İudeya və Samariya dairəsi (İsrail)
İudeya və Samariya dairəsi (ivr. מחוז יהודה ושומרון) — İsrailin yeddi əsas inzibati ərazi vahidindən biri. Ərazi İsrail xaricində İordan çayının qərb sahili kimi tanınır.
İudeya və Samariya dairəsi | |
---|---|
מחוז יהודה ושומרון اليهودية والسامرة | |
32°06′18″ şm. e. 35°11′23″ ş. u.HGYO |
|
Ölkə | |
İnzibati mərkəz | Ariel |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Statusu
redaktəİudeya və Samariya dairəsi İsrail Müdafiə Ordusunun Mərkəzi hərbi dairəsinin tabeçiliyindədir. İnzibati dairə üzrə bütün qərarlar hərbi dairənin komandanı tərəfindən qəbul edilir.
(1947—1949) ərəb-İsrail müharibəsindən sonra region 1967-ci ilədək İordaniyanın nəzarətində idi. Altı günlük müharibədən sonra region İsrailin nəzarətinə keçdi. BMT Təhülükəsizlik Şurasının 242 saylı Qətnaməsinə əsasən İsrail həmin torpaqlardan getməlidir. Regionun gələcək statusu İsrail-Fələstin danışıqlarının əsas mövzusudur. Hal-hazırda bura ən tez inkişaf edən regiondur, il ərzində əhalisi 5 faiz artır.
Tarixi
redaktə«İudeya və Samariya» termini rəsmi şəkildə İsrail hökuməti tərəfindən 1967-ci ildə təqdiq edilib, ancaq geniş şəkildə 1977-ci ildə "Likud" partiyası hakimiyyətə gəldikdən sonra işlədilməyə başlayıb.[1].
Dairənin adındakı «İudeya» sözü refionun Qüdsdən cənuba Quş-Etsion və Xar-Xevron yaşayış məntəqələri də daxil olmaqla regiona aiddir. «Samariya» bölgəsi isə Qüdsdən şimaldakı yaşayış məntəqələrini əhatə edir.
Ərazinin hərbi bölünməsi
redaktəDairə həmçinin 8 hərbi rayona bölünür: Menaşee (Cenin vilayəti), xa-Bika'а (İordan çökəkliyi), Şomron (Şxem vilayəti), Efraim (Tul-Karem vilayəti), Binyamin (Ramalla vilayəti), Etsion (Vifleem rayonu) və Yehuda (Xevron vilayəti).
İstinadlar
redaktə- ↑
- Ian Lustick. The Riddle of Nationalism: The Dialectic of Religion and Nationalism in the Middle East. Logos, Vol.1, No-3. 2002. səh. 18–44.
The terms “occupied territory” or “West Bank” were forbidden in news reports. Television and radio journalists were banned from initiating interviews with Arabs who recognized the PLO as their representative.
- Myron J. Aronoff. Israeli Visions and Divisions: Cultural Change and Political Conflict. Transaction Publishers. 1991. səh. 10.
[...] “Judea and Samaria”, the biblical terms that the Likud government succeeded in substituting for what had previously been called by many the West Bank, the occupied territories, or simply the territories. The successful gaining of the popular acceptance of these terms was a prelude to gaining popular acceptance of the government’s settlement policies.
- Shlomo Gazit. Trapped Fools: Thirty Years of Israeli Policy in the Territories. Routledge. 2003. səh. 162.
[...] the Likud Government was not satisfied with the name ‘Administered Territories’. Even though the name ‘Judea and Samaria’ had been officially adopted as early as the beginning of 1968 instead of the ‘West Bank’, it has hardly been used until 1977.
- Emma Playfair. International Law and the Administration of Occupied Territories: Two Decades of Israeli Occupation of the West Bank and Gaza Strip. Oxford University Press. 1992. səh. 41.
On 17 December 1967, the Israeli military government issued an order stating that “the term “Judea and Samaria region” shall be identical in meaning for all purposes . .to the term “the West Bank Region”. This change in terminology, which has been followed in Israeli official statements since that time, reflected a historic attachment to these areas and rejection of a name that was seen as implying Jordanian sovereignty over them.
- Ran HaCohen. Influence of the Middle East Peace Process on the Hebrew Language. Undoing and Redoing Corpus Planning, Michael G. Clyne (ed.). 1992. səh. 385–414, 397.
During a short period immediately after the 1967 war, the official term employed was ‘the Occupied Territories’ (ha-shetahim ha-kevushim). It was soon replaced by ‘the Administered Territories’ (ha-shetahim ha-muhzakim) and then by the (biblical) Hebrew geographical terms “Judea and Samaria”. The latter were officially adopted and successfully promoted by the right wing governments (since 1977) and are still the official terms in use.
- Ian Lustick. The Riddle of Nationalism: The Dialectic of Religion and Nationalism in the Middle East. Logos, Vol.1, No-3. 2002. səh. 18–44.