Almaniya–Yaponiya münasibətləri: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Sətir 204:
1941-ci ilin sentyabrında Yaponiya cənubi Hind-Çin bölgəsindəki hərbi mövcudluğunu genişləndirməklə (ordunun toplaşdığı yerin ({{dil-fr|point d'appui}}<ref name="autogenerated1941"/>) təhlükəsizliyini təmin etmək üçün) cənuba doğru genişlənməyə başladı və mövcud hərbi heyətin və təyyarələrin sayını qəti şəkildə artırdı. Bu da ABŞ, İngiltərə və digər Qərb hökumətlərini Yaponiyadakı aktivlərini dondurmağa təhrik etdi, eyni zamanda Yaponiya neftinin 80 %-ni təmin edən<ref>Irvine H. Anderson, Jr. ''De Facto Embargo on Oil to Japan: A Bureaucratic Reflex''. The Pacific Historical Review, Vol. 44, No. 2 (May 1975), p. 201</ref> ABŞ bu hərəkətə cavab olaraq, Yaponiya imperiyasına tam neft embarqosu qoydu.<ref>Northrup, Cynthia Clark. ''The American economy: a historical encyclopedia'', p. 214</ref> Nəticədə Yaponiya Cənub-şərqi Asiyadakı ambisiyalarından imtina etmək və Çinə qarşı müharibəni davam etdirmək, ya da ehtiyac duyduğu təbii sərvətləri güc tətbiq etməklə ələ keçirmək arasında seçim etmək məcburiyyətində qaldı. Yaponiya ordusu birinci versiyanı seçməyi düşünmürdü; belə ki, 1939-cu ildə Yaponiyanın [[Xalxin gölü döyüşü]]ndəki alçaldıcı məğlubiyyətindən sonra Cənubi Asiyaya genişlənmək əvəzinə Sovet Rusiyasına hücum etmək variantı getdikcə öz əhəmiyyətini itirmişdi, digər tərəfdən də Almaniya SSRİ-yə hücum etdikdən qısa müddət sonra Yaponiya yaxın gələcəkdə Sibirə hücum etməkdən son anda imtina etmişdi. Üstəlik, bir çox zabit Amerikanın neft embarqosunu danışılmamış müharibə elanı hesab edirdi.<ref>Lightbody, Bradley. ''The Second World War: Ambitions to Nemesis'', p. 125</ref> ABŞ-nin tətbiq etdiyi sərt neft sanksiyalarından sonra Yaponiya rəhbərliyi Çində qalmaq məsələsində indi daha da qərarlıydı. Almaniya Yaponiyaya [[sintetik yanacaq]] hazırlamaq üçün çertyojları satmaqdan imtina etmişdi, buna görə də Yaponiyanın neftə olan yeganə ümidi ABŞ və İngiltərəyə qarşı müharibə ilə nəticələnəcək addımı atmağa, yəni [[Niderland Ost-Hindi]]ni işğal etməyə idi. Uğur qazanmaq üçün yaponlar ABŞ-nin güclü olan Sakit okean donanmasını zərərsizləşdirmək məcburiyyətində idilər; ona görə ki, bununla həmin donanmanın gələcəkdə Cənub-şərqi Asiyada hərbi əməliyyatlar aparacaq olan Yaponiyaya müdaxilə etməsinin qarşısını ala və güclü tərəf qismində sülh müqavilələri bağlaya bilərdilər.<ref>Peattie, Mark R.; Evans, David C. (1997), Kaigun: Strategy, Tactics, and Technology in the Imperial Japanese Navy, Naval Institute Press, {{ISBN|0-87021-192-7}}</ref> Hitler və Ribbentrop, yaponlar 17 noyabr 1941-ci ildə ABŞ ilə müharibə etmək istədiklərini ilk dəfə onlara bildirdikləri zaman razılığa gəldilər ki, Almaniya da yaxın günlərdə hökmən müharibə elan etsin.<ref>Longerich, Peter ''Hitler: A Life'' (2019) p. 784</ref>
 
25 noyabr 1941-ci ildə Almaniya indi yeni üzvlərin – Macarıstan və Rumıniyanın da qoşulduğu 1936-cı il Antikomintern paktını rəsmən canlandıraraq Sovet Rusiyasına qarşı ittifaqını daha da möhkəmləndirməyə çalışırdı.<ref>Edmund Osmańczyk, ''Encyclopedia of the United Nations and International Agreements'' (2002) p. 104</ref> Ancaq bir tərəfdən Moskva ətrafındakı Sovet qoşunlarının mövqeyinin Şərqi Sibir diviziyaları ilə gücləndirilməsi, digər tərəfdən də 1941-ci ilin noyabr-dekabr aylarında Rusiyada qışın başlaması Almaniyanın hücumunu xeyli yavaşlatdı. Uğursuz [[Blitzkriq]] taktikası qarşısında, xüsusən də Reyxin qərb cəbhəsində ABŞ-nin dəstəklədiyi İngiltərənin daimi bir təhlükə olması ilə Hitlerin müharibənin uğurlu və sürətli bir şəkildə sona çatacağına inamı azaldı. Üstəlik, ABŞ-nin o vaxta qədər səthi olaraq qoruduğu "bitərəfliyin" tezliklə İngiltərənin Almaniya əleyhinə açıq və məhdudiyyətsiz dəstəyinə çevriləcəyi aydın idi. Beləcə Hitler Yaponiyanın 7 dekabr 1941-ci ildə [[Pörl-Harbora hücum|Pörl-Harbordakı ABŞ hərbi-dəniz donanmasına hava hücumu]] ilə qəfildən müharibəyə daxil olmasını və ardınca ABŞ və İngiltərəyə müharibə elan etməsini eynilə Almaniya ordusunun [[Moskva uğrunda döyüş|Moskvada ilk dəfə hərbi məğlubiyyət]]ə uğraması kimi məmnuniyyətlə qarşıladı. Yaponiyanın uğurlu hücumundan xəbər tutan Hitler hətta eyforiyaya qapılaraq ''"belə bacarıqlı müttəfiqlə bu müharibədə məğlub ola bilmərik"'' deyə bildirmişdi.<ref>[[John Toland (author)|John Toland]]: ''Adolf Hitler.'' Lübbe, Bergisch Gladbach 1977, {{ISBN|3-7857-0207-8}}</ref> Yaponiyanın hücumundan əvvəl Berlin və Tokio arasında çoxsaylı kommünikeler olmuşdu. Səfirlər Ott və Osima, imzalayan tərəflərdən birinə ABŞ hücum etdikdə və ya əksinə ABŞ onlardan hansısa birinə hücum etdikdə Almaniya, Yaponiya və İtaliyanın bir-birlərinə sədaqət göstərməli olduqlarına dair şərti nəzərdə tutan Üçlər paktına dəyişiklik hazırlamağa çalışırdılar. Protokol vaxtında tamamlansa da, Pörl-Harbora hücumdan dörd gün sonrayadək Almaniya tərəfindən rəsmi olaraq hələ imzalanmayacaqdı. Tərəflər arasındakı kommünikeler arasında Yaponiyanın Rusiyaya qarşı hər hansı müharibə planını rədd etməsi də var idi:
 
== İstinadlar ==