'''Nəsrəddin şah Qacar''' (tam adı: ''Nasirəddin şah Məhəmməd şah oğlu Qovanlı-Qacar'') -— [[İran]] şahı. [[17 iyul]] [[1831]]-ci ildə [[Təbriz]] yaxınlığındakı Kuhnemirdə anadan olmuşdur. Atası [[Qacarlar|Qacar Xanədanı]]nın üçüncü hökmdarı [[Məhəmməd şah Qacar|Məhəmməd Mirzə Şah]], anası yenə Qacar xanədanına mənsub Məlik Cihan (Mehd-i Ulya) Xatundur. Beş yaşında vəliəhd təyin edilən Nəsrəddin şah [[1847]]-ci ildə əmisinin yerinə Azərbaycan qubernatoru oldu. Atasının vəfatından sonra [[Mirzə Tağı xan Əmir Kəbir|Mirzə Tağı xan]]ın dəstəyi Təbrizdə hökmdar elan edildi. [[1848]]-ci ilin oktyabr ayında Təbrizdən paytaxt Tehrana gedən Nəsirəddin şahın ilk icraatı Mirzə Tağı xanı Atabəyləri-i əzəm ünvanıyla sədarət mövqeyinə gətirmək oldu. Taki Xanın üsyan və qarışıqlıqlar içində çalxalanan ölkədə mərkəzi nüfuzu hakim qılmağı bacararaq Şahın gücünü artırdı, Digər tərəfdən Nasirəddin Şah [[Xivə xanlığı|Xivə]] və [[Buxara xanlığı]]na reallaşdırdığı səfərlərdə qazandığı uğurlardan sonra Nəsrəddin şah özünü [[Nadir Şah]], [[Napoleon]] və [[Böyük Pyotr]] kimi böyük hökmdarlarla eyni səviyyədə görməyə başladı. Ancaq Heratın ələ keçirilməsinə istiqamətli əsgəri hərəkatın, müstəmləkəsi [[Hindistan]] ilə İran və [[Rusiya]] arasında tampon bir ölkə yaratmaq istəyən İngiltərə tərəfindən maneə törədilməsi Nəsirəddin Şahı güc vəziyyətdə buraxdı. Şəhər İngilislərin əlindədir. Şah, İngiltərə ilə [[4 mart]] [[1857]]-ci ildə imzalanan Paris sülh müqaviləsinə əsasən [[Əfqanıstan]]ı tanıdı və [[Herat]] üzərindəki haqqlarından imtina etdi.
