Solomon: Redaktələr arasındakı fərq

Süleymanın adı tarixdə mehriban peyğəmbər, ədalətli padşah və hikmətli bir alim kimi tanınıbdır.

 

 

-”Davud uşağı bizim xəlifəmiz edir, halbuki, bizim aramızda ondan böyüklər də var”. Allah taala Davuda vəhy etdi:

Tarixçilərin bir dəstəsi isə bu əqidədədirlər ki, Davud məscidi tikmək ərəfəsində idi. Lakin Allah taala ona vəhy etdi ki, bu iş sənin əlinlə yerinə yetrilməyəcək. Məscidin tikilməsini oğlun Süleymana tapşır. Burada başqa bir tarix də vardır. Amma mənim nəzərimcə bu düzgün olmayıb heç bir etibara malik deyil. O da bundan ibarətdir ki, Davud Beytül-Müqəddəs məscidinin tikilişinə aid olan hər bir şeyi hazırladı. Amma Süleyman özü onu tikdi. Məscidə alınan şeylər aşağıdakılardan ibarətdir:

 

 

Onun gümüşünün qiyməti bu günkü 342000000 və qızılının qiyməti 889500000 İngilis funt-sterlinqinə bərabərdir. Süleyman səltənətinin dördüncü ilində heykəlin (Beytül-Müqəddəsin məbədi) tikilişini başladı. Orada 183600 nəfər işləyirdi. Bu məbədin tikintisi yeddi il yarım çəkdi. Miladdan 1005 il öncə tikinti başa çataraq dünyanın ən gözəl binasına və Uruşəlimin iftixarına çevrildi. Təbərsi “Məcməül-Bəyan” kitabında Cubaidən nəql edir ki, Allah taala taun xəstəliyini Bəni-İsrailə göndərdi. Bir gündə çoxlu insan həlak oldu. Davud onlara hökm verdi ki, qüsl edib arvad-uşaqla səhraya gedin və orada ağlayıb Allahdan kömək istəyin. Qeyd olunan səhra həmin yerdir ki, Bəni-İsrail sonra orada məscid tikdi. Davud özü də böyük və uca bir daşın (həmin daş indi də qalır) üstünə çıxıb səcdədə Allah dərgahına ağlayaraq kömək istədi. Bəni-İsrail də onunla səcdə edib ağladı. Hamı alınlarını səcdədən götürməmiş taun xəstəliyi onların arasından getdi. Üç gün bu hadisədən keçəndən sonra Davud onları bir yerə toplayıb dedi:

-”Allah taala sizin boynunuza minnət qoydu və məhəbbət göstərdi. İndi isə siz bu nemətə şükür etməyə gəlin və duanız qəbul olan məkanda məscid tikin.”

 

 

Davud 140 yaşına çatandan sonra Süleymanı öz yerinə canişin qoydu. Sonra isə özü dünyadan getdi. Süleyman da cinləri və şeytanları yığıb tikinti işlərini onların arasında böldü. Hər dəstəyə bir iş tapşırdı. Cinlər və şeytanlardan bir dəstəsinə mərmər və büllur daşları yerin altından çıxardıb gətirməyi tapşırdı. Süleyman Beytül-Müqəddəs şəhərinin ağ mərmər daşlarla tikilməsinə hökm verdi. Onun üçün on iki qala tikdilər. Bəni-İsrail tayfalarının hər birini bir qalada yerləşdirdi. O, şəhərin tikintisi qurtarandan sonra məscid tikməyə başladı. Cinləri və şeytanları dəstə-dəstə qızıl, cəvahirat çıxartmağa göndərdi. Bir dəstəni də onaları Beytül-Müqəddəsə daşımağa ayırdı. Başqa bir dəstə isə müşk, ənbər və sair ətrləri onun üçün gətirirdi. Digər bir dəstəyə isə dəryaların dibindən mirvarid daşlarını çıxardıb gətirməyi əmr etdi. Nəhayət, o qədər mədən daşları, qızıl, cəvahirat və sair qiymətli daşlar gətirdilər ki, onların sayını Allahdan başqa heç kəs bilmirdi. Süleyman daşları memarlara yondurdu. Sonra məscidin divarını ağ, sarı və yaşıl daşlarla tikdi. Məscidin sütunlarını büllur mərmər daşlardan düzəltdi. Onun divar və tavanını cürbəcür ləl-cəvahiratla bəzədi. Məscidin yerini isə lay-lay firuzə daşlarla döşədi. Yer üzündə oradan gözəl və parlaq yer yox idi. Elə düzəldilmişdi ki, hətta qaranlıq gecədə on dörd gecəlik ay kimi parıldayırdı. Süleyman məscidi tikəndən sonra Bəni-İsrailin böyük şəxsiyyətlərini, ağsaqqallarını bir yerə toplayıb dedi: -”Mən bunu Allah üçün tikmişəm.” Məscidin tikintisi qurtaran günü bayram tutdu. Beytül-Müqəddəs, Bəxtünnəsr Bəni-İsraillə müharibə edənə qədər abad idi. Lakin müharibədə şəhəri viran etdilər. Sonra Bəxtünnəsr məscidi dağıtmağa hökm verdi. Məscidin tikintisində işlədilmiş bütün qızıl-cəvahiratı yığıb İraq məmləkətindəki öz ölkəsinin paytaxtına apardı.

Bu təfsirə görə “təvarət” kəlməsindəki əvəzliyi Günəşə və “rudduha” sözündəki əvəzliyi isə atlara qaytarmaq mümkündür. Bu təfsirdə heç bir irada düçar olmuruq.

 

 

 

Süleyman Beytül-Müqəddəsin tikintisini qurtardıqdan sonra həccə getdi. O, bir dəstə adamla Məkkəyə gedib Kəbə evini ziyarət etdi. O, Misirin qiymətli “Qubati” parçalarıyla Kəbə evinə örtdü. Bir müddət orada qalandan sonra öz ölkəsinə qayıtmağı qərara aldı.

Səba padşahı dərin fikrə daldı. Onların öyünməsinə heç bir əhəmiyyət vermədən işi hər tərəfli nəzərdən keçirtdi. Sülhü müharibədən üstün tutdu. Müharibə və döyüşdən hasil olan ziyanları gözünün qabağına gətirib dedi:

 

 

Təfsirçilər yazırlar ki, Bilqeys bu yolla Süleymanın padşah, ya peyğəmbər və ilahi elçi olub-olmamasını yoxlayırdı. Çünki Bilqeys yaxşı bilirdi ki, padşahlar mal-dövlətdən, hədiyyədən xoşları gəlir və qəbul edirlər. Lakin ilahi peyğəmbərlər onu qəbul etməyib geri qaytarırlar.

Ölüm mələyi Süleymanın canını əsaya söykəndiyi halda aldı. Süleyman ölsə də Allah istədiyi vaxta qədər həmin vəziyyətdə qaldı. Camaat ona baxırdılar və təsəvvür edirdilər diridir. Bir dəstə camaat dedi: -”O, uzun müddətdir ki, ayaq üstə dayanıb və heç bir yorğunluq hiss etmir. Yatmır, yemir və içmir. Bəs o bizim Allahımızdır və ibadətə layiqdir. Başqa bir dəstdə dedi: -”O, sehirbazdır və bizi cadu edibdir!” Lakin mömin insanlar dedilər: -”Süleyman Allahın bəndəsi və onun elçisidir. Allah nə istəsə onun üçün edir”.

 

 

Əli (ə) bu haqda buyurur:

[[dv:ސުލައިމާނުގެފާނު]]

[[en:Islamic view of Solomon]]

[[ml:സുലൈമാൻ നബി]]

[[ms:Nabi Sulaiman a.s.]]