, mənfəət bilməliyik ki, qazancımız bir illik ailə xərcini ödədikdən sonra artıq qalsın. Həmin artıq qalan pula və ya mala mənfəət deyilir və xums yalnız həmin mənfəətə düşür. Əlbəttə, xumsunu hər vaxt belə bir mənfəət ələ gətirdikdə, həmin an və yaxud gözləyib ilin axırında çıxara bilər. Bir şeyi də yadda saxlamaq lazımdır ki, mənfəətin haradan gəlməsinin də rolu vardır. Çünki bə`zi mənfəətlər vardır ki, onlara xums düşmür. Məsələn, qızın cehizi, hədiyyə və sair ki, sonradan müfəssəl şəkildə onlara işarə edəcəyik.
Sətir 127:
Adi halda mənfəət iki yolla - ya ticarət yolu, ya da adi işləmək yolu ilə ola bilər. Bunların hər birisinin də özünəməxsus hesablama tərzi vardır. Mənfəət barəsində aşağıdakı məsələlərə diqqət yetirilməlidir:
 
“Əgər qənaət etməklə müəyyən bir şey illik xərclərdən artıq qalarsa, (ilin axırında) onun da xumsu verilməlidir.”[19]
 
“Əgər bir kəsin xərclərini başqaları verirsə, əldə etdiyi bütün malın xumsunu verməlidir. Lakin onun müəyyən miqdarını ziyarətə və sair yerlərə xərcləsə bu vaxt yalnız yerdə qalanının xumsu verilməlidir”[20]
 
“Tacir, qazanc əldə edən, sənətkar və sair kimi şəxslər işə başladığı vaxtdan bir il keçdikdə, illik xərclərdən artıq qalanın xumsunu verməlidirlər. Lakin peşəsi kəsb və ticarət olmayan bir kəs, təsadüfən müəyyən qədər mənfəət əldə edərsə, ondan bir il keçdikdən sonra illik xərclərindən artıq qalan hissəsinin xumsunu verməlidir.”[21]
 
“Əgər bir nəfər (illik xərclərindən artıq qalan) malın xumsunu verməsə, hətta sonradan xums vermək niyyətində olsa da o maldan istifadə etməyə şər`i cəhətdən ixtiyarı yoxdur.”[22]
 
“Əgər birisi bir nəfərlə şərik olsa, beləliklə onlardan biri xumsunu versə, digəri verməsə və sonrakı ildə xumsunu vermədiyi maldan şirkətin sərmayəsi üçün qoysa, heç biri o maldan istifadə edə bilməz.”[23]
 
Bütün müctehidlərin nəzərlərinə əsasən, bir malın xumsunun verilib-verilməməsində şəkk olunarsa, ondan istifadə etmək olar.
Sətir 144:
Bə`ziləri mə`dən və qazıntı işləri ilə məşğul olur. Bu sahənin də özünəməxsus xumsu vardır. Belə şeylərin xumsunu çıxarmaqdan ötrü əvvəlcə bilmək lazımdır ki, yerdən çıxan hansı mə`dən qazıntılarına və hansı miqdara çatdıqda onlara xums düşür:
 
“Əgər mə`dəndən qızıl, gümüş, bürünc, mis, dəmir, neft, daş kömür, füruzə, əqiq, mineral maddələr, duz və ümumiyyətlə “mə`dən qazıntıları” adlana bilən hər şey əldə olunsa, onlar nisab həddinə (yə`ni, müəyyən olunmuş həddə) çatanda xumsu verilməlidir.”[24]
 
Diqqət olunmalıdır ki, mə`dən qazıntılarının xumsu xüsusi şəraitlə vacibdir. Yə`ni, xums o vaxt vacib olur ki, bu qazıntılara çəkilən bütün xərclər əvvəlcə ələ gələn dəyərdən çıxılır və yerdə qalan miqdar müəyyən olunmuş həddə çatarsa, onun beşdə biri xums niyyəti ilə çıxarılır. Bu barədə yenə də aşağıdakı məsələlərə diqqət yetirilməlidir:
 
“Ehtiyata əsasən, mə`dəndən çıxarılan şeylərin nisabı (yə`niyəni, bütün çəkilən xərcləri çıxdıqdan sonra yerdə qalan miqdar ki, ona xums düşür) 105 gümüş, yaxud 15 qızıl misqal (hər misqal 18 noxud) qədərdir.”
 
Bu barədə daha çox mə`lumat almaqdan ötrü şəriət məsələlərinin izahlı kitablarına müraciət etmək lazımdır.
Sətir 155:
Ola bilər ki, hər hansı bir müsəlman hansısa bir yerdən elə bir xəzinə tapsın ki, pul və ya hər hansı qiymətli əşyalardan ibarət olsun. Belə olan halda, həmin müsəlmana vacibdir ki, əgər tapdığı xəzinə sonradan deyiləcək şəraitlə uyğun olarsa, onun xumsunu (beşdə birini) versin. İndi də xəzinənin şər`i tə`rifi və hökmlərinə diqqət yetirək:
 
“Xəzinə o mala deyilir ki, yerdə, ağacda, dağda, divarda gizlədilmiş olsun və bir kəs də onu tapsın. Elə olmalıdır ki, ona xəzinə deyilsin.”[25]
 
“Xəzinənin nisabı (yə`ni, xums düşən miqdarı) ehtiyata görə 105 misqal gümüş, yaxud 15 misqal (hər misqal 18 noxud) qızıl olmalıdır. Yə`ni, xəzinədən əldə edilən şeyin qiyməti, onu əldə etmək üçün sərf olunan xərcləri çıxdıqdan sonra 105 misqal gümüş sikkə, yaxud 15 misqal qızıl sikkəyə çatarsa vacib ehtiyata görə xumsu verilməlidir.”
Sətir 165:
 
=== DÖYÜŞ QƏNİMƏTİ ===
Qənimət məsələsində xums mə`summəsum İmamın (ələyhissalam) zamanında vacib olduğuna görə bu barədə bəhs etmirik.
 
=== ÜZGÜÇÜLÜK VASİTƏSİLƏ ƏLƏ GƏTİRİLƏN LƏ`LLƏL-CƏVAHİRAT ===
“Əgər suyun dibinə girmək vasitəsilə lə`l, mərcan, yaxud hamısı dənizdən çıxarılan başqa cəvahir – istər göyərənlərdən olsun, istərsə də mə`dən şeylərindən – onlarnı çıxarılmasına sərf edilən xərc çıxıldıqdan sonra qiyməti 18 qızıl noxuda çatarsa xumsu verilməlidir; istər bir dəfəyə, istərsə də bir neçə dəfəyə dəryadan çıxarmış olsun; istər çıxardığı şey bir növdən olsun, istərsə də bir neçə növdən. Lakin əgər onu bir neçə nəfər birlikdə çıxartmış olsalar, onda hər hansının payı 18 qızıl noxuda çatsa, o, xumsunu verməlidir.”[26]
 
=== ZİMMİ KAFİRİN MÜSƏLMANDAN ALDIĞI TORPAQ ===
Sətir 188:
Hamıya mə`lumdur ki, çoxları qız köçürərkən onun cehizini birdəfəlik ala bilmir, il boyu yavaş-yavaş, əlinə pul gəldikcə qızına cehiz yığır. Bütün bu əşyalar da qız ailə həyatı qurana qədər illərlə istifadəsiz qalır. Belə olan halda sual çıxır ki, bu istifadəsiz qalan və mənfəət hesab olunan cehiz mallarına xums düşür, ya yox? Məsələnin cavabı budur:
 
“Əgər insan birdəfəlik qızına cehiz ala bilmirsə və məcbur olsa ki, hər il bir şey alıb atsın, belə ki, əgər cehiz almasa cəmiyyətdə eyib sayılarsa və aldığı şeyin pulu il arasındakı mənfəətindən olarsa, onun xumsu yoxdur.”[27]
 
“Həmçinin, əgər il arasında cehiz almaqdan ötrü pul yığıb ilin axırında cehiz alsa da o pulun xumsu yoxdur.”[28]
 
=== İRS ===
Sətir 197:
“İnsana çatan irsin xumsu yoxdur. Lakin, əgər insanın uzaq qohumu olsa və bilməsə ki, belə bir qohumu var, ehtiyat vacibə görə ondan çatan irsin illik xərcindən artığının xumsu verilsin.”[29]
 
“Əgər insana xums çatsa və dəqiq bilsə ki, ona çatan bu malın xumsu verilməyib, o malın xumsu verilməlidir.”[30]"
 
=== MEHRİYYƏ ===
“Qadının aldığı mehriyyənin xumsu yoxdur”[31]
 
=== QADINLARIN BƏZƏK ƏŞYALARI ===
“Qadınların bəzək və zinət kimi istifadə etdikləri əşyaların xumsu yoxdur. Lakin əgər onların zinətlənmək vaxtı keçərsə və o əşyalar qalarsa, onların xumsu verilməlidir.”[32]
 
=== İNSANA YETİŞƏN XUMS VƏ ZƏKAT ===
Sətir 217:
3. Ziyarətlər, sədəqələr, hədiyyələr, qonaqlıq, başqasının hüquqlarını vermək, boynuna aldığı borclar, o cümlədən, nəzirlər, kəffarələr, tələf olmuş əşyaların qəramətləri və qan bahaları.
 
4. Öz övladlarının evləndirmək və toy xərcləri.[33]
 
Bütün bu xərclər əgər hər kəsin ictimai mövqeiyyəti və şə`nində olarsa, xumsu yoxdur. Lakin israf hesab olunarsa, xərc etdiyi pulun əvvəlcə xumsunu verməlidir.