Xosrov Ruzbeh: Redaktələr arasındakı fərq
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur |
|||
Sətir 92:
İran kommunistləri belə həlak oldular. Onların qəhrəmanlıq və igidlikləri indi minlərlə İran vətənpərvəri üçün imperializm və irtica əleyhinə mübarizədə nümunə olmuşdur.
Xosrov Ruzbehin axtarılması davam edirdi. Növbəti xəyanət nəticəsində polis onun izini tapa bildi. 1957-ci il iyulun 6-da saat 9-da Tehran küçələrinin birində Ruzbeh İran xəfiyyə polisi agentlərinin böyük bir silahlı dəstəsi tərəfindən mühasirəyə alındı. O, qəhrəmancasına müqavimət göstərdi və özünü möhkəm bir iradə ilə ələ ala bildi. O, üç ağır güllə yarası almasına baxmayaraq,–güllənin biri sol dirsəyinə, o birisi sol buduna, üçüncüsü isə ürəyinin altından dəyərək daxili qan axmasına səbəb olmuşdu,–o, nərdivanla ən yaxın bir evin damına çıxa bilmiş, xəyanət etmiş şəxsi xalqa tanıtdırmaq üçün həmin xainin adını cib dəftərinin vərəqlərinə yazıb imzalamış və səpələyərək küləyə vermişdi. Gücdən salınmış Ruzbeh tutuldu və "Qızılqala" həbsxanasının təkadamlıq kamerasına salındı. Burada o doqquz aydan artıq bir müddətdə son dərəcə ağır şəravtdə qaldı.
Ruzbeh demişdvr. "Mənim saxlandığım kamera, əslində, keçmiş hamamların hücrəsinə oxşayır. Onun ancaq bir qapısı var, həmin qapı da başqa bir otağa, bu otağın qapısı isə yolu bağlı bir dalana açılır. Buna görə də cəsarətlə demək olar ki, bu otağın havası həştad il bundan əvvəl, elə tikilən gündən burada kəsb etdiyi bütün üfunətli xassələri ilə yığılıb qalan, uzun illər boyu bir çox məhbusların sinəsini doldurub–boşaldan və nəhayət mənə qismət olub ciyərlərimə əziyyət verən pozğun havadır. Lakin buna baxmayaraq, mən çox dözümlüyəm və bütün şəraitə tam mətanətlə dözəcəyəm. [[Sədi Şirazi|Sədi]] yaxşı deyib:
İşığa çatmaq üçün can atsan pərvanətək,
Səni yandırsalar da səsin çıxmasın gərək".
Ruzbeh qohumları və yoldaşları ilə görüşmək hüququndan məhrum edildi, ona yazışmaq da qadağan olundu. Ona həbs olunduqdan iki-üç ay sonra yalnız Sədinin külliyyatını, [[Hafiz Şirazi|Hafizin]]
Ruzbehin mühakiməsi məhkəmə binasında deyil, bütün normalar pozulmaqla həbsxananın dəftərxanasında, onun acı xatirələri ilə əlaqədar olan bir otaqda aparılırdı. Onu vəkil tutmaqdan məhrum etdilər, işi ilə tanış olmaq və müdafiəyə hazırlaşmaq üçün qanunda nəzərdə tutulan qədər vaxt vermədilər. Hətta mətbuat numayəndələri də mühakiməyə buraxılmadı.
Gizli məhkəmə prosesinin təşkili, qəbul olunmuş ümumi hüquq normalarının pozulması ancaq Ruzbehə təzyiq göstərmək məqsədi güdürdü.
Hökumət orqanları Ruzbehin işini adi cinayət işinə çevirmək istəyirdilər. Lakin onun göstərdiyi mətanət və şücaət İran irticasının bu niyyətini pozdu. Ruzbeh özü özünü müdafiə etmək qərarına gəldi və bu vəzifəni ləyaqətlə yerinə yetirdi. Ruzbehin məhkəməsi İranın mövcud quruluşunun mühakiməsinə çevrildi. Xosrov Ruzbeh məhkəmədə deyirdi: "Məndə nifrət oyadan kapitalizm quruluşudur, bəşər cəmiyyətinin, eləcə də İran cəmiyyətinin bütün bədbəxtliklərini doğuran quruluşdur.
| |||