Adıqlar: Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8 |
|||
Sətir 1:
{{Xalq
|adı = Çərkəzlər (Adıqlar)<br
|şəkil =
|şəklin izahı =
Sətir 23:
'''Adıqlar''' — Şimali Qafqaz dil ailəsinə bağlı xalq.
== Tarixi ==
Bir vaxt onlar [[Qafqaz]]ın ən çoxsaylı xalqlarından və rus işğalına qarşı mətanətlə sinə gərərək bu yolda on minlərlə şəhid verən, bölgədə [[Rusiya]] ilə bərabərhüquqlu dövlət quran və ona öz şərtlərini diktə etdirən,
Qafqazın digər xalqları kimi, çərkəzlər də XVIII əsrdən başlayaraq öz həyatlarının ən ağır dövrlərini yaşamalı oldular. Buna da səbəb Rusiyanın işğalçılıq siyasəti idi. Rusiyanın çərkəzlər yaşayan əraziləri ələ keçirərək Qara dəniz sahillərinə çıxış yolu axtarması rus zülmünə dözməyən çərkəzlərin özlərinə yaxın hesab etdikləri [[Anadolu]]ya köç prosesinin əsasını qoydu.
[[İmage:Sobranie cherkesskikh knyazey.PNG|thumb|300px|Qriqori Qaqarin.
Buna baxmayaraq, həmin dövrdə çərkəzlər rus işğalına qarşı möhkəm müqavimət göstərməkdə davam edirdilər. Xüsusilə, Qara dəniz sahillərində və onun şərqində yaşayan çərkəz topluluqları (Abadzeh, Naturay, Şapsuq, Hakuç, Vıbıh (ubıx), Aibqa, Ahçipsov, Ciqet, Pshu) ruslara boyun əymək və işğal altında yaşamaq niyyətində deyildilər və onlar qarşı tərəflə savaşmaqda davam edirdilər. Amma qeyd edək ki, artıq
Rus çarı və onun ətrafındakılar o vaxt çərkəzlərin bir hissəsini pulla ələ almaq niyyətində idilər. Buna razı olmayanları isə ya Rusiyanın daxillərinə, ya da Anadoluya köçməyə məcbur etmək üçün bütün imkanlardan istifadə edirdilər. Hələ 1857-ci ildə Rusiyanın Qafqaz ordusu baş qərargahının komandanı, general Milyutin adıqların müqavimətini qırmaq üçün onların bir hissəsinin Don çayı hövzəsinə köçürülməsi barədə xüsusi plan hazırlayaraq çara təqdim etmişdi. Lakin o vaxt bunun bölgədə ruslara qarşı yeni savaşa səbəb ola biləcəyindən narahat olan çar
[[İmage:Adiga pshasha.png|thumb|300px|Çərkəz qızı]]
1861-ci ilin sentyabr ayında Çar [[II Aleksandr]] bölgədəki Kamketi istehkamına səfər etdi. Bundan istifadə edən çərkəz nümayəndələri Çar II Aleksandr ilə görüşdülər. Onlar çara öz yerlərindən köçürülməmək şərti ilə onlarla uzlaşa biləcəklərini bildirdilər. Vıbıhlar bu istəklərini hətta yazılı şəkildə çara təqdim etdilər. Amma Çar II Aleksandr onlara: "Ya Türkiyəyə köç edin, ya da Kuban çayı ətrafında sizə ayrılacaq yerlərə. Son qərarınızı da 1 ay ərzində general Kont Yevdokimova təqdim edin",-deyə
Çərkəzlərin çarın köç qərarını qəbul etmədiyini görən rus hökuməti
Rus işğalı nəticəsində bəzi adıq topluluqları yer üzündən tamamilə silindilər. Məsələn, vıbıhların sayı 1880-ci ildə 100 min nəfərdən 80 minə qədər azaldı. Ciqetlər, aibqalar, ahçipsovlar və pshular isə ( sayları birlikdə 17 min nəfər idi) yer üzündən silindilər. Abadzehlərin sayı 1864-cü ildə 260 min nəfərdən 1880-ci ildə 14660, natuhaylar 240 min nəfərdən 175 minə, şapsuqlar 300 min nəfərdən 4983 nəfərə qədər azaldı. Kuban ətrafında yaşayan kemquyların isə sayı 80 min nəfərdən 3140 nəfərə, bijeduqların sayı isə 60 min nəfərdən 15263 nəfərə qədər azaldı.
Çərkəzlər rusların işğalına qızğın müqavimət göstərirdilər. Ancaq qüvvələr qeyri-bərabər idi. Ruslar hər gün əlavə canlı qüvvə və silah yardımı alırdılar. Çərkəzlərin isə barıtı, patronu get-gedə tükənirdi. Buna baxmayaraq, onlar 1 il ərzində düşmənlə qanlı döyüşlər apardılar. 1863-cü ilin yayında çərkəzlər artıq müharibədə uduzmalarının qaçılmaz olduğunu anladılar.
==
Ana vətənlərindən zorla Anadoluya köçürülən çərkəzlərin sayı ilə bağlı rəqəmlər müxtəlifdir. Məsələn, rus mənbələrində
İngilis hərbi tarixçisi V. E. D. Allenə görə isə, o zaman Şimali Qafqazdan Anadoluya köç edən çərkəzlərin sayı 600 min nəfərdən artıqdır. Amerikalı məşhur tarixçi Custin ( Yustin) Makkartiyə (McCarthy) görə isə,
▲Ana vətənlərindən zorla Anadoluya köçürülən çərkəzlərin sayı ilə bağlı rəqəmlər müxtəlifdir. Məsələn, rus mənbələrində 1863-1864-cü illərdə 418 min nəfər çərkəzin Anadoluya köçürüldüyü qeyd edilib. Amma 1858-ci ildə də köç başlamışdı və 1865-ci ilə kimi 493 min nəfərin də Anadoluya köç etdiyi rəsmi mənbələrdə təsdiqini tapıb. Rəsmi mənbələrə əsasən, həmin dövrdə 45.023 natuhay, 27.337 abadzeh, 165.626 şapsuq, 74.567 vıbıh, 11.873 ciqet, 10.500 bjedu, 30 min abaza (Abazin), 4 min besleney, 15 min kemquy, mahoş, yeqerukay, 30.650 nogay, 17 min kabarda və 23.193 çeçen Türkiyəyə köçürülmüşdü. Vıbıhların isə sayları 74.567 nəfər göstərilib. Amma Anadoluya köçürülən vıbıhların sayının ən azı 100 min nəfər olduğu istisna edilmir. Digər tərəfdən, rus mənbələrində Anadoluya köç edən adıq topluluqlarının sayının az göstərildiyi də şübhə doğurmur. Çünki ruslara bu rəqəmləri az göstərmək və bölgədə az sayda yerli xalqların yaşadığını iddia etmək daha məqsədəuyğun idi. Bununla da ruslar gələcəkdə adıq topluluqlarının adıçəkilən ərazilərə iddia etməsinin qarşısını müəyyən qədər almış ola bilərdilər.
▲İngilis hərbi tarixçisi V. E. D. Allenə görə isə, o zaman Şimali Qafqazdan Anadoluya köç edən çərkəzlərin sayı 600 min nəfərdən artıqdır. Amerikalı məşhur tarixçi Custin ( Yustin) Makkartiyə (McCarthy) görə isə, o dövrdə Anadoluya köç edən çərkəz və digər Qafqaz xalqlarının sayı 1 milyon 200 min nəfərdən artıqdır. O, Anadoluya köç edən insanların təxminən 400 min nəfərinin aclıq və xəstəlikdən öldüyünü yazır. Makkartiyə görə, sağ qalan əhalinin 600 min nəfəri 1856-1864-cü illərdə, 200 min nəfəri isə 1864-cü ildən sonra Anadoluya köç edib. Qeyd edək ki, bu baxımdan Allen və Makkartinin Anadoluya köç edənlərin sayı ilə bağlı göstərdikləri rəqəmlər təxminən üst-üstə düşür. Türkiyəli general İsmail Berkoka görə isə, adıçəkilən dövrdə Şimali Qafqazdan Anadoluya köç edənlərin sayı 1 milyon nəfərdən yuxarıdır. Amma bu sayların az və ya çox olmasını göstərən qaynaqlar da var. Məsələn, adıq-çərkəz qaynaqları Anadoluya köç edənlərin sayının 1 milyon 500 min nəfər olduğunu göstərirlər. Rus hərbçiləri tərəfindən isə öldürülən adıqların sayının 500 min nəfər olduğu təxmin edilir. Həmin dövrdə Orta Kuban və Orta Laba çayları ətrafına köçürülənlərin sayı 80 min nəfər olub. Adıq tarixçisi Samir Hatkoya görə, 1 il sonra xəstəlik nəticəsində onların 29 min nəfəri ölmüşdü.
Çərkəzlər və digər Qafqaz xalqları Anadoluya Taman, Anapa, [[Novorossiysk]], Gələncik, [[Tuapse]],[[Soçi]], Kosta, Adler, Qaqra limanlarından istifadə edilməklə köçürülüblər.
==
Köçkünləri qəbul etmək üçün Osmanlı [[Batumi]], [[Trabzon]], [[Qiresun]], Ordu, Samsun, Sinop, Akçakoca, Burqas, Varna və Köstəncədə ( Konstansa) düşərgələr qurmuşdu. 1864-cü ildə Batuma 70 min nəfər, Trabzona 24700 nəfər ( onlardan 19 mini xəstəlikdən öldü), daha sonra 63900 nəfər çərkəz ( onlardan hər gün
▲Köçkünləri qəbul etmək üçün Osmanlı [[Batumi]], [[Trabzon]], [[Qiresun]], Ordu, Samsun, Sinop, Akçakoca, Burqas, Varna və Köstəncədə ( Konstansa) düşərgələr qurmuşdu. 1864-cü ildə Batuma 70 min nəfər, Trabzona 24700 nəfər ( onlardan 19 mini xəstəlikdən öldü), daha sonra 63900 nəfər çərkəz ( onlardan hər gün 180-250 nəfəri ölürdü) yerləşdirildi. Həmin dövrdə isə Samsuna 110 min nəfər çərkəz köçürülmüşdü. Ancaq onlar arasında da hər gün 200 nəfər xəstəlikdən ölürdü. Nəticədə qısa müddətdə həmin köç düşərgələrinin ətrafı toplu məzarlıqlara çevrilmişdi.
1863-cü ildə natuhay və abadzeh, 1864-cü ildə isə şapsuq, hakuç, vıbıh, ciqet
Osmanlıya köç edən çərkəzlərin bir hissəsi isə Tuna çayı boyuna, o cümlədən Köstəncəyə (Konstanca) [[Varna]], [[Silistrə]], [[Ruscuk]], [[Plevna]], [[Vidin]], [[Niş Burqas]], [[Qazanlık]], [[Köhnə Zaqra]], [[Filibə]], həmçinin [[Kosova]], [[Makedoniya Respublikası]], [[Albaniya]] və [[Trakiya]]ya yerləşdirilmişdi. Şapsuq və abadzehlər isə Gümüşhanə, Bingöl və Bitlis də daxil olmaqla, Osmanlının 50-dən yuxarı ilçəsinə, o cümlədən İraq, İordaniya, Suriya, Livan, [[Fələstin]] (indiki [[İsrail]]in yerləşdiyi əraziyə), Kıbrıs, [[Misir]], [[Liviya]] və [[Tunis]]ə köçürülmüşdülər. Az sayda vıbıhlar da onların arasına və ya onlara bitişik ərazilərə köçürüldülər.
|