Əbülüla Gəncəvi: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
kRedaktənin izahı yoxdur
Sətir 20:
==Həyatı==
 
[[Səlcuq türkləri]] [[Azərbaycan]]a gələndən sonra XI-XII əsrlərdə, ölkənin Ərəb xilafətinə daxil olduğu illər ərzində toplanmış nəhəng elmi-mədəni potensialın istifadəsi üçün, elm və mədəniyyətin inkişafı üçün səmərəli sosial-iqtisadi şərait yaranmışdı. Şəhərlərdə mədrəsə və məktəblər açılır, şəxsi və ictimai kitabxanalar fəaliyyət göstərirdi. Kağız istehsalı, kitabların üzünü köçürmək və cildləmək üçün mərkəzlər yaranırdı. [[Rəsədxana]]lar, ictimai xəstəxanalar işləyir, [[Şamaxı]], [[Ərdəbil]], [[Təbriz]] kimi şəhərlər çiçəklənirdi. Bu şəhərlər içərisində [[Gəncə]]nin xüsusi yeri və mövqeyi vardı. O zaman beş yüz mindən artıq əhali məskunlaşmış bu şəhərdə türk, ərəb, fars, alban, yəhudi, gürcü, erməni və başqa dillərdə danışıqlar eşitmək mümkündü. [[Nizami GəncəniGəncəvi]] təsadüfən "Mənim Babilim" deyə öymürdü. Bir çox ölkələrdən buraya tacirlər, alimlər, şairlər, sənətkarlar gəlirdi. XI əsrin ortalarında görkəmli [[Azərbaycan]] şairi [[Qətran Təbrizi]] də [[Gəncə]]yə köçür. O, burada tez bir zamanda [[Şəddadilər]]in sarayına dəvət olunur və saray şairləri içərisində seçilərək, böyük rəğbət qazanır.
 
[[Qətran Təbrizi]] poetik ənənələrinin davamçısı, Əbül-Əla Gəncəvi XI əsrin sonunda [[Gəncə]]də anadan olub. Təhsilini bitirdikdən sonra o, müsəlman [[Ərmənşahlar]] dövlətinin paytaxtı [[Xilat]] şəhərinə gəlir. Akademik [[Krımski]]nin mülahizələrinə görə, o, "Ərmənşahlar sarayında şer qoşurdu." Əbül-Əla burada çox qalmır və [[Şamaxı]]ya köçür. [[Şamaxı]]da da fitri istedadına və yüksək hazırcavablığına görə o, tezliklə şairlərin böyük himayədarı Şirvanşah [[I Mənuçöhr]]ün ([[1120]]-[[1149]]) yanında xidmətə götürülür.