Xunə: Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8 |
Redaktənin izahı yoxdur |
||
Sətir 25:
|Qeydlər =
}}
'''Xunə''' və ya '''Xunəc''' — vaxtilə [[Azərbaycan (tarixi ərazi)|Azərbaycanda]] yerləşmiş şəhər. Bu şəhərin adı sonralar '''Kağızkonan''' (Kağızkünan), yəni "''kağız istehsal edənlər''" adını daşımışdır. Keçmiş ərazisi hazırda [[İran|İranın]] [[Şərqi Azərbaycan ostanı|Şərqi Azərbaycan ostanının]] [[Miyanə şəhristanı|Miyanə şəhristanının]] Kağızkonan bəxşində yerləşir.
12-13-cü əsr coğrafiyaçısı [[Yaqut əl-Həməvi]], Azərbaycanın ucqar hissəsində yerləşən Xunə şəhəri haqqında məlumat verərkən, onun [[Marağa]] ilə [[Zəncan]] arasında, Zəncandan iki günlük məsafədə yerləşdiyini qeyd etmişdir.<ref> Mu’cəmü’l-Büldan, C. III, s. 181. </ref> [[Həmdullah Qəzvini]] isə Xunə ilə [[Ərdəbil]] arasında 7 fərsəx (39,79 km) məsafənin olduğunu qeyd etmişdir.<ref> Nüzhətü’l-Qülub, s. 83. </ref>
O zaman Azərbaycanın inkişaf etmiş əsas şəhərləri Marağa, Xunəc, Miyanic (Miyanə), Ərdəbil, Təbriz, Mərənd, Naxçıvan, Bərdə, Gəncə və başqaları idi. Xunəc xaricə gedənlərin və xaricdən gələnlərin keçid yolu üstündə yerləşdiyinə görə yoxlanış məntəqəsi (gömrükxana) rolu oynayırdı. Bu yoldan keçənlər özləri ilə xaricə kağız da aparırdılar. Adı hun türklərinin adından götürüldüyü söylənən və kağız istehsal etməklə kitab bolluğuna da yol açan “Xunə və ya Xunəc indiki Kağızkunandır ki, Xalxal vilayəti Xəmsə mahallarından biridir və 99 kənd ona daxildir”. Satıcılarla və alıcılarla hər gün dolu olan Xunəc (Kağızkunan) bazarında kağız, qələm və s. ləvazimatlar da satılırdı. Yaxın və uzaq şəhərləri bir-biri ilə birləşdirən nəqliyyat yolları üstündəki poçt xanalar vasitəsilə təkcə məktub yox, kağız, kitab və s. tələbat malları da daşınırdı. Poçt yollarında bir-birini əvəz edən çaparlar vasitəsilə yüklərin bir poçtdan digərinə təhvil verilməsi və qəbulu imzalı, möhürlü sənədlə həyata keçirilirdi. Hər poçt məntəqəsinin öz çaparxanası vardı.▼
Burada kağız istehsalına başlanandan sonra yerli əhali şəhərin adını “kağızqayıran, kağız buraxan yer” mənasında Kağızkunan adlandırmışdır. O zaman Azərbaycanın və ətraf bölgələrin inkişaf etmiş əsas şəhərləri Marağa, Xunəc, Miyanic (Miyanə), Ərdəbil, Təbriz, Mərənd, Naxçıvan, Bərdə, Gəncə və başqaları idi. Xunəc xaricə gedənlərin və xaricdən gələnlərin keçid yolu üstündə yerləşdiyinə görə yoxlanış məntəqəsi (gömrükxana) rolu oynayırdı. Bu yoldan keçənlər özləri ilə xaricə kağız da aparırdılar.
▲
== Həmçinin bax ==
|