Emil fon Berinq: Redaktələr arasındakı fərq

Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
Redaktənin izahı yoxdur
Sətir 1:
 
'''Emil Adolf fon Berinq'''
O, 1854-cü ildə ''Hansdorf'' şəhərində dünyaya gəlib. Valideynləri oğullarını ya ilahiyyatçı, ya da müəllim olmasını arzulayırdılar. Berinq də onların istəyini yerinə yetirərək Köniqsberq Universitetinin ilahiyyat fakültəsinə daxil olmuşdu. Lakin müəllimlərdən biri ona Berlindəki Hərbi Tibb kollecində təhsil almağı məsləhət gördükdən sonra oraya getmişdir. Bu məktəb hərbi cərrahlar hazırlamaq üçün yaradılmışdı. Müdavimlər təhsil haqqından azad idilər. Lakin məzun olduqdan sonra on il orduda xidmət göstərirdilər. Berinq 1880-ci ildə həkim diplomu almış və süvari alayında cərrah köməkçisi vəzifəsinə göndərilmişdi. O, hərbi xidmətdə olduğu dövrdə Bonn Farmakologiya institutunda da təhsilini davam etdirmiş, 1888-ci ildə isə Berlindəki Gigiyena institutuna işə düzəlmişdir. Hərbçi-həkim ordudan tərxis olunduqdan sonra da bu institutda işləmişdir.
 
Berinq hələ hərbi xidmət zamanı yoluxucu xəstəliklərlə mübarizə məqsədi ilə müxtəlif təcrübələr aparmağa başlamışdı. O dövrdə dezinfeksiyaedici və antiseptik vasitələr kifayət qədər inkişaf etməmişdi. Onun əsas təcrübələri tetanus və difteriya xəstəlikləri ilə bağlı olmuşdur. Bu xəstəliklərin oxşar cəhətləri, ona yoluxan şəxslərin çox az bakteriya daşımalarına baxmayaraq ölməsi idi. Bundan əlavə, bu xəstəliklərin simptomları (tetanusda sinir sisteminin, difteriyada isə ürək-damar sisteminin iflası) infeksiya düşmüş yerlərlə məhdudlaşmırdı. Xüsusilə difteriyadan ildə minlərlə uşaq dünyasını dəyişirdi. Onları araşdıran bir sıra alimlər xəstəliyin müalicəsinin orqanizmin immunitet gücünün artırılması ilə baş verəcəyini bildirmişdilər. Berinq bu xəstəliklərin tədqiqi ilə yapon alimi Sibasaburo Kitasato ilə birlikdə məşğul olmuşdur. Tədqiqat zamanı məlum olmuşdur ki, xəstəlikdən ölənlərin qanında bakteriyalara qarşı antitoksinlər əmələ gəlir. Sonra siçan və dovşanlar üzərində apardıqları tədqiqat nəticəsində, onlar xəstəliyə yoluxmuş heyvanların qanında əmələ gələn antitoksinlərlə digər canlıları sağaltmağın mümkünlüyünü kəşf etmişdilər.