Lyusiya Qaruta: Redaktələr arasındakı fərq
Səhifə "{{Şəxs}} '''Lyusiya Qaruta''' ({{lang-lv|Lūcija Garūta}}; {{DVTY}}) — Latviyalı pianoçu və bəstəkar. Latviya SSR əməkdar incəsənət xadimi (196..." məzmunu ilə yaradıldı |
(Fərq yoxdur)
|
20:30, 18 aprel 2021 tarixindəki versiya
Lyusiya Qaruta (latış. Lūcija Garūta; 14 may 1902[1], Riqa[2] – 15 fevral 1977[1], Riqa[2]) — Latviyalı pianoçu və bəstəkar. Latviya SSR əməkdar incəsənət xadimi (1962).
Lyusiya Qaruta | |
---|---|
latış. Lūcija Garūta | |
Doğum tarixi | 14 may 1902[1] |
Doğum yeri | |
Vəfat tarixi | 15 fevral 1977[1] (74 yaşında) |
Vəfat yeri | |
Dəfn yeri |
|
Fəaliyyəti | bəstəkar, musiqiçi, musiqi pedaqoqu[d], pianoçu, şairə |
Bioqrafiyası
Yeddi yaşında Oto Voqelmanisdən fortepiano öyrənməyə başlayır, sonra Mari Zilinskayanın sinfində oxuyur. Nikolay Alunanın rəhbərliyi altında harmoniya dərsləri alır. 1924-cü ildə Latviya Konservatoriyasını Yazep Vitols ilə bəstəkarlıq sinifini və bir il sonra Lyudmila Qomane-Dombrovskayadan fortepiano dərləri alır, məzun olur. 1925-1926-cı illərdə Riqa Radiosunda çalışır. Parisdə bacarıqlarını artırmağa davam edir, burada Alfred Kortot və İsidora Filippedən fortepianodan, Paul Le Flem alətlərdən və Paul Dukladan bəstəkarlıqda təhsil alır. Solist və müşayiətçi kimi Latviyada və xaricdə çoxsaylı konsertlərdə iştirakl edir. Sonra xəstəlik üzündən bəstəkarlığa keçir. 1940-cı ildən Latviya Dövlət Konservatoriyasında musiqi nəzəriyyəsi və bəstəkarlıqdan dərs deyir. 1973-cü ildə professor dərəcəsi alır.
Riqada Meşə Qəbiristanlığında dəfn edilir.
Müstəqil Latviyada musiqisinin populyarlaşdırılması ilə məşğul olan Qaruta Fondu qurulmuşdur. Qarutanın Riqada yaşadığı Aleksandr Çak (Sovet dövründə Suvorov küçəsi olmuşdur.) küçəsindəki evə bir xatirə lövhəsi quraşdırılmışdır.
Mükafatlar
"Əməkdə fərqlənməyə görə" medalı (01/03/1956)
İstinadlar
- ↑ 1 2 3 4 Bibliothèque nationale de France BnF identifikatoru (fr.): açıq məlumat platforması. 2011.
- ↑ 1 2 3 4 Deutsche Nationalbibliothek Record #120490188 // Ümumi tənzimləmə nəzarəti (GND) (alm.). 2012—2016.