Basmaçı hərəkatı: Redaktələr arasındakı fərq

Gedərək böyüyən bu üsyan hərəkətihərəkatı, 1918-ci illərin başındanəvvəlindən etibarən Ruslara qarşı milli bir mücadiləyə dönüşdüdöndü. Ruslar bu üsyançıları Basmaçı adlandırırdılar. Lakin [[Orta Asiya]] türkləri özlərinə “İslam əsgərləri” vəyavə ya “Türküstan azadlığının əsgərləri” deyirdilər. Basmaçı termini dünya ədəbiyyatında ilk dəfə, 1918-1919-cu illərdə Orta Asiyaya səfər edən, Cozef Castagne tərəfindən 1925-ci ildə [[Paris]]də nəşr etdirdiyietdirilən “Basmaçılar” məqaləsindən sonra yer aldı. Daha sonra Orta Asiyalı Mustafa Çokayın, 1928-ci ildə Asiatic Review (Asiya İcmalı) adlı, [[London]]da yayımlanan dərgidəjurnalda, “The Basmaci movement in Turkestan” (Türküstanda Basmaçı hərəkatı) adlı məqaləsindəməqalədə Basmaçı termini işləndi. Beləliklə 1930-cu ildən sonra Basmaçı sözü bütün dünya ədəbiyyatında işlənməyə başlandı.

Basmaçı hərəkatının başlanğıc nöqtəsi [[Kokand]] şəhəri oldu. Qızıl Ordu qüvvətlərininqüvvələrinin Kokand şəhərini işğalı sırasında, şəhər müdafiəsinin lideri olan Kiçik Erqeşin 27 Fevral 1918-ci ildə öldürülməsindən sonra onun silahdaşları Baçır adli kənddə yığıncaq keçirərək Katta (uzun) Erqeşi lider seçdilər. Üsyançılar Noyabr 1919-cu iləilin noyabrına qədər Fərqanə vadisinin böyük bir hissəsini ələ keçirdilər. Qorxuya qapılan Sovet idarəçiləri üsyanı yatırdacaq tədbirlər gördülər, ancaq bunların heç biri işə yaramadı. Çünkü üsyanın əsas qüvvəsi olan kəndlilərin yanına, sənətkarlar, yenilikçilər və din adamları da qatılmışdılar.

Frunze [[Bişkek]] şəhərində anadan olmuş, millətçəmilliyətçə Moldovan bir ailəyə mənsub idi. Gəncliyini Orta Asiyada keçirdiyi üçün, türklərin örf adətlərini çox yaxşı bilirdi. Orta Asiya cəbhə komandanı təyin olunduqdan sonra Frunze, ilk məqsəd olaraq, “bütün Orta Asiyanın ələ keçiriləcəyini” duyurdu. FrunzeyeFrunzeyə mərkəzdən, yəni Moskvadan hərbi yardımlar göndərildi. Bölgənin böyük bir qismində Basmaçılar ilə Rus orduları arasında şiddətli müharibələr davam edirdi. Fərqanə vadisində Məmməd Emin Bəy Rusları qorxuya salmışdı. Bu arada 24 Sentyabr 1919-cu ildə Məmməd Emin bəy başçılığında Fərqanə hökuməti də quruldu.

Basmaçılar hərəkatı bütün Orta Asiyaya yayılmışdı ancaq liderlər arasında milli bir birlik təmin edilə bilməmişdi. Hər bir lider öz bölgəsinin hökmdarıymış kimi hərəkət edirdi. Bu dağınıqlıq isə Rusların işinə gəlirdi. Ruslar üsyanın yatırılması üçün bir tərəfdən əsgəri güc işlədərkən, bir tərəfdən də üsyan liderlərini sülh təklifləri ilə ələ almağa çalışırdılar. Rusların üsyan liderlərinə təklif etdikləri sülh şərtləri arasında, üsyan liderlərinə işğal etdikləri əraziləri özlərinin idarə edə biləcəklərinə, silah və əsgərlərini Qızıl orduya təslim etməyəcəklərinə, liderlik etdikləri vilayətlərdə Sovet idarələri təşkil olunmayacağına dair vədlər vardı. Üsyan liderlərindən bəziləri Rusların bu vədlərinə inanaraq sülh təklifini qəbul etməyə hazırlaşdılar. Bunlardan biri Məmməd Emin bəy idi. O, 7 Mart 1920-ci ildə Qızıl ordunun Qazan Tatar komandiri Yusif İbrahimov vasitəsi ilə, Qızıl ordunun Fərqanə vadisində savaşan 2.-ci piyada ordularıordusu komandiri Rus Poxalski ilə sülh müqaviləsi imzaladı. Məmməd bəyin Ruslarla anlaşdığının duyulmasından sonra ona qarşı çıxan Hal Hoca adlı üsyançı onu öldürdü. Məmməd bəyin öldürülməsindən sonra onun yerinə Şir Məhəmməd bəy keçdi. Onun başqanlığında 3 may 1920-ci ildə Türküstan müstəqil hökuməti quruldu.

Frunze mücahid üsyançı liderlərlə sülh müqaviləsi imzalamanın mümkün olmayacağını başa düşdüyünə görə, 12 Sentyabrsentyabr 1921-ci ildə Basmaçılar əleyhinə bütün qüvvələrini səfərbər etmək haqqında qərar verdi. O tarixdən etibarən Ruslar qəti olaraq hücumlara başladılar.

1920-ci ilin Sentyabr ayında Bakıda Şərq millətləri konqresi toplanmışdı. Bu iclasda Ənvər Paşa da iştirak edirdi. Ənvər Paşa bu konqres sırasında Orta Asiyadan gəlmiş siyasilər ilə görüşlər keçirdi və onlardan xalq üsyanı haqqında məlumatlar aldı. Daha sonra Buxaranı görmək məqsədi ilə, 1921-ci ilin Sentyabr ında bölgəyə getdi. Buxaranın millətçi gəncləri və xalq kütləsi Ənvər Paşanın gəlişindən çox məmnun oldular. Xalqın ona göstərdiyi bu sevgi və mehribanlıq, I. Dünya müharibəsində böyük Osmanlı ordusunun komandanı olan Ənvər Paşanı da həyəcanlandırdı və o Buxarada qalaraq milli üsyanı idarə etməyə qərar verdi. Buxarada 23 gün qalan Ənvər Paşa, adətən Orta Asiya tükrləri üçün bir qurtuluş şəxsiyyəti kimi qəbul edilirdi. Ayrıca onun Osmanlı soltanının damadı olması və hərb sənətini yaxşı bilməsi, Orta Asiya türklərinin ümidlərini artırırdı. Ancaq heş şübhəsiz onu sevənlər və lider olaraq görmək istəyənlər kimi, ona qarşı müxalifət edən xalq öndərləri də vardı. Onlardan biri də Zəki Vəlidi Toqan idi. O sırada [[Başqırdlar]]ın lideri olan Zəki Vəlidi, müstəqil bir Başqırd respublikasının qurulmasına çalışırdı. Ənvər Paşanın gəlişi və bütün Orta Asiya türklərini öz ətrafında birləşdirməyə çalışması onun heç xoşuna getməmişdi. Ənvər Paşa isə mücahidlərin arzusuna razı olaraq, bütün Orta Asiya türklərini əhatə edən “Orta Asiya İslam dövləti” qurmaq əməli və məqsədi ilə Sovetlərə qarşı mübarizəyə başladı.

Orta Asiya türklərinin milli qurtuluş mücadilələrində məğlub olmalarının üç səbəbi vardı. Birincisi, Türküstanlı liderlərin birlik və bərabərlik içində Ənvər Paşaya kömək etməmələri idi. Bu arada Sovetlərin Ənvər Paşa əleyhinə, “İngilis cəsusu” təbliğatı da öz bəhrəsini vermiş, ƏnvətƏnvər Paşa ətrafına istədiyi qədər insan toplaya bilməmişdi. İkincisi, Ənvər Paşanın ətrafındakı qüvvətlərin əlində modern silahların və Qızıl Ordunu dayandıracaq qədər təcrübəli əsgərləri olmaması idi. Üçüncüsü isə, Ənvər Paşanın ölməsindən sonra Orta Asiya üsyançılarının başsız qalmaları idi.