Əbülüla Gəncəvi: Redaktələr arasındakı fərq

|}

 

 

==Həyatı==

 

[[Səlcuq türkləri]] [[Azərbaycan]]a gələndən sonra XI-XII əsrlərdə, ölkənin Ərəb xilafətinə daxil olduğu illər ərzində toplanmış nəhəng elmi-mədəni potensialın istifadəsi üçün, elm və mədəniyyətin inkişafı üçün səmərəli sosial-iqtisadi şərait yaranmışdı. Şəhərlərdə mədrəsə və məktəblər açılır, şəxsi və ictimai kitabxanalar fəaliyyət göstərirdi. Kağız istehsalı, kitabların üzünü köçürmək və cildləmək üçün mərkəzlər yaranırdı. [[Rəsədxana]]lar, ictimai xəstəxanalar işləyir, [[Şamaxı]], [[Ərdəbil]], [[Təbriz]] kimi şəhərlər çiçəklənirdi. Bu şəhərlər içərisində [[Gəncə]]nin xüsusi yeri və mövqeyi vardı. O zaman beş yüz mindən artıq əhali məskunlaşmış bu şəhərdə türk, ərəb, fars, alban, yəhudi, gürcü, erməni və başqa dillərdə danışıqlar eşitmək mümkündü. [[Nizami Gəncəni]] təsadüfən "Mənim Babilim" deyə öymürdü. Bir çox ölkələrdən buraya tacirlər, alimlər, şairlər, sənətkarlar gəlirdi. XI əsrin ortalarında görkəmli [[Azərbaycan]] şairi [[Qətran Təbrizi]] də [[Gəncə]]yə köçür. O, burada tez bir zamanda [[Şəddadilər]]in sarayına dəvət olunur və saray şairləri içərisində seçilərək, böyük rəğbət qazanır.