İsmaililər: Redaktələr arasındakı fərq

'''İsmaililər''' - [[İslam]] məzhəblərindən biri.

İsmaililər başqa şiələr[[şiə]]lər kimi [[Cəfər əs-Sadiq]] daxil ilk altı imamı qəbul edir, lakin onun vəfatından sonra ([[765]]-ci il) imamətin, “isnə əşəriyyə”dən (on iki imamçılar) fərqli olaraq, kiçik oğlu [[İmam Kazım|Musa KazımaKazım]]a deyil, böyük oğlu İsmailə keçdiyinə inanırlar. Yeddi imamı qəbul etdiklərinə görə, onlara “səbiyyə” (yeddi imamçılar) adı da verilmişdi. Bu məzhəbin ardıcılları belə hesab edirlər ki, Cəfər əs-Sadiq imaməti bilavasitə məhz oğlu İsmailə göstərişlə vermişdir. Amma İsmail atasından öncə - [[762]]-ci ildə vəfat etdiyinə görə, tərəfdarları oğlu Məhəmməd Məqtumun ətrafında toplaşmış və imamətin qeybdə olan (gizli) imamdan ona ötürüldüyünə inanmışlar. İsmaililərə görə, imamlar gizli olsalar da onlara tabeçilik göstərmək vacibdir.

Başqa şiə məzhəbləri kimi ismailik də İraqda[[İraq]]da yaranmış, sonra isə İranda[[İran]]da və Xorasanda[[Xorasan]]da yayılmışdır. Amma bu regionlarda ismailik [[hinduzim|hind dinlərinindinləri]]nin və zərdüştiliyin[[zərdüştilik|zərdüştiliy]]in dini təsəvvürlərini mənimsəmiş, tədricən onlarla qarışaraq sinkretik (uzlaşdırıcı) bir təlimə çevrilmişdir. Hətta bəziləri İslamın başlıca prinsiplərindən o qədər uzaqlaşmışlar ki, onları [[müsəlman]] hesab etməmişlər.

Məzhəbin əqidəsinə görə İslam şəriətinin həm “açıq” (zahiri), həm də “gizli” (batini) mənaları vardır. Lakin “gizli”yə daha çox önəm verdiklərinə görə onları “batinilər” (qizli təlimin daşıyıcıları, ezoteriklər) adlandırmışlar. İsmailiyə görə, şəriətin batinini yalnız məzhəbin imamları bilir. Buna görə də [[Qurani-Kərim]] ayələrini məcazi mənada yozaraq iddia edirdilər ki, bütün bu “yozmalar” müqəddəs Kitabın batini mənalarını bilən imamlardan gəlir. Bu cür yanaşmalar bəzi sufi təriqətlərinin təlimlərində də vardır. Zaman keçdikcə ismaililər dinin zahirinə, açıq-aşkar göstərilən halal-haram problemlərinə əhəmiyyət verməmiş, onların batini mənalarının dərk olunmasını vacib saymışlar.

Nizarilər müsəlman dünyasının şərqində daha çox yayılmışlar. Onlar, 1256-cı ildə monqol hökmdarı Hülaki xanın hücumu zamanı dağıdılmış İranın şimalındakı Ələmut zirvəsini qalaya çevirərək, onun ətrafında dövlət içində “müstəqil dövlət” yaratmışlar. Bu dövlətin yaradıcısı “yeni ismaililik” ideyalarını irəli sürmüş [[Həsən ibn Səbbah]] idi. Siyasi təriqət olmuş nizarilər uzun illər başqa dövlətlərə qarşı təxribatlar törətmiş, hətta açıq sui-qəsdlərə belə əl atmışlar. Dağlıq ərazilərdə yerləşdiklərinə görə ətrafdakı müsəlman dövlətləri onlara qarşı üğurlu hərbi əməliyyat keçirə bilməmişlər. Lakin şərqdən gələn monqollar onları darmadağın etmişlər. Qeyd edək ki, nizarilərin “xidmətindən” hətta avropalı hökmdarlar da öz siyasi rəqiblərini öldürmək üçün istifadə edirmişlər.s

[[Monqollar]] [[Ələmut]] qalasını ələ keçirəndən sonra nizarilər hər yerdə şiddətli təqib olunaraq, ziyanlı bir təriqət nümayəndələri kimi öldürülmüşlər.

Zaman keçdikcə onlar qan tökməkdən imtina etmiş və öz təlimlərini dünyanın müxtəlif yerlərində dinc yolla yayaraq bu günə kimi məzhəblərini qorumuşlar. Hazırda onların rəhbərləri [[Ağaxan]] titulu daşıyır və nizarilər ona yer üzündə İlahinin təcəssümü kimi inanırlar. Ağaxanın Hindistan və Keniyada iqamətgahları vardır. Tacikistanın bəzi yerlərində də nizariliyin ardıcılları mövcuddur.

İsmailiyin digər böyük təriqətinin ardıcılları olan mustəlilər vaxtı ilə müsəlman dünyasının qərbində ([[Misir]] və Şimali Afrikada[[Afrika]]da) daha çox yayılmışlar. Amma Fatimi xəlifəliyi süqut etdikdən sonra onlar Yəmənə, daha sonra isə Hindistana[[Hindistan]]a köçmüşlər. Hazırda mustəli icmaları [[Hindistan]], [[Pakistan]], [[İran]], [[Yəmən]], [[Keniya]] və Tanzaniyada[[Tanzaniya]]da vardır. Onların dini mərkəzi Hindistanın Surat şəhərində yerləşir. Avropada[[Avropa]]da və Amerikada[[Amerika]]da da müxtəlif ismaili icmalar fəaliyyət göstərirlər.