Əfrin döyüşü: Redaktələr arasındakı fərq

'''Afrin''' və ya '''Ard əl-Hatim döyüşü''' — 29 iyun 1149-cu ildə Raymond de Poitiers və Əli ibn Vəfanın komandanlığındakı birləşmiş Antioxiya knyazlığı və Xaşxaşilərin ordusu ilə Suriya atabəy bölmələrinin müttəfiq xaçlı ordusunu yox etdiyi, Antioxiyanı yağmaladığı və xristian knyazlığının şərq torpaqlarını işğaldan qurtardığı döyüşlərdən biridir.

Atabəy Nurəddin Zənginin atası İmaməddin Zənginin 1146-cı ildə ölümündən sonra Raimund de Poitiers Hələb əyalətini işğal etdi. Bununla birlikdə, 1147-cı ildə Nurəddin Zəngi Hələbin nəzarətini geri aldı və Şamı xaçlılara qarşı uğurla müdafiə etdi. Bundan sonra, 1148-ci ilin sonunda Antioxiya knyazlığını işğal etdi və Apameanı mühasirəyə aldı. Raimund onu məğlub etdi və cəbhəxanasını ələ keçirdi.<ref name="Mallett, p 55">Mallett, p 55</ref> Atabəy bir neçə ay sonra Jaqra hücum etmək üçün geri döndüyündə Raimund onu yenidən Hələbə geri çəkilməyə məcbur etdi. 1149-cu ilin iyununda Nurəddin Zəngi Antioxiya knyazlığını yenidən işğaldan azad etdi və Şam hökmdarı Unur və türkmənlərin dəstəyi ilə İnab qalasını mühasirəyə aldı. Atabəyin çoxu at üstündə olmaqla, təxminən 6 min döyüşçüsü var idi. Raimund və qonşusu Edessa qrafı II Josselin 1146-cı ildən Raimundun Jesselinə yardım üçün qoşun göndərməməsindən sonra düşmən olmuşdular. II Josselin Raimonda qarşı Nurəddin Zəngi ilə ittifaqa belə girdi. Qarşılığında Tripoli qrafı II Raymond və Qüdslü Melisende də Antioxiya knyazına kömək etməyi rədd etdilər. Raimund Nurəddin Zəngiyə qarşı əvvəlki iki zəfərinin ardından özünü arxayın hiss edərək 4000 cəngavər və 1000 piyada ordusu ilə tək başına yürüşə çıxdı.<ref name="OldenbourgMallett, p 33655"/><ref name="MallettOldenbourg, p 55336"/>

[[ImageŞəkil:RecoveryOfRaymondOfPoitiersBody.jpg|thumb|left|Döyüşdən sonra Raimundun bədəni.]]

Qələbədən sonra Nurəddin Antioxiyanı müdafiə edən Artax, Harim və İmm qalalarını ələ keçirməyə yollandı.<ref>Mallett, p 60</ref> Bundan sonra ordusunun əsas hissəsini Apameanı mühasirəyə almaq üçün göndərdi. Bölgəni yağmaladıqdan sonra hökmdarının və ordusunun ölümündən sonra demək olar ki, müdafiəsiz qalan Antioxiyanı mühasirəyə aldı. Şəhərtəslim olma tərəfdarları və döyüş tərəfdarları olaraq ikiyə ayrıldı. Raimundun dul həyat yoldaşı Konstans və Limoqes patriarxı Emeri liderliyindəki döyüş tərəfdarları qalib gəldi.<ref>Mallett, p 49</ref> Nurəddin patriarxın xəzinələrindən uzaqlaşmağı qəbul etməyə məcbur oldu. Atabəy Müqəddəs Simeon manastırının ətrafındakı torpaqları yağmaladı və ardından Apameanı mühasirəyə almaq üçün yenidən yola çıxdı. Qüds kralı III Baldvinin mühasirəni qaldırmaq üçün bir ordusunun başında şimala getdiyi xəbərini alan Nurəddin danışıqlara başladı. Antioxiya ilə Hələb arasındakı sərhəd Atabəylərin lehinə qərbə sürüşdürüldü, ordular evlərinə göndərildi. Edessa kralı II Josselin çox keçmədən düşməni Raimundun ölümünün öz torpaqlarını təhlükəli vəziyyətə saldığını başa düşdü. Josselin sonrakı il 1150-ci ildə Nurəddin tərəfindən ələ keçirildi və Edessa bölgəsi müsəlmanların əlinə keçdi. İnabdakı zəfərdən sonra Nurəddin İslam dünyasında qəhrəman oldu. 1154-cü ildə yeni hücum təşkil etdi və Şamın nəzarətini ələ keçirdi.<ref>Smail, p 33</ref>