Əhməd Cavad: Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur |
k linkin düzəldilməsi |
||
Sətir 37:
'''Əhməd Cavad''' ({{dil-az|Cavad Məhəmmədəli oğlu Axundzadə}}, {{DVTY}}) — Azərbaycanlı şair, tərcüməçi, AYB-nin üzvü (1934), [[professor]] (1933).<ref>[https://web.archive.org/web/20070928062108/http://el.ans.az/index.php?%2Fweblog%2Fmore%2F399hm601d_cavad_qirmizi_s304yahi Əhməd Cavad]</ref>
[[Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabineti]]nin [[7 may]] [[2019-cu il]] tarixli, 211 nömrəli Qərarı ilə Əhməd Cavad [[Azərbaycan Respublikasında əsərləri dövlət varidatı elan edilən müəlliflərin siyahısı]]na daxil edilmişdir<ref name="ARNK-2019-211">{{cite web|url=https://
== Həyatı ==
===Həyatının ilk illəri və təhsili ===
[[Şəkil:Javad Akhundzade.jpg|thumb|left|200px|Cavad Axundzadə uşaqlıq illərində]]
Əhməd Cavad [[1892]]-ci il may ayının 5-də Gəncə qəzasının Şəmkir dairəsi Seyfəli kəndi Mehrili tirəsində ruhani ailəsində anadan olmuşdur. Ə.Cavadın ailə mənsubiyyəti bir tərəfdən İranla, Cənubi Azərbaycanla, digər tərəfdən Gürcüstanla əlaqəlidir. Şairin atası-Şəmkir mahalında öz savadı ilə seçilən Axund Məhəmmədəlinin özü də Gəncəbasar bölgəsində ruhani ailəsində boya-başa çatmışdı. Babaları köklü tacir və ziyalı mühiti ilə bağlı olub. Cavadın ata babası Cənubi Azərbaycandan olub, Ərəbistanda oxuyub qayıtmış müctəhid idi. O, ömrünün sonuna kimi Gəncədə yaşamışdır. Ə.Cavadın anası Yaxşı xanım xalq ədəbiyyatının mahir bilicilərindən olub.<ref name=":0">Saləddin Ə. "Əhməd Cavad" // Bakı, "Gənclik" nəşriyyatı - 1992, 328 s. ISBN 5-8020-0741-9
Şairin atasının vəfat tarixi bir sıra mənbələrdə fərqli göstərilir. Akademik B.Nəbiyevin "Əhməd Cavad" adlı kitabında 1897-ci il, tədqiqatçı N.Ələkbərlinin "Üç budaq" kitabında 1898-ci il, R.Salmanlının "Əhməd Cavadın yaradıcılıq yolu" və "Əhməd Cavad. Sən olasan gülüstan" adlı kitabda isə 1900-cü il olaraq göstərilir. Belə ki, şairin atası Məmmədəli Axundzadə Gəncədə çovğuna düşür. O, bu çovğunda möhkəm soyuqlayır və az sonra rəhmətə gedir. Şairin anası Yaxşı xanım 1938-ci ildə dünyasını dəyişib.<ref name=":0" /><ref name=":1" />
Cavad ilk təhsilini üç il kənddə molla yanında almış, ərəb və fars dillərini dərindən öyrənmişdir. Bu, onun Şəmkirdə aldığı ilk və sonuncu təhsil idi. O, artıq yeddi yaşında olarkən Quranı-Kərimi oxuyur və bir çox surələri əzbərdən deyirdi.<ref name=":0" /><ref name=":2" /> Lakin atasının vəfatından sonra anası Yaxşı xanım Cavadı da götürüb Gəncəyə-əvvəlki ərindən olan uşaqlarının yanına gedir. Cavadın Gəncəyə ilk gəlişi 1906-ci ilə təsadüf edir. Bu tarixə şairin ilk şeirlərindən biri olan, tərcümeyi-hal xarakteri daşıyan, 1908-ci il sentyabrın 9-da yazılmış “Gəldim Gəncəyə” şeirində rast gəlinir.<ref name=":0" /><ref name=":5">Ələkbərli N. "Üç budaq: Ə.Cavad, M.Müşfiq, A.İldırım" // Bakı, "Şirvannəşr" nəşriyyatı - 2007, 224 s.</ref
Şəhər bazarında dəmirçi işləyən Cavadın ögey qardaşları Məsim və Qulu bu ailənin yaxın qohumu olan Hüseyn kişinin köməkliyi ilə Cavadı [[1906]]-cı ildə Şah Abbas məscidi nəzdindəki Yelizavetpol (Gəncə) Müsəlman-Ruhani Seminariyasına oxumağa qoyurlar.<ref name=":3" /><ref name=":
{{cquote|müəllif=|Tələbələrimin içində Cavad adlı gənc bir şair var. Mənə oxuduğu ilk mənzumələri gələcəyə böyük ümdilər verir. Lisanı sadə və gözəldir.}}
Sətir 57:
== Yaradıcılığı ==
Şair poeziya ilə ilk dəfə Gəncədə təhsil illərində maraqlanmış, [[1910]]-cu ildən başlayaraq lirik şeirlər və tənqidi məqalələrlə müxtəlif qəzet və jurnallarda çıxış etmişdir. Bu ərəfədə onun qələmə aldığı nümunələr, əsasən, ərəb-fars sözləri ilə zəngin qəzəl və qitələrdən ibarətdir. Əruz vəznindən şair yalnız yaradıcılığının ilk dövrlərində istifadə etmişdir.<ref name=":4" /><ref name=":
Ədəbiyyata bu səpkili şeirlərlə gələn Ə.Cavadın bir neçə ildən sonra şeir dili sadələşmişdir. [[1913]]-cü ildə qələmə aldığı “Dilimiz” şeiri buna misaldır. Şair həmin şeirdə dilin saflığının qorunması ilə bağlı məsələlərə toxunmuş, ona özünün aydın münasibətini bildirmişdi. Dili yad ünsürlərlə, yabancı sözlərlə süni surətdə dolduranlara qarşı çıxmışdır.<ref name=":0" /><ref name=":1" />
Sətir 63:
Baxaq dilimizə nələr görünür:
Oxuyub-anlamaq yazmaqdan gücdür.
Yazan düşünmədən yazsa da belə,
Oxucu beş-on gün gərək düşünə,
Ki, anlasın bu söz ərəbmi, farsmı?
Sətir 81:
H.Cavid Ə.Cavadın 26 misralıq bu şeirini bötüvlükdə məqaləsində çap etdirir. Həmin şeir nəzərə alınmazsa, şairin məlum olan ilk mətbu əsəri 1913-cü ildə həftəlik ictimai-siyasi və elmi-ədəbi “Şəlalə” jurnalının 18-ci nömrəsində çap olunmuş “Müdhiş düşüncələrim” adlı şeiridir. Həmin jurnalın redaktoru X.Səbribəyzadə adı çəkilən şeiri kəskin çəkildə tənqid etmişdir. Ə.Cavad da “Şəlalə” mühərriri Səbribəyzadəyə cavab” adlı məqaləsini bütövlükdə “İqbal” qəzetinin 1913, 19-20 tarixli nömrəsində dərc etdrimişdir.<ref name=":0" />
Ə.Cavadın inqilabdan qabaq dövrü mətbuatda dərc olunmuş yazılarında insanlar dostluğa, qardaşlığa və birliyə çağrılır. Məsələn, 1911-ci ildə onun yazdığı “Bir-birimizi sevəlim” adlı məqaləsi “Məktəb” jurnalında dərc olunmuşdur. Şairin “Məktəb” jurnalında çap etdirdiyi uşaq şeirləri də diqqətəlayiqdir.<ref name=":0" />
=== İlk şeirlər kitabı ===
Əhməd Cavadın “Qoşma” adlı ilk şeirlər kitabı 1916-cı ildə Bakıda, “Açıq söz” mətbəəsində nəşr olunmuşdur.<ref name=":
{{cquote|müəllif=|”Qoşma” adı altında şeirlərimin kitabça şəklində çap olunmasına mənəvi və maddi yardımları toxunan Bakı müsəlman cəmiyyəti-xeyriyyə nümayəndəsi doktor X.Sultanova mübarək qəzetiniz vasitəsilə ürəkdən təşəkkürümü təqdim etməyinizi rica edirəm.}}
Sətir 99:
Əhməd Cavad 1912-1913-cü illərdə Balkan müharibəsində iştirak edib.
=== Birinci Dünya müharibəsində iştirakı ===
==== Müharibə dövründə əmək fəaliyyəti və yaradıcılğı ====
Ədəbiyyata romantik şair kimi gələn Əhməd cavad Birinci Cahan müharibəsində iştirakı ilə bağlı olaraq onda realizmə, realist təsvirlərə meyl güclənmişdir. Nəhayətdə realizm onun yaradıcılığında aparıcı mövqeyə çevrilmiş, sonrakı illərdə əsasən öz əsərlərini realist üslubda qələmə almışdır.<ref name=":0" /> Əhməd Cavad müharibədə dövründə yazdığı məqalələrini Bakı mətbuatında çap etdirmişdir.<ref name=":3" /> Şair Bakıda nəşr olunan bir çox qəzetlərin xüsusi müxbiri vəzifəsini daşıyırdı.<ref name=":1" /> Cavadın çıxış və məqalələri, əsasən, "İqbal", "Yeni iqbal","Şəlalə", "Açıq söz", "Azərbaycan", "Maarif və mədəniyyət", "Arı", "Maarif işçisi" kimi mətbuat orqanları ilə bağlı olub. Həmin dövrdə onun yaradıcılığında bayatı və publisistika ilə yanaşı, xəbərlər, reportajlar, oçerklər, felyetonlar, sənədli hekayələr və s. nəsr nümunələri yaratmaq meyli güclənmişdir. O, tarixi essələr, etnoqrafik etüdlər, məlumat xarakterli məqalələr, xatirələr, memuar əsərlər də qələmə alırdı.Ədib 1914-cü ildən "Açıq söz" qəzetinin müxbiri kimi fəaliyyət göstərmişdi.
Onun əsərlərinin nəşr edilməsinə o zamanlar "Açıq söz" qəzetinin mühərriri Məhəmməd Əmin Ə.Rəsulzadə köməklik göstərirdi. Bu qəzetdə onun bir çox maraqlı yazıları, publisistik məqalələri, şeirləri dərc olunub. "Açıq söz" qəzeti "Müsavat" partiyasının orqanı idi və Məhəmməd Əmin Rəsulzadə və Məmmədəli Rəsulzadə qardaşlarının rəhbərliyi altında çıxırdı. M.Ə.Rəsulzadə ilə xüsusi yaxınlığı, milli ideallara bağlılığı Ə.Cavadı bu qəzetə gətirmiş, onun ən fəal müxbirləridən biri etmişdi.<ref name=":0" /><ref name=":5" />
Əhməd Cavad savaş illərində əməli fəaliyyətlə, xeyriyyəçiliklə, zərərçəkənlərə yardım işi ilə məşğul olmaqla, bu mövzuda çeşidli, silsilə məqalələr yazmaqla yanaşı, şeir yaradıcılığını da davam etdirirdi. Bu cür şeirlərin çoxu savaş faciələri, xalqın həyatı mövzularında idi. Onun "Şeirimə" (1913), "Hərbzədələrə", "İmdad", "Nə gördümsə", "Ümidimə", “Dərdim” (1917, mart, Çaqva), "İraq", "Axşamlar" (1916, Qudaud), "Mayıs" (1916, Suxumi), "Şəhid əsir", "Haralısan?..." (1916, Batum), "Oyan", "Yazıq", "Kuropatkinə" (1917, Çaqva), "Aşiqin dərdi" (1919, Kutaisi), "Beşik" (1917, iyul, Çaqva), "Of, bu yol" və başqa şeirləri belə əsərlərdəndir.<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":6" />
Şairin "Yas türküsü" şeiri nəşri baş tutmayan "Səadət" müəllimləri məcmuəsi üçün göndərilmişdi. Buna baxmayaraq, mərsiyə məzmunlu şeir çapdan kənarda qalmamış, şeiri "İqbal" qəzeti 24 mart 1915-ci il tarixli nömrəsində dərc etmişdir. Yeddi bənddən ibarət olan, gəraylı formasında qoşulmuş "Nə gördümsə" şeiri də eyni məzmunludur. Şairin "Axşamlar" şeiri "Açıq söz" qəzetinin 1916-cı il 6 aprel tarixli nömrəsində ilk dəfə dərc edilmişdir. "Axşamlar" şeiri də eyni məzmunludur.<ref name=":0" /> Əhməd Cavadın "Açıq söz" qəzetinin 1917-ci il 4 iyul nömrəsində çıxan başqa bir məqaləsindən məlum olur ki, o, həmin illərdə Rizə və Trabzon bölgələrində də olmuşdur
1916-cı ildə şairin "İki düşmən" adlı hekayəsi "Açıq söz" qəzetində nəşr olunmuşdu. Bu nəsr əsəri onun ilk hekayəsi idi. Savaş illərində qələmə alınan "İki düşmən" hekayəsi bəşəri, ali duyğuların təbliğ edilməsi baxımından maraqlıdır.<ref name=":0" /> Arxa cəbhədə tanış olmuş osmanlı və rus əsgərinin mehribançılığını və səmimiyyətini mənsub olduqları millətlərin ürək təmizliyi və alicənablığı ilə də əlaqələndirən Cavad hekayəsini Ə.Hüseynzadənin məşhur "Heyrət", yaxud "Bir Mələyin insanlara xitabı" şeirilə bitirir.
Sətir 115:
{{cquote|müəllif=|Bu, artıq tarixə "Qardaş köməyi" kimi düşmüş, I Dünya savaşında Qafqaz cəbhəsində böyük sıxıntılarla, rus və erməni zülmüylə qarşılaşmış vətəndaşlarımıza Azərbaycan türklərinin şəfqət əlini uzatmasıdır.}}
Şairin "İqbal" qəzetinin 1917-ci il 15 may, 16-cı nömrəsində nəşr edilmiş "Mayıs" adlı şeiri Ə.Cavadın seçilmiş əsərlərinin I cildində "İmdad" adı ilə çap olunub. Bu iki variant arasında bəzi fərqlər mövcuddur. 1915-ci ildə Qars və Ərzurum əraziləri rus ordusu tərəfindən işğal olunduqda Ə.Cavad 22 mart 1915-ci ildə "Nə gördümsə" şeirini yazır.<ref name=":3" /> Cavadın 10-cu illərin əvvəllərindəki axtarışlarında Yaradana müraciətlə yazılmış "Münacat" adlı xüsusi bir əsəri də var.<ref name=":1" /> Əhməd Cavad cəbhəyə nə üçün gəldiyini "Heyhat!" şeirində bəyan etmişdir. Şair bu şeiri Ərdəhanda qələmə alıb. Şeir "Yeni iqbal" qəzetinin 15 may 1915-ci il tarixli nömrəsində "Ərdəhan-Cavad" imzası ilə dərc olunmuşdur.<ref name=":0" /><ref name=":3" /> Şair 1915-16-cı illərdə yazdığı şeirlərdə xüsusilə türk xalqlarının başına gətirilən fəlakətləri qələmə almışdır.<ref name=":0" />
Əhməd Cavad 1914-1917-ci illərdə Acarıstanda kənd-kənd dolaşaraq müxbir kimi fəaliyyət göstərmiş, buradakı ictimai-siyasi durum haqqında "İqbal", "Yeni İqbal", əsasən, "Açıq söz" qəzetlərinə silsilə məqalələr göndərmişdir. Həmin silsilə məqalələrdən biri olan "Acara məktubları" da "Açıq söz" qəzetində 1915-ci ilin 3 noyabr, 14 dekabr, 15 dekabr, 30 dekabr və 1916-cı ilin 25 mart tarixli nömrələrində dərc olunmuşdur. "Acara məktubları" beş silsilə məqalədən ibarət olub, bədii-publisistik üslubdadır. Məktublarda Türkiyə-Gürcüstan-Acarıstan münasibətləri, Azərbaycan nümayəndələrinin fəaliyyəti, Bakının yardımları, Acarıstanın tarixi, təbiəti, xalqın məişəti, adət-ənənələri, Türkiyəyə arxalanması, dil, din, məktəb, maarif və s. məsələlər işıqlandırılır. Acarıstanın ticari-iqtisadi həyatından bəhs edən Cavad hətta buradakı evlərin belə «tamamilə türk tərzi memariyyəsində yapıldığını», acarların geyimlərini «Anadolunun qiyafətinin incə bir şəkli» olduğunu qeyd edir.<ref name=":0" /><ref name=":4" />
Sətir 149:
==== "Çırpınırdın, Qara dəniz!" ====
Əhməd Cavad Türkiyə səfərindən aldığı təəssüratın poetik ifadəsi olan çoxlu şeirlər yazmışdır. Türk xalqına məhəbbət hissini tərənnüm edən bu şeirlərdən biri 1914-cü ilin noyabrında Gəncədə qələmə alınmışdır. Türkiyədə böyük şöhrət qazanmış və Üzeyir Hacıbəyovun 1918-ci ildə Qafqaz İslam Ordusu Bakını azad etdikdən sonra musiqisini bəstələdiyi “Çırpınırdın, Qara dəniz” şeiri Türkiyədə ən çox “Yol ver türkün bayrağına” adıyla məşhurdur.<ref name=":3" /><ref name=":7" /> Şeirin Türkiyədə sevilmə səbəblərindən biri şairin türkçülüyü, türk dünyasına rəğbəti, sevgisi ilə bağlı idisə, bir səbəbi də 1912-ci ildə dəniz savaşında Türkiyənin məşhur "Həmidiyyə" zirehli gəmisinin Yunanıstanın "Averof" hərbi gəmisini məhv etməsidir. Birinci Dünya müharibəsində admiral Rauf Orbay öz ixtiyarındakı "Həmidiyyə" zirehli gəmisi ilə gecə Odessa limanına girir və rusların dəniz qoşunlarının Osmanlı donanmasını vurmağa hazırladıqları "Kazbek" və "Kaqul" adlı hərbi gəmilərini qeyri-bərabər döyüşdə məhv edib suda batırır, Odessa limanını bombardman edir. Cavad da 1912-ci ildə baş vermiş bu hadisədən ilhamlanaraq, 1914-cü ildə həmin şeiri yazmışdır. Şeir Rusiyanın "Kazbek" və "Kaqul" hərbi zirehli gəmisinə meydan oxuyan məşhur "Həmidiyyə" hərbi gəmisinin və onun hərbi heyətinin qəhrəmanlığı münasibətilə qələmə alınmışdır. Gəminin kapitanı Atatürklə yaxın olmuş, Başbakanlıq və Böyük elçilik vəzifələrində çalışmış admiral Rauf Orbay bu hünərinə görə "Həmidiyyə" qəhrəmanı kimi şöhrətlənmişdir.
<center>Çırpınırdın, Qara dəniz,
Baxıb Türkün bayrağına!
Sətir 173:
“Qardaş köməyi” toplusunda qeyd olunur ki, azərbaycanlılar müharibədən zərər çəkən Osmanlı dövlətinə yardım etmək üçün Rusiya hökumətinə, birbaşa çara müraciət etmiş və rəsmi icazə almışlar. Bu işdə o zaman Rusiya Dövlət Dumasının üzvü olan Məhəmməd Yusif Cəfərovun xidmətləri xüsusi qeyd olunur. Onun «Müsəlman hərbzədələrinə yardım işi və müsəlman vəkilləri» məqaləsində göstərildiyinə görə, Dumada bir çox uzun-uzadı müzakirədən sonra «müsəlman qaçqınlarına müavinət və yardım göstərməyə icazə verildi və bu məqsədlə əvvəlcə Qars və bir az sonra Batum oblastlarına sərbəst gəliş-gedişə yol verildi.<ref name=":2" />
Əhməd Cavad Birinci Dünya müharibəsi illərində rus-türk müharibəsində Qafqaz cəbhəsində zərər çəkmiş əhaliyə yardım göstərən "Bakı Müsəlman Cəmiyyəti Xeyriyyə”nin rəsmi nümayəndəsi və cəbhə bölgəsi üzrə vəkili Xosrov paşa Sultanovun müavini, həm də məsul katibi olmuşdur.<ref name=":4" /><ref name=":6" /> Cavad 1915-ci ildə ikinci dəfə Türkiyəyə dönərək əsas dayanacaq yeri Batumi olmaqla, Suxumi, Qars, Çaqva, Ərdəhan, Sarıqamış, Trabzon, Ərzurum, Anadolu, İstanbul, eləcə də Gürcüstanın qərb regionlarında xeyriyyə işləri ilə məşğul olub.<ref name=":
Ə.Cavad Birinci dünya müharibəsi zamanı bir müddət Batumidə (azərbaycanlı ziyalılar Rzaqulu Nəcəfov, Mahmud bəy Əfəndiyev, Əli Səbri Qasımov, Əliqulu Qəmküsarla birlikdə), Tiflisdə, Çakvada yaşayıb.<ref name=":
{{cquote|müəllif=|Batumidəki şöbəni təşkil etmək üçün Cəmo Hacınski Bakıdan Batumiyə gəldi. Batumidəki dəstəmizdə şair Ə.Cavad da var idi.}}
Sətir 182:
Ə.Cavad 1916-cı ildə şəxsən H.Z.Tağıyevin maliyyə dəstəyi ilə Batumidə yaşayan 2500-ə qədər azərbaycanlı ailəsi üçün məktəb açmışdır. Özü isə təşkil olunan yeni məktəblərdə həm də müəllimliklə məşğul olurdu. 1917-ci ildə Cavadın vasitəsi ilə 2500 nəfərdən çox türk qaçqın və didərgin Gəncə və Bakı ətrafında yerləşdirilmişdir.<ref name=":2" /> O, xeyriyyəçilik fəaliyyəti ilə əlaqədar Acarıstanın hər yerini gəzmişdir.<ref name=":6" /> Cavad təkcə acarların yoxsul və qaçqın hissəsinə kömək etməmiş, eyni zamanda məktəb və məscidlərin inşası üçün çalışmışdır. Cavadın müdiri olduğu uşaq evi sonralar Çakvadan Qunariyə köçürülmüşdür. Ə.Cavad “Açıq söz” qəzetinin müxbiri olaraq, ictimai hadisələrdən yazdığı kimi, tamaşaları qəzetində işıqlandırır, vaxtaşırı məlumatlar göndərirdi. Belə məlumatların birində deyilirdi:
{{cquote|müəllif=|Bu il Batumidə gürcücə və ermənicə “Arşın mal alan” operettası oynanılmışdır. Əhali yeni təşkil edilmiş “Birlik” cəmiyyətindən xahiş etmişdir ki, bu əsəri azərbaycanca oynasınlar.
“Birlik” cəmiyyətinin katibi Ə.Cavad (“Açıq söz”, 1915. 13 iyun)}}
Sətir 198:
=== Yaradıcılığı ===
Əhməd Cavadın 1918-1920-ci illər yaradıcılığı, əsasən azadlıq mövzusuna, ilk Azərbaycan Respublikasının nailiyyətlərinə həsr edilib.<ref name=":5" /> "Ey əskər" (1918, Bakı), "İngilis" (1918, Bakı), "Bismillah" (1918, Bakı), "Röyasını görmüşdüm" (1919, Hacıkənd), "Qalx", "Şəhidlərə" (1919, Gəncə), "Bən kiməm" (1919, Gəncə), "Aşiqin dərdi", "Nədən yarandın", "Gəlmə", "Dağlar", "Marş" (1918, 14 avqust), "Türk ordusuna" (1918, Gəncə) adlı şeirlər məhz həmin dövrün məhsuludur.<ref name=":0" /><ref name=":
Şairin 1918-ci ildə qələmə aldığı şeirlərdən biri də "Bismillah" adlanır. "Bismillah" şeiri 1918-ci ildə, sentyabr ayının 15-də Bakının Qafqaz İslam Ordusu tərəfindən ruslardan və erməni daşnaq qüvvələrindən, həmçinin ingilis əsgərlərindən tam azad edilməsi münasibəti ilə yazılmışdır. Həmin şeirdə müəllif xilaskar türk ordusunun Azərbaycana gəlişini alqışlayırdı.<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":5" />
Sətir 208:
Gəlmiş ziyarətə, qızlar, gəlinlər.
Ey karvan keçidi, yollar üstündə
Hər gələn yolçuya yol soran əsgər.
Sətir 217:
Şairin 1918-ci ildə yazdığı şeirlərdən biri də "İngilis" adlanır. Bu altı bəndlik şeirdə Azərbaycan xalqının ingilislərin gəlməsinə olan münasibəti əks edilmişdir. Şair “Gəlmə” adlı şeirində də yadellilərə münasibətini bildirmişdir.<ref name=":0" /> "İngilis" şeirinin əksinə olaraq şair "Ey əskər" adlı şeirində türk ordusuna məhəbbətini ifadə etmişdir. Türk ordusunun gəlməsi Azərbaycan xalqını qırğından xilas etmək məqsədi daşıyırdı. Bu şeir Bakının fateh əskərlərinə ithaf edilmişdir.<ref name=":0" />
"Dağlar" şeirində isə Dağıstan və türk xalqlarının tarixi öz parlaq əksini tapmışdır. Bu şeir 1920-ci il aprelin 1-də, yəni Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin süqutuna 27 gün qalmış çap olunmuşdur.<ref name=":0" />
Əhməd Cavadın yaradıcılığında 1918-1920-ci illər milli özünüdərkin yüksək mərhələsidir. Vətənin azadlığı, müstəqilliyi, üçrəngli ay-ulduzlu bayraq, səkkiiz guşəli gerbin milli rəmz kimi mənalandırılması, türkçülük ideyalarının təbliği onun ideallarının ifadəsi idi. "Azərbaycan bayrağı" adlı şeirində bu ideya özünün dolğun ifadəsini tapmışdır:<ref name=":3" />
Sətir 225:
Söyləyir dərdini sana bayrağım.
Üç rəngli əksini Quzğun dənizi
Ərməğan yollasın yara, bayrağım.
</center>
Əhməd Cavadın bayraq mövzusuna həsr olunmuş bir sıra şeirləri vardır. O, öz şeirlərində dəfələrlə "Bir dəfə yüksələn bayraq, bir daha enməz" misrasını müxtəlif məqamlarda işlətmişdir. "Azərbaycan bayrağına", "Qardaş"(1919, noyabr) "Yarandın", "Al bayrağa" (Bakı, 24 iyul, 1919) və s. şeirləri buna misaldır.<ref name=":0" /><ref name=":6" />
Şairin "Al bayrağa" adlı şeirində 1919-cu ilin yayında Azərbaycandakı millət və din qardaşlarının köməyinə qoşmuş Türkiyənin bayrağından bəhs açılır.<ref name=":1" />
Sətir 241:
Toplu "Azərbaycan bayrağına" şeiri ilə başlayır. Şeir 1919-cu ilin 10 aprelində yazılmışdır. Ə.Cavadın özü bu şeiri çox sevmiş və milli istiqlal mövzusunda yazdığı şeirlər içərisində fərqləndirmişdir:
{{cquote|müəllif=|İngilislərin Bakıya gəlişindən sonra birinci dəfə Bakıya getdiyim vaxt, 10 aprel 1919-da Parlament binası üzərində dalğalanan Milli Bayrağa söylənmişdir.
İmza: Cavad.}}
Sətir 260:
Əhməd Cavad hələ müharibdə olduğu dövrdə məhz M.Ə.Rəsulzadənin təklifi ilə Müsavat partiyasına və Azərbaycan Demokratik Cümhuriyyətinin Parlamanına üzv və onun katibi seçilmişdir.<ref name=":0" /><ref name=":2" /><ref name=":6" /> Şairin Milli hökumətin daxili və xarici fəaliyyətində iştirakı üçün 1918-ci ildə ona Gəncə qubernatoru tərəfindən dekabr ayının 22-də xarixi pasport da verilmişdir. O, azad surətdə İrana və Türkiyəyə gedib gələ bilərdi. Bu onun AXC-nin rəsmi nümayəndəsi olmasını göstərir.
Əhməd Cavad - ADR-in Gürcüstanda, Dağıstanda fövqəladə və səlahiyyətli nümayəndəsi kimi diplomatik işlər görüb. Əhməd Cavad 1918-1920-ci illərdə, 26-28 yaşlarında Azərbaycan milli istiqlalının təbliğatçısı olub. M.Ə.Rəsulzadə onun yaradıcılığına yüksək qiymət verib:
{{cquote|müəllif=|Milli qurtuluş hərəkatının, Azərbaycan ruhunun həssas tellərinə təsir dərəcəsini əks etdirən milli şair Əhməd Cavadın 28 May İstiqlal günü münasibətilə hürriyyət pərisinə müraciət etdiyi “Nədən yarandın” parçası son dərəcə lirikdir.}}
== SSRİ dövründə ==
Şair, tərcüməçi, [[Azərbaycan Yazıçılar Birliyi|AYB]]-nin Cavad [[Azərbaycan himni]]nin sözlərinin müəllifidir. [[Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı]]nın tərcümə şöbəsində redaktor (1934), "[[Azərbaycanfilm]]" studiyasında sənədli filmlər şöbəsinin müdiri (1935-1936) kimi fərqli yerlərdə işləmişdir. Lakin bu illər ərzində ona qarşı yazılan məqalələr və donoslar onun dəfələrlə həbsinə səbəb olmuşdur.
==== 1923-cü il ====
Əhməd Cavad yazılarına və siyasi görüşlərinə görə repressiyaya məruz qaldığı dövrə qədər artıq 3 dəfə həbs olunmuşdu. Şair ilk dəfə 1923-cü ildə həbs olunub, bir neçə ay həbsdə saxlanılıb. Cavad Axundzadənin MTN arxivindəki 1923-cü il, PR – 20942 saylı istintaq işindən aydın olur ki, Azərbaycan Fövqəladə Komissiyasının əməliyyat müvəkkili İvan Makarov 1923-cü il dekabr ayının 1-də “Müsavat” partiyasının işləri ilə tanış olur və belə qərara gəlir ki, Cavad Axundzadə 1918-ci ildən “Müsavat” partiyasının üzvüdür. Şair Batumda olarkən Gəncə şəhərində yaşayan məktəb yoldaşı Abdulla Ağaəli oğlu ona məktub göndərir və bu məktubdan aydın olur ki, “Müsavat” partiyasının Gəncə şəhərində yaradılmasının təşkilində Ə.Cavad yaxından iştirak edib. Bundan başqa o, Quba şəhərində müəllim işləyərkən ətrafına müsavatçılar toplamış, mütəmadi olaraq Bakı müsavatçıları ilə əlaqə saxlamışdır. Həmçinin Əhməd Cavad Axundzadə müsavatçı, M.Ə.Rəsulzadənin silahdaşlarından biri olan Mirzə Bala Məmmədzadənin Türkiyəyə qaçıb getməsini təşkil etmişdir. Bütün bu deyilənləri nəzərə alaraq əməliyyat müvəkkili İvan Makarov təklif etmişdir ki, Ə.Cavad həbs edilsin və Azərbaycan Fövqəladə Komissiyasının (Az.ÇK) kamerasında ciddi nəzarət altında saxlanılsın. Əhməd Cavad ilk dəfə həbs olunanda Mirzə Bala Məmmədzadənin Türkiyəyə qaçıb getməsində iştirakının olmadığını söyləsə də, 1937-ci ildə həbs olunanda istintaq sorğu-sual materiallarında bu faktı etirak edərək boynuna alır.
Bundan sonra Cavad Axundzadənin həbs edilməsi ilə əlaqdər 5 dekabr 1923-cü ildə 446 saylı order imzalanır. Lakin hansısa səbəbdən şair dekabr ayının 5-də yox, noyabr ayının 21-də həbs edilir. Onu ilk dəfə elə həbs olunduğu gün, yəni noyabr ayının 21-də, ikinci dəfə isə noyabrın 26-da dindirirlər. Müstəntiq “Siz nə vaxt və harada “Müsavat” partiyasına daxil olmusunuz və sizə zəməanəti kim vermişdir?” -deyə soruşanda şair belə cvb vermişdir:
Sətir 283:
<center>
Barı sən gəl dedim, dinləyib bir az,
Ey vəfalı qələm dərdimi, gəl, yaz...
Gəldi bir çirkin əl, söylədi olmaz,
Dinləyənlər məni gəc duyar, neylim.
Sətir 311:
Oldun sən onlara mehriban daya,
Fələk büsatını quralı, Göy göl!<ref>Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti Ensiklopediyası I cild. Bakı: Lider nəşriyyatı, 2004, s. 329</ref>}}
Şairi bu bənddə ulduzdan aydan danışıb müsavatçılara ismarıc göndərməkdə ittiham edib şeirin tərcümə variantını Moskvaya göndərirlər. “Göy göl”lə tanış olan Moskva mütəхəssisləri onun yüksək səviyyədə yazıldığını bildirirlər. Beləliklə, şeirdə heç bir bir siyasi səhv tapılmadığından şairi həbsdən azad etmək məcburiyyətində qalırlar.
Şeirdə Azərbaycanın füsunkar gözəllikləri “Göy göl” timsalında tərənnüm olunmuşdur. Bununla yanaşı, şairin təbiətlə bağlı lirik şeirlərinin nüvəsində xalqın tarixi və taleyi dayanır. Bu şeirlərdə təbiətin təsviri ikinci plana keçir və öz yerini Azərbaycanda baş vermiş ictimai-siyasi hadisələrə verir.
Əsərlərinə, xüsusilə də “Göy göl” şeirinə görə başı bəlalar çəkən şair dövri mətbuatda da tez-tez tənqid atəşinə tutulurdu. Bu tənqidlərdən yaxa qurtarmaq üçün o özü də mətbuat səhifələrində çıxış etmək məcburiyyətində qalırdı. “Kommunist” qəzeti 19 noyabr 1929-cu il, 271-ci sayında çap etdirdiyi “İzah” adlı məqaləsində yazırdı:
Sətir 322:
“Göy göl” şeirinə görə həbs edilən Ə.Cavad azadlığa buraxıldıqdan sonra “Ey Göy gölüm” adlı bir əsər də yazır. Həmin əsərdə şair həbs olunduğundan peşiman olmadığını bildirir.
1920-ci ildə Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonra Əhməd Cavad təyinatla Qusara müəllim göndərilir. O, ailəsilə birlikdə Qusarın Xuluq kəndinə köçərək burada müəllimliyə başlayır. 1920-ci ilin sentyabrından 1922-ci ilin oktyabrına kimi Əhməd Cavad Xuluq kənd məktəbində rus və türk dillərindən dərs verir. Tezliklə həmin məktəbin direktoru vəzifəsi ona tapşırılır. Öz vəzifəsinin öhdəsindən yüksək səviyyədə gəldiyi barədə Quba Qəza Xalq Maarifi Şöbəsindən verilmiş xasiyyətnamədə məlumat var. O, müəyyən fasilələrlə Quba Xalq Maarif Şöbəsinin müdiri işləyir, həmçinin Azərbaycan Maarif komissarlığının təşkil etdiyi qısa pedaqoji kurslarda mühazirəçi, yoxlama komissiyasının üzvü və başqa vəzifələrdə çalışır. Şair geniş maarifçilik fəaliyyəti göstərməklə yanaşı, eyni zamanda pedaqoq kimi fəaliyyətini davam etdirir.
Əhməd Cavad 1922-ci ildə Bakıda Ali Pedaqoji İnstitutunun ədəbiyyat və tarix fakültəsinə qiyabi daxil olur. O, həmçinin ali məktəbdə təhsil aldığı illərdə müəllimlik fəaliyyəti ilə məşğul olmuş, 1924-cü ildə N. Nərimanov adına Pedaqoji Texnikumda türk dili fənnindən dərs demişdir. Bu zaman respublikada buraxılan ilk dərsliklərin və dərs vəsaitlərinin hazırlanmasında öz bilik və bacarığını əsirgəməmişdir. Daha sonra 1927-ci ildə Əzizbəyov adına Azərbaycan Politexnik Universitetində qeyri-azərbaycanlı tələbələr üçün Azərbaycan dilini tədris etmişdir.
Şairin 1928-ci ildə Türkiyədə müsavatçıların nəşr etdikləri "İstiqlal məcmuəsi"ndə on altı şeiri işıq üzü gördü. İdeoloji sahədə rəhbər orqanlar, “Qızıl qələmlər” cəmiyyəti, onun fəal üzvləri olan “proletar” şairləri, bir sözlə Ə.Cavadın əleyhdarları vaxtaşırı ona qarşı rəsmi və qeyri-rəsmi çıxışlar edirdilər. Belə bir vaxtda Əli Nazim Moskvada çap olunmuş bir məqaləsində (“Peçat i revolyusiya”, N 7, 1929-cu il) şairin Türkiyədə bir neçə şeirinin dərc olunması haqqında məlumat yaydı. Əhməd Cavadın həbsi üçün səbəb axtaran bəzi həmkarları bundan yararlanaraq mətbuatda "İstiqlal məcmuəsi"ndə çap olunan şeirlərinə görə onu ittiham etdilər. Bu işdə “Kommunist” və “Bakinski raboçi” qəzetləri xüsusi fəallıq nümayiş etdirirdilər.“Kommunist” qəzetinin 1929-cu il 19 və 21 noyabr tarixli nömrələrində “Cavadın yolu” adlı bir məqalə dərc olundu. Məqalədə müəllif yazırdı:
{{cquote|müəllif=|Onun şeirlərində (söhbət Cavadın 1918-20-ci illər yaradıcılığından gedir) bir kəlmə də olsun Azərbaycan kəlməsinə təsadüf edilmir.}}
Əsasən 1917-20-ci illərdə məşhurlaşmış Ə.Cavadın 20-ci illərin sonunda yaradıcılıqdan soyuması onun təqib edilməsi, millətçiliklə, müsavat şairi kimi ittihamı ilə əlaqədar idi. Ə.Cavad ilk Azərbyacan Cümhuriyyəti ilə Türkiyə arasında əlaqə yaradanlardan biri olmuşdur. Onun yaradıcılığının ana xəttinin “türkçülük” ideyası təşkil edirdi. Onu pantürkizmdə təqsirləndirirdilər. 30-cu illərin, demək olar ki, bütün marksist tənqidçiləri Ə.Cavadı tənqid etmişdilər. O, “Şiddətli protesto edirəm”, “İzah” və s. yazılarla böhtanlardan müdafiə olunmağa çalışırdı.
Qəzetlərdə verilən imzalı-imzasız məqalələrdə, şeirlərdə Cavad təhqir olunurdu. Müxtəlif zamanlarda ona qarşı "Sonadək ifşa etməli" ([[Abdulla Faruq]]), "Sıralarımızda düşmənlərə yer yoxdur" ([[Ağahüseyn Rəsulzadə]]), "Sıralarımızı təmizləyəlim!" ([[Cəfər Xəndan]]), "Təmizliyə başlanmalıdır!" ([[Məmməd Səid Ordubadi]]), "Amansız olmalı!" ([[Mir Cəlal]]), "Səhvlərimiz haqqında" ([[Səməd Vurğun]]), "Sayıqlığın kütləşdiyi yerdə" ([[Seyfulla Şamilov]]) adlı məqalələr yazılmışdır<ref name=":1">
Cavad öz növbəsində "Kommunist" qəzetinin 1929-cu il 31 oktyabr tarixli sayında "Şiddətli protesto edirəm" məqaləsi ilə yazılanlara belə cavab verdi:
{{cquote|müəllif=|Aprel inqilabından sonra əlaqədar olmadığım bir təşkilat tərəfindən nəşr edilən bu kitabdan xəbərim olmadığı kimi, hansı parçalarımın da oraya düşdüyündən xəbərim yoxdur.}}
Beləliklə, iki il ərzində - 1929-1930-cu illərdə davam edən ifşa kampaniyasından sonra Azərbaycan Kənd Təsərrüfatı İnstitutunda dosent işləyən Əhməd Cavad 1930-cu ildə institut Gəncəyə köçürüldüyü zaman Gəncəyə köçmək məcburiyyətində qaldı. Lakin əsil məqsəd şairi Bakı ədəbi- ictimai mühitindən kənarlaşdırmaq idi. Buna baxmayaraq, beş il Gəncədə yaşayıb-yaradan şair özünə qarşı edilən haqsız hücumlardan ruhdan düşməyərək Azərbaycan Kənd Təsərrüfatı İnstitutunun dilçilik kafedrasının rəhbəri vəzifəsində çalışır, orada Azərbaycan dili və ədəbiyyatından dərs deyərək müəllimlik fəaliyyətini davam etdirir, həmçinin Gəncə Dram Teatrında ədəbi hissə müdiri vəzifəsində işləyir. 1933-cü ildə şairə professor adı verilir. Həmin dövrdə rus dili üzrə professor rütbəsinə layiq görülmüş ilk azərbaycanlı məhz Əhməd Cavad olmuşdur.
==== 1937-ci il ====
[[1937]]-ci ilin mart ayında [[Şota Rustaveli]]nin “[[Pələng dərisi geymiş pəhləvan]]” əsərinin tərcüməsinə görə ilk mükafata layiq görülməsinə baxmayaraq, həmin ilin 4 iyununda şair müəllimi H.Cavid, tələbəsi M.Müşfiq və həmyerlisi V.Xuluflu ilə eyni vaxtda həbs edilib. [[1937]]-ci ilin 5 iyununda başlanan istintaq işi həmin ilin 25 sentyabrında qurtardı.<ref name=":0" /><ref name=":4" /><ref name=":2" /><ref name=":5" />
1937-ci il iyunun 3-də şairin mənzilinə girib axtarış aparırlar. Əhməd Cavadın qalın bir cilddən ibarət olan şəxsi işində evini axtarış zamanı müsadirə olunan əşyalar qeyd olunmuşdur. Həmin əmlak siyahısında Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin, Kautskinin, Buxarinin kitabları, H.Zeynallının, V.Xuluflunun bəzi əsərləri, "Türk sözü" qəzeti, özünün "Dalğa" kitabçası, 3 qeyd dəftərçəsi, 15 müxtəlif məktub, Şükriyyə xanımın qızıl bəzəkləri-yeddi qızıl beşliyi, dostlarının şairə bağışladığı iki ədəd suvenir-xəncəri göstərilir. Əhməd Cavadın 12493/24 nömrəli iş qovluğunda əllə yazılmış protokollar, şahid ifadələri, hökm, arayış, çıxarış, məktub, zəmanət, rus makinasında necə gəldi yazılmış “Göy göl” şeiri saxlanılıb.<ref name=":1" /><ref name=":5" />
1937-ci il may ayının 27-də Azərbaycan Daхili İşlər Komissarlığının leytenantı Klimençiç Əhməd Cavadın həbs olunması haqqında IV şöbənin rəisi Çinmana təsdiq üçün göndərdiyi arayışda qeyd edirdi:
Sətir 347:
Əhməd Cavadın ilk dindirilməsi DTK-nın IV şöbəsinin rəisi Ağasəlim Atakişiyev tərəfindən 1937-ci il iyun ayının 5-də aparılır. Şairə əksinqilabi fəaliyyəti, kimlərlə əlbir işlədiyi, Müsavat adlı qanundan kənar partiyanın üzviliyi, hökumət əleyhinə şeirlər yazması və millətçi fəaliyyəti ilə bağlı suallar verilir. Ə.Cavad da öz növbəsində Müsavatın üzvi olduğunu, əksinqilabi millətçiliyi yaymaqda iştirak etdiyini, lakin 1923-cü ildə həbs olunandan sonra bu işdən əl çəkdiyini bildirmişdi. Ə.Cavad 1937-ci il sentyabr ayının 20-də, üçüncü dindirmə zamanı Balkan müharibəsində iştirakını rəsmi şəkildə təsdiqləmişdir. Onun İran və Türkiyə ilə əlaqələri ilə maraqlanan NKVD müstəntiqinin "Siz xaricdə olmusunuzmu, nə vaxt, harada?" sualına cavab olaraq şair demişdir:<ref name=":2" /><ref name=":5" />
{{cquote|müəllif=|Bəli, mən 1912-ci ildə Türkiyədə olmuşam. Mən ora ona görə getmişdim ki, Türk-Balkan müharibəsində türk ordusunda könüllü iştirak edim. Mən Türkiyəyə Batumda hansısa pasport alveri ilə məşğul olan yunanlıdan aldığım fars pasportu ilə getmişəm. Mənimlə birlikdə türk ordusunda iştirak etmək üçün İ.Axundzadə, Əli, İ.Əlizadə getmişdir. Biz hamımız könüllü dəstəyə qəbul olunmuşduq və onun tərkibində bolqarlara qarşı hərbi hərəkatlarda iştirak edirdik. 1913-cü ilin payızında mən Rusiyaya qayıtdım }}.
1937-ci il sentyabrın 25-də Azərbaycan SSR XDİK DTİ 4-cü şöbəsinin rəisi Sinmanın və İ.P.Klementiçin hazırladığı və Y.D.Sumbatovun təsdiq etdiyi ittiham aktında Ə.Cavadın məsuliyyətə cəlb edilməsinin zərurəti belə "əsaslandırılır":<ref name=":4" /><ref name=":1" />
{{cquote|müəllif=|Axundzadə Əhməd Cavad 1918-ci ildən müsavatçı kadrlardan biri olmuşdur. Müsavat hakimiyyəti devrildikdən sonra Axundzadə öz əksinqilabi mövqelərində qalmış, özü də nəinki gizli Müsavat partiyasının üzvü seçilmiş, həm də onun mərkəzi rəhbərliyinə son dərəcə yaxın olmuşdur. 1922-23-cü illər dövründə Axundzadə Müsavatın qeyri-leqal Bakı komitəsinin üzvü seçilmişdi. 1923-cü ildə FK (yəni ÇK) orqanları tərəfindən həbs edilərkən Axundzadə “Müsavat” partiyasına mənsubluğunu və əksinqilabi fəaliyyətini istintaqdan gizlətmişdir. Həbsdən azad edildikdən sonra o, həmin partiyadan uzaqlaşdığını bəyan etsə də, bir neçə il əksinqilabi müsavat ideyalarının öz əsərlərində təbliğ etmişdir. 1920-ci ildən 1923-cü ilədək Müsavat Mərkəzi Komitəsinin birinci gizli Heyətinin üzvü olmuş, buna görə də 1923- cü ildə həbs olunmuş və deklarasiya ilə azad edilmişdir. Öz müsavatçı mövqelərindən əl çəkməmiş və gizli müsavatçılıq işini davam etdirərək ətrafına toplaşan gənc Azərbaycan şairlərinə müsavat ruhunda təbliğat aparmışdır. Əhməd Cavad respublikanın partiya və hökumət rəhbərlərinə, onların yeritdiyi milli siyasətə əksinqilabi müsavat mövqeyindən böhtan atmışdır. Əksinqilabi burjua millətçi təşkilatının işində iştirak etmiş, Azərbaycandakı mövcud üsyankar təxribatçılıq-terror-diversiya, millətçi təşkilata qoşularaq Sovet hakimiyyəti rəhbərlərinə qarşı terrorçuluq aktları və kapitalist ölkələri xeyrinə casusluq etməklə Sovet hakimiyyətini yıxmaq, Azərbaycanı SSRİ-dən ayırmaq məqsədi güdmüşdür.}}
Beləliklə, SSRİ Ali Məhkəməsinin Hərbi Kollegiyasının Səyyar Sessiyası müttəhimi Azərbaycan cinayət məcəlləsinin 69, 70 və 73-cü maddələri ilə ittiham edərək oktyabrın 11-də işə başladı.<ref name=":4" /><ref name=":5" /> Məhkəmənin sədri İ.O.Matuleviç, üzvləri İ.M.Zaryanov və C.K.Jiqur idi. İclasda hərbi yuris A.F.Kostyuşko və SSRİ prokurorunun baş köməkçisi N.S.Rovski (Rozovski) iştirak edirdi.<ref name=":4" /> Protokolda deyilir:<ref name=":5" /> {{cquote|müəllif=|Müttəhim öz günahını tamamilə boynuna almış, ilkin istintaq verdiyi ifadələri bir daha təsdiq etmiş və göstərmişdir ki, məhkəmə təhqiqatına əlavəsi yoxdur}}.
Lakin məhkəmədə müdafiəçilər, yəni vəkilər və şahidlər iştirak etməmişdilər.<ref name=":4" /> 1937-ci ildə şairə qarşı irəli sürülən saxta ittihama əsasən oktyabrın 12-də hökm oxundu. 12 oktyabrda başlanan məhkəmə cəmi 15 dəqiqə davam etdi və oktyabrın 12-dən 13-nə keçən gecə şairi güllələdilər.<ref name=":
Şairin qətl hadisəsini isə “Sərhəd” qəzetinin xüsusi buraxılışı (Bakı, 1999, №1) belə açıqlayır:<ref name=":5" /> {{cquote|müəllif=|Oktyabrın 12-dən 13-nə keçən gecə (1937) cəmi 46 nəfər güllələnib. Həmin şəxslərin arasında Ə.Cavadın da adı vardır. Siyahıda Ə.Cavadın adı 14-cüdür.}}
Bəzi mənbələrdə şairin ölümü ilə bağlı fərqli versiyalar mövcuddur. Məsələn, M.Ə.Rəsulzadə “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatı” əsərində Ə.Cavadın da H.Cavid kimi Sibirdə öldüyünü ehtimal etmişdi. Mühacir tədqiqatçı Hüseyn Baykara da Sibir versiyasını əsas götürmüşdü. Şairin ölümü ilə bağlı böyük oğlu Niyazi Axundzadə isə belə söyləmişdi:<ref name=":5" />
{{cquote|müəllif=|1956-cı ildə M.C.Bağırovun məhkəməsi gedərkən Moskvadan gəlmiş prokurorluq işçisi Şevtsov, DTK generalı A.Atakişiyevdən Ə.Cavadın mühakiməsində hansı “xidmət” göstərdiyini soruşmuşdur. A.Atakişiyev cavab vermişdi ki, yadında deyil aqibəti necə olub. Onda Şevtsov demişdi: "Умер под пыткой".}}
Bundan əlavə N.Axundzadə söhbətlərində bildirirdi:<ref name=":2" /> {{cquote|müəllif=|Hökumət adamları bizə deyirdilər ki, atamı siyasi dustaq olduğu üçün yazışmaq hüququ olmayan sürgünə göndəriblər. Amma sən demə atamı elə həmin günlər Bakıda, NKVD zirzəmisində döyə-döyə öldürüblərmiş. Bu, bizə çox sonralar məlum oldu.}}
Lakin rəsmi sənədlərdən məlum olur ki, Əhməd Cavad 1937-ci il iyun ayının 4-də həbs edilib, heç yerə sürgün edilmədən həmin ilin oktyabr ayının 12-dən 13-nə keçən gecə Bakıda vəhşicəsinə güllələnib.<ref name=":5" />
Əhməd Cavadın Qubada müəllim işlədiyi dövrdən tanıdığı Hüseyn Musayev (həm də Quba maarif şöbəsində işləyirdi) 1956-cı ildə şairə bəraət qazandırmaq üçün zəmanət verənlərdən biri olmuşdur. Zəmanət verənlər arasında görkəmli rejissor Aleksandr Tuqanov, iqtisadçı alim Hüsü Mamayev, Aktyor Ağahüseyn Cavadov da var idi.<ref name=":5" />
1955-ci ildə SSRİ Ali Məhkəmsinin Hərbi Kollegiyasının nümayəndəsi ədliyyə polkovniki Seninin sədrliyi ilə keçən iclasda Ə.Cavadın cinayət işi ilə əlaqədar qəbul edilmiş 4P-014316 nömrəli xüsusi qərarda cinayət işinin dayandırıldığı qeyd olunurdu. Həmin qərarda cinayət işinin saxtalaşdırıldığı aşkara çıxmış, həmçinin cinayət işindən bir də o aydın olmuşdur ki, şair işgəncə altında ölməyib, o, məhkəmə qərarından sonra güllələnib. (Yaddaşın bərpası, 1999, №1, səh.16). Beləliklə, 1955-ci ildə şairə bəraət verilir.<ref name=":2" /><ref name=":6" />
Onun həyat yoldaşı [[Şükriyyə Cavad|Şükriyyə]] xanım isə"Vətən xaininin ailə üzvü" olduğuna görə [[Qazaxıstan]]a 8 il müddətində sürgün edilir.
Sətir 401:
{{Azərbaycanda Stalin repressiyaları}}
{{Stalin repressiyalarının qurbanı olmuş azərbaycanlı şair və yazıçılar}}▼
[[Kateqoriya:Azərbaycan şairləri]]
Sətir 408 ⟶ 410:
[[Kateqoriya:Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvləri]]
[[Kateqoriya:Şəmkir rayonunda doğulanlar]]
▲{{Stalin repressiyalarının qurbanı olmuş azərbaycanlı şair və yazıçılar}}
| |||