Azərbaycanda sufizm: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
Redaktənin izahı yoxdur
Sətir 26:
məşuq və sevgili Allah deməkdir. Allahı düşünməkdən hasil olan vəcd haramdır (mey, şərab) və hammardır (saqi). Nurlu çöhrə Allahın zahiri, qapqara kəkil isə onun batini mənasında istiarə yolu ilə istifadə edilirdi. Təsəvvüf şairləri arasında bu şəkildəki rəmzli lisanı ilk dəfə işlədən [[Əbu Səid Əbül-Xeyr]]dir. Təsəvvüf şerini də ilk dəfə ortaya çıxaranın o olduğu qeyd edilir.
 
[[Azərbaycan]] şərq [[İslam]] mədəniyyətinə elm, fəlsəfə, ədəbiyyat, sənət və daha bir çox sahələrdə dəyərli töhfələr vermişdir. Bunlardan biri də heç şübhəsiz, təsəvvüf və təsəvvüf ədəbiyyatı sahəsi olmuşdur. [[Azərbaycan ədəbiyyatı]]nda [[Baba Kuhi Bakuvi]], [[Nizami Gəncəvi]], [[Məhsəti Gəncəvi]], [[Mahmud Şəbüstəri]], [[İmadəddin Nəsimi]], [[Fəzlullah Nəimi]], [[Şah QasımiQasım Ənvar]], [[Dədə Ömər Rövşəni]], [[İbrahim Gülşəni]], [[Şah İsmayıl Xətai]], [[Məhəmməd Füzuli]], [[Əbülqasim Nəbati]], [[Mir Həmzə Nigari]], [[Mirzə Şəfi Vazeh]] kimi sufi şairlər təsəvvüf ədəbiyyatı sahəsində ölməz əsərlər yaratmışlar.
 
== Mənbələr ==