Seçki sistemi: Redaktələr arasındakı fərq

[[FileFayl:Electoral systems map.svg|thumb|right|300px|Map of electoral system for national legislatures, {{As of|2012|lc=y}}.

{{legend inline|#5A2CA0}}{{legend inline|#8D5FD3|Qarışıq seçki sistemi}}<br/>

Seçki sistemləri seçki prosesinin bütün yönlərini özündə ehtiva edir: nə zaman seçkilər keçirilir, kimlər səs verə bilər, kimlər namizəd ola bilər, bülletenlər necə işarələnir və necə hesablanır, seçki kompaniyasi xərcləmələrinin limiti nə qədər olur və s. Seçki sistemləri konstitutsiyalar və ya seçki qanunları ilə müəyyən edilir və çox zaman müəyən seçki komissiyaları vasitəsilə həyata keçirilir. Müxtəlif məqsədlər üçün müxtəlif seçki sistemlərindən istifadə oluna bilər.

Rəsmən tanımlanmış seçki sistemlərinin çalışmasına sosial seçim nəzəriyyəsi və ya seçki nəzəriyyəsi deyilir. Bu etüd siyasət, iqtisadiyyat, riyaziyyat və xüsusilə oyun nəzəriyyəsi və mexanizm dizaynı sahələrində reallaşdırılır. [[Arrounun mümkünsüzlük nəzəriyyəsi]] göstərir ki, seçicilərə 3 və ya daha çox seçim verilən zaman onlar ictimaiyyətin qlobal seçimlərini [[Proporsional seçki sistemi|proporsional]] və [[Majoritar seçki sistemi|majoritar seçki sistemləri]]<nowiki/>ndəki kimi yansıta bilmirlər.

Çoxluq sistemləri elə bir seçki sistemidir ki, daha çox səs toplaya bilmiş namizəd qalib gəlir. Qalib gəlmək üçün səslərin 50 faizdən çoxunu qazanmaq lazım deyil. Bu sistem qanunverici orqanlara olan seçkilərdə ən çox istifadə olunan ikinci sistemdir. Dünyada bu növ seçkilərdə 58 ölkədə istifadə edilir. Bu sistemdən xüsusən keçmiş [[Birləşmiş Krallıq|Böyük Britaniya]] və [[Amerika]] koloniyalarında və bölgələrində iştifadə olunur. Bu sistem həmçinin prezident seçkilərində ən çox istifadə olunan ikinci sistemdir. Bu sistemdən [[prezident]] seçkilərində 19 ölkədə istifadə olunur.<ref name=":0">{{cite web

Bir çox hallarda seçilmək üçün çox vəzifə olduğu zaman majoritar seçki sistemi blok səsverməsinə baş vurur. Bu özünü iki əsas formada göstərir. Birincidə seçicilərin seçkili yer qədər səsləri var və istədikləri namizədə səs verə bilərlər. Bundan 8 ölkədə istifadə olunur.<ref>{{cite web

}}</ref> Digər formada isə seçicilərə seçkili yerin sayından az səs verə bilmə haqqı verilir. Belə sistemdən Cəbəllütariqdə istifadə olunur. "Tək transfer edilməyən səsvermə"də isə seçici məslən parlament seçkilərində yalnız bir namizədə səs verə bilir.<ref name=":0" /> Ən çox səs toplamış namizədlər isə sonda qalib elan olunur. Bu sistemdən [[Əfqanıstan]]<nowiki/>da, [[Küveyt]]<nowiki/>də, [[Pitkern adaları|Pitkern]] adalarındanda və [[Vanuatu]]<nowiki/>da istifadə edilir. Blok səsvermənin digər forması patiya blok səsverməsidir. Seçici bir partiyanın müxtəlif namizədlərindən birini seçir. bu formadan qarışıq sistemin hissəsi kimi 5 ölkədə istifadə edilir. Bundan əlavə Dovdall sistemi də mövcuddur. Bu sistem də Borca qaydasında istifadə edilir.<ref name=":0" />

[[Majoritar seçki sistemi|Majoritar seşki sistemi]]<nowiki/>ndə alternativ səsdən istifadə oluna bilər. Belə olduğu halda, seçicilər öz seçim öncəliklərinə uyğun namizədləri sıralaya bilərlər. Bu sistemdən [[Avstraliya]]da və [[Papua Yeni Qvineya]]da parlament seçkilərində istifadə olunur. Əgər ilk mərhələdə səslərin əksəriyyətini heç bir namizəd qazana bilmirsə, ən az səs toplamış namizədlərin ikinci tərcihləri ümumiyə əlavə edilir. Bu hər hansısa namizədin 50 faizdən səs toplamasına qədər davam edir. əgər seçicilər bütün seçimlərindən istifadə etməyiblərsə sayım iki namizəd qalana qədər davam edir. Bu mərhələdə isə daha çox səs toplayan qalib gəlir. Alternativ səsin bir qədər dəyişdirilmiş forması da mövcuddur. Bu zaman seçicilərə bütün namizədləri sıralama haqqı verilmir, onlar yalnız limitli sayda namizədləri öz seçimlərinə uyğun sıralaya bilirlər. Əgər heç bir namizəd lazimi səsi toplaya bilmirsə o zaman ən çox səs toplamış 2 namizəddən başqa digərləri seçkidən kənarlaşdırılır və bu iki namizəd arasından qalib müəyyən edilir. Bu sistemdən Şri Lankada prezident seçkilərində istifadə olunur. Bu zaman seçicilərə 3 namizədə səs verməyə icazə verilir. [[Majoritar seçki sistemi|Majoritar]] sistemin digər əsas forması iki mərhələli sistemdir. Bu sistem dünyada prezident seçkiləri üçün ən çox istifadə olunan sistemdir. Beləki dünyada 88 ölkədə prezident seçkilərində bu sistemdən istifadə olunur. Həmçinin 20 ölkədə də qanunverici orqanlara olan seçkilərdə bu sistemdən istifadə olunur.<ref name=":0" /> Əgər ilk mərhələdə heç bir namizəd səslərin əksəriyyətini əldə edə bilmirsə ikinci mərhələ keçirilir. Bir çox hallarda ikinci mərhələdə birinci mərhələdə ən çox səs toplayan iki namizəd iştirak edir, lakin bəzi ölkələrdə ikinci mərhələdə 2-dən çox namizəd də iştirak edə bilər. Bu halda seçki çoxunluq səsverməsi sitemi ilə keçirilir. Bəzi ölkələrdə isə qarışıq sistemdən istifadə olunur. Məsələn [[Ekvador]]<nowiki/>da prezident seçkilərində namizəd 40 faiz səs toplayıbsa və bu ondan sonra ən çox səs toplayan namizədin səslərindən 10 faiz çoxdursa o qalib hesab edilir. Bu Argentinada 45 faiz -— 10 faiz formasındadır.<ref>{{cite web

[[ŞəkilFayl:Proportional voting systems.svg|thumb|[[Proporsional seçki sistemi]]<nowiki/>ndən istifadə edən ölkələrin.]]

[[Proporsional seçki sistemi|Proporsional]] sistem dünyada qanunverici orqanlara keçirilən seçkilərdə ən çox istifadə olunan sistemdir. Bu sistemin müxtəlif formalarından 80-dən çox ölkədə istifadə olunur.

Bəzi seçki sistemləri hər hansısa partiyanın və ya koalisiyanın qanunverici orqanda üstünlük qazanmasına şərait yaratmaq üçün ona əlavə yerlər verilməsini nəzərdə tutur. [[Yunanıstan]]da seçkilərdə üstün gəlmiş partiyaya əlavə olaraq 50 yer də verilir, [[San Marino]]da isə bu məqdəs üçün dəyişiklik edilmiş 2 mərhələli seçkidən istifadə olunur.<ref>{{cite web

İlk seçkilər rəsmi seçkilərdən əvvəl keçirilir. Formasına və yerinə görə rəsmi və ya qeyri-rəsmi ola bilər. Məqsəd isə səslərin parçalanmasının qarşısını almaqdır. Bu nümunədən [[İtaliya]]da istifadə edilir. [[Argentina]]da bu rəsmi seçkinin bir hissəsidir və seçkilərdən iki ay əvvəl keçirilir. 1,5 faizdən az səs toplayan partiyaların əsas seçkilərdə iştirakına icazə verilmir. Bu sistemin bəzi xüsusiyyətlərindən ABŞ-da da istifadə olunur.

[[ŞəkilFayl:Compulsory voting.svg|thumb|Səsvermənin məcburi olduğu dövlətlər.]]

Bir çox ölkələrin qanunverici orqanlarında "rezerv edilmiş yerlər" mövcuddur. Bu yerlər həmin ölkənin etnik azlıqları, qadınları, gəncləri və ya fiziki məhdudiyyətli şəxsləri üçün nəzərdə tutula bilər ([[Mərakeş]] parlamentində qadınlar üçün 60 yer, gənclər üçün isə 30 yer rezerv edilmişdir. Bu yerlərə seçkilər isə ayrı seçki formasında aparılır). Bu yerlərə seçkilər ayrıca keçirilir və ya seçkilərin sonunda partiyaların topladığı səslərə uyğun partiyalar arasında bölünür. [[İordaniya]]da qadınlar üçün rezerv edilmiş yerlər vardır. [[Keniya]]da isə qadınlar, gənclər və fiziki məhdudiyyətli insanlar üçün rezerv edilmiş yerlər mövcuddur.<ref>{{cite web

=== Demokratiyadan əvvəlki dövr ===

[[Jan Carlz Borda]] 1770-ci ildə [[Fransa Elmlər Akademiyası]]na keçirilən seçkilərdə özünün yaratdığı "Borda üsulu"ndan istifadə edilməsini təklif etmişdi. Onun bu təklifinə [[Markez de Kondorket]] özünün yaratdığı "ikili qarşılaşdırma" üsulunu təklif edərək müxalif çıxmışdı. O, həmçinin Kondorket paradoksu barədə də yazmışdır. O, bunu "çoxluqların seçimlərin uyuşmazlığı" adlandırmışdı. Son araşdırmalar göstərir ki, [[Ramon Llull]] "Borda üsulu" ilə "ikili qarşılaşdırma" üsulu barədə XIII əsrdə yazdığı əsərində bəhs etmişdir. Onun bu haqda olan əlyazmaları itmişdi və yalnız 2001-ci ildə tapılmışdı. Buna görə də, 2001-ci ilə qədər Ramon Llullun araşdırmaları barədə elm aləminə heç nə məlum deyildi.<ref>{{kitab3

}}</ref> XVIII əsrin sonlarında ABŞ Konstitutsiyasında Nümayəndələr palatasındakı yerlərin bölünməsi mübahisə obyekti olaraq qalırdı. [[Aleksandr Hamilton]], [[Tomas Cefferson]] və [[Daniel Vebster]] tərəfindən müxtəlif təkliflər irəli sürüldü. Bu zaman [[ABŞ]]-da tətbiq edilməyə başlanan sistemin bir qədər təkmilləşdirilmiş forması [[XIX əsr]]dən [[Avropa]]da işlədilməyə başlandı. Beləliklə eyni metodun iki müxtəlif adı oldu: Cefferson metodu D'Hondt metodu ilə, Vebster metodu Sainte-Laguë metodu ilə, Hamilton metodu Hare metodu ilə eynidir.<ref>{{cite web

"Tək transver edilə bilən səs" metodu (STV) [[Danimarka]]da 1855-ci ildə Karl Andre tərəfindən, [[Birləşmiş Krallıq]]da isə 1857-ci ildə Tomas Hare tərəfindən kəşf edilmişdir. STV sistemi əsasında ilk seçki 1856-cı ildə [[Danimarka]]da keçirilmişdir. 1896-cı ildə Endryu İnglis Klark tərəfindən bəzi dəyişiklik edilərək [[Tasmaniya]]da da tətbiq edilmişdir. Partiya siyahılı proporsional seçki sistemi XX əsrin əvvəllərindən [[Avropa]]da qanunverici orqanlara olan seçkilərdə istifadə olunur. Bu sistemdən ilk dəfə 1900-cu il [[Belçika]] ümumi seçkilərində istifadə edilmişdir. O zamandan etibarən demokratik cəmiyyətlərin əksəriyyətində bu üsuldan istifadə olunmağa başladı. İstisnaların əksəriyyəti isə keçmiş Böyük Britaniya müstəmləkələri idi.<ref>{{cite web

Seçki sistemlərinin analiz edilməsində oyun nəzəriyyəsinin istifadəsi bəzi metodların təsiri haqda yeni kəşfləri ortaya çıxardı. Bundan əvvəllərdə də Arronun mümkünsüzlük nəzəriyyəsi kimi nəzəriyyələr Dərəcəli səsvermə sistemi ilə bağlı məsələləri gün üzünə çıxarmışdı. Steven Brams və Peter Fişburnun rəhbərlik etdiyi araşdırmalar 1977-ci ildə qəbul edilmiş səsvermə sisteminin rəsmi olaraq tanınmasına və istifadəsinə səbəb olmuşdu. XX əsrin [[Politologiya|politoloqlar]]ı bir ölkənin seçki sisteminin həmin ölkənin siyasi sisteminə, o ölkədəki seçicilərin seçiminə və ölkədəki siyasi stabilliyə təsirləri barədə xeyli araşdırmalar etmişdilər. Bəzi elm xadimləri də bir millətin seçki sistemini dəyişdirməsinə nəyin səbəb olmasını araşdırmışdır. Bu dövrlərin ən məşhur alimlərindən biri də Nokilaus Tidemandır. O, Kondorket metodu əsasında dərəcəli cütlük metodunu yaratmıdşır.<ref>Duverger, Maurice (1954) Political Parties, Wiley ISBN 0-416-68320-7</ref><ref>{{kitab3

Bəzi ölkələrdə isə çoxunluq və ya mojaritar sistemlərin bərpa edilməsi və ya qurulması təklifləri edilirdi. 1994-cü ildə [[Ekvador]]da iki mərhələli seçki sisteminə keçmək məsələsi referenduma çıxarılsa da, rədd edilmişdi. Belə seçki referendumlarından biri də Rumıniyada keçirilmişdi. Referendumun məqsədi parlamentə olan seçkiləri iki mərhələli etmək idi, lakin referenduma vətəndaşların qatılımı çox aşağı olduğuna görə təklif qəbul edilməmişdi. 2015 və 2016-cı ildə [[Polşa]] və [[Bolqarıstan]]da da seçki sistemi dəyişikliyi üçün referendumlar keçirilmişdi. Hər iki referendumda da əhali təklifləri rədd etmişdi.<ref>{{kitab3

* Bir seçki sisteminin digəri ilə müqayisədə üstünlükləri və çatışmazlıqları riyazi baxımdan müəyyən edilməlidir. Bu bizə mükəmməl [[obyektiv]] nəticə verəcəkdir. Lakin bunun praktiki tərəfləri isə mübahisəlidir.

* Digər bir yol isə ideal seçki sistemini müəyyən etmək və sonra da müqayisə edilən seçki sistemlərinin hansının buna daha yaxın və ya daha uzaq olmasını müəyyən etmək lazımdır. Bu bizə uyğun praktiki bilgi verəcəkdir, lakin məsələnin digər yanı isə mübahisəlidir.

* Son yol isə dəqiq olaraq müəyyən edilməmiş kriteriyalar yaratmaq və ardıyca hər bir metodu bu kriteriyalara uyğun olaraq dəyərləndirmək üçün neytral struktur formalaşdırmaqdır. Bu yanaşma digər iki yanaşmanın gözdən qaçırdığı seçki sistemlərinin daxilinə boylana bilər, lakin bi kriteriyaların tanımları və idarəçiliyin dəyərləndirilməsi qaçınılmaz olaraq [[Subyektivlik|subyektivsubyektivdir]]dir.