Kənd təsərrüfatı tarixi: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Bluelink 1 book for Vikipediya:Yoxlanılabilərlik (20210105)) #IABot (v2.0.7) (GreenC bot
Redaktənin izahı yoxdur
Sətir 54:
 
[[Şəkil:Calağantəpə.jpg|thumb|300px|'''Çalağantəpə tapıntıları''': 1, 2—dəvəközüdən (obsidian) alətlər; 3, 4—sümük qaşıqlar; 5, 10—sümük pardaqlayıcılar; 6, 7—sümük bizlər; 8—sümük alət; 9—muncuqlar; 11, 12— saxsı qablar; 13—daş toppuz başlığı.]]
Azərbaycanın əlverişli təbii şəraiti istehsal təsərrüfatına yiyələnmiş düzən rayonların sakinlərinə davamlı oturaq həyat tərzi keçirməyə imkan verirdi. Eneolit yaşayış yerlərində əkinçilik təsərrüfatı ilə əlaqədar materiallar əldə edilmişdir. Buraya,hər şeydən əvvəl,torpağın becərilməsi, [[Taxıl|taxılın]] biçilməsi və dənin döyülməsində istifadə edilən alətlər və həm də kömürləşmiş taxıl dənləri daxildir. Əkinçilik məhsulları saxlanılan xüsusi tikililər də aşkar edilmişdir. [[Çalağantəpə|Çalağantəpədə]] kərpicdən hörülmüş anbarlardan birində çoxlu miqdarda yanıb kömürləşmiş buğda və arpa tapılmışdır. Azərbaycan sakinləri yumşaq və bərk buğda, mədəni ikicərgəli və çoxcərgəli arpa, həm də iki cərgəli yabanı arpa becərirdilər. Tək-tək [[Çovdar (bitki)|çovdar]] dəninə də rast gəlinmişdir. [[Şomutəpə]] yaşayış yerindən Azərbaycanda ən qədim üzüm çəyirdəyi tapılmışdır. [[Eneolit dövrü|Eneolit dövründə]] iqlim dəmyə əkinçiliyi üçün indikindən daha yararlı idi. Bununla belə düzən ərazisində oturaq həyat tərzi başlanan dövrdən oranın əhalisi su arxları çəkmək və tarlaları suvarmaq üsuluna bələd idilər. Qədim əkinçilərinyerqazma, şumlama aləti toxa olmuşdur. Toxalar maral buynuzundan, iribuynuzlu heyvanların qıç və kürək sümüyündən düzəldilirdi. Şərqi Zaqafqaziyanın, xüsusən [[Gəncə-Qazax düzənliyi|Gəncə-Qazax düzənliyinin]] erkən əkinçilik məskənlərindən çoxlu miqdarda toxanın tapılması eneolit dövründə toxa əkinçiliyi mədəniyyətinin çiçəklənməsini sübut edir. O vaxt xış hələ məlum deyildi. [[Ön Asiya]] ölkələrində, o cümlədən [[Mesopotamiya|Mesopotamiyada]] da eramızdan əvvəl IV minilliyə qədər xışdan istifadə olunmurdu. Öyrəndiyimiz dövrün biçin alətləri yaxşı məlumdur. Onlar başlıca olaraq yığma oraqlardan ibarət idi. Oraqların dəstəyi və işlək hissəsi bütöv bir ağac qələmindən düzəldilirdi. Onun bir ucunda əl yeri qoymaqla qalan hissədə novçavari yarıq açaraq oraya çaxmaq və ya dəvəgözü daşından lövhə dişlər düzülürdü. Dişlər ağac oraqlara qətran vasitəsilə bərkidilirdi. Başqa cür oraqlar da məlumdur. Məsələn, Şomutəpədə öküzün çənə sümüyündən, Naxçıvan [[Kültəpə (Babək)|Kültəpəsində]] isə buynuzdan düzəldilmiş oraq tapılmışdır. Məlum olan ən qədim biçin alətləri içərisində Muğanda [[Əliköməktəpə]] yaşayış yerində öküzün kürək sümüyündən düzəldilmiş oraqlar da vardır. Onların mişarvari düzəldilmiş ağız hissəsində biçin prosesində əmələ gəlmiş parıltı aydın bilinir.
 
Eneolit dövrü yaşayış yerlərində əkinçilik təsərrüfatı ilə bağlı olan xeyli daş həvəng,daş dəstək,dən daşları və sürtgəclərə təsadüf olunur. Taxılı iri [[Küp|küplərdə]], həm də evlərin yaxınlığında kərpicdən hörülmüş anbarlarda saxlayırdılar.