Alfa-keratinlər (α-keratinlər) bütün onurğalılarda olur. Onlar məməlilərin tüklərini (o cümlədən yun), dərinin xarici təbəqəsini, buynuzlarını, dırnaqlarını, pəncələrini və dırnaqlarını, həmçinin lil filamentlərini əmələ gətirir. Keratin filamentləri epidermisin buynuz təbəqəsinin keratinositlərində çoxdur;. Bunlar keratinləşməyə məruz qalmış zülallardır. Onlar ümumiyyətlə epitel hüceyrələrində də mövcuddur. Məsələn, siçan timus epitel hüceyrələri keratin 5, keratin 8 və keratinə 14 antikorlarla reaksiya verir. Bu antikorlar timik genetik tədqiqatlarda siçan timus epitel hüceyrələrinin subpopulasiyalarını ayırd etmək üçün flüoresan markerlər kimi istifadə olunur.
Daha sərt beta-keratinlər (β-keratinlər) yalnız sauropsidlərdə, yəni bütün müasir sürünənlərdə və quşlarda olur. Onlar sürünənlərin dırnaqlarında, pulcuqlarında və caynaqlarında, bəzi sürünənlərin qabıqlarında (tısbağa, tısbağa, dəniz tısbağası kimi testudinlər), quşların tüklərində, dimdiklərində və caynaqlarında olur. Bu keratinlər əsasən beta təbəqələrdə əmələ gəlir. Bununla belə, beta vərəqləri α-keratinlərdə də olur. Süzgəclə qidalanan balinaların balina lövhələri keratindən hazırlanır. Son tədqiqatlar göstərdi ki, sauropsid β-keratinlər genetik və struktur səviyyədə α-keratinlərdən əsaslı şəkildə fərqlənir. α-keratinlərlə çaşqınlığın qarşısını almaq üçün yeni horny beta protein (CBP) termini təklif edilmişdir.
Keratinlər (həmçinin sitokeratinlər adlanır) yalnız xordalılarda (onurğalılar, amfiokslar, urokordlar) olan I və II tip ara filamentlərin polimerləridir. Nematodlar və bir çox digər qeyri-xordalılar yalnız VI tip ara filamentlərə, nüvəni təşkil edən liflərə malikdirlər.
