Vikipediya

Beynəlxalq hüquq tarixi

Beynəlxalq hüquq tarixi — dövlətlərarası və digər beynəlxalq münasibətləri tənzimləyən hüquq normalarının məcmusu olaraq beynəlxalq ictimai hüququn yaranmasını və inkişafını öyrənən beynəlxalq hüquq elminin bir qolu.

Beynəlxalq hüququn tarixi dövlətlərin inkişafı və onlar arasındakı münasibətlərlə birbaşa əlaqədardır və Antik dövrdən başlayır. Beynəlxalq hüququn müstəqil hüquq sistemi kimi formalaşması prosesində onun əsas prinsipləri və təsisatları (məsələn, beynəlxalq müqavilələr qanunu, xarici münasibətlər qanunu və digərləri) quruldu. Beynəlxalq hüququn inkişaf tarixində əsas rolu iki amil oynadı: cəmiyyətdəki siyasi və sosial dəyişikliklər və Hüqo Qrotsi , Ceremi Bentam kimi məşhur hüquqşünasların əsərləri.

Beynəlxalq hüququn yaranması və tarixi inkişafı

redaktə

Beynəlxalq hüquq tarixinin ayrıca bir sənaye və elmi istiqamət kimi demək olar ki, tamamilə tanınmasına baxmayaraq, bu bilik kompleksinin yekunlaşdırılması hələ baş verməmişdir.[1] Bu, xüsusilə qədim dövrlərin beynəlxalq hüququna gəldikdə aydın olur, çünki göstərilən dövrdə fundamental elmi araşdırmalar sadəcə yoxdur.[2] Lakin sonrakı dövrlər və xüsusən 1648-ci ildən sonrakı dövrlər ətraflı araşdırılmış və elmi ədəbiyyatda geniş şəkildə işıqlandırılmışdır.[3][4]

Beynəlxalq ictimai hüquq tarixinin öyrənilməsinin obyekti bəşər sivilizasiyasının bütün tarixi boyu qlobal miqyasda beynəlxalq hüquq münasibətlərinin yaranması, dəyişməsi və daha da inkişaf etməsi qanunlarını öyrənməkdir.

Beynəlxalq hüquq tarixinin ayrıca konseptual intizam kimi birbaşa tədqiqi nisbətən bu yaxınlarda başlandı.[1] Bu günə qədər beynəlxalq hüquq tarixinin ayrı bir elm sahəsi olub-olmaması məsələsi açıq qalır və elmi dünyada hələ də həll olunmamışdır.[2] Lakin beynəlxalq hüququn özü uzun müddət ayrı bir formalaşmış hüquq sistemi kimi tanınmamışdır.[5] Yalnız XVIII əsrdən beynəlxalq hüquq elminin başlanğıcı başladı, lakin hətta XX əsrin əvvəllərində onun mahiyyəti haqqında heç bir anlayış yox idi.[6] Yalnız XX əsrin qlobal kataklizmlərindən sonra bir çox tədqiqatçı beynəlxalq hüququn inkişafı ilə çox intensiv məşğul olmağa məcbur oldu.

XIX əsrin Alman hüquq elmi, Hegelianın xarici dövlət hüququ kimi anlayışından irəli gəldi, ona görə yalnız dövlətlərin milli qanunu öz tarixinə və elminə sahib ola bilər və dövlətlərdən kənarda mövcud olan hadisələr qanunla tənzimlənməyən sahəyə aiddir və yalnız tarixin subyekti ola bilər.[7]

Uzun müddət beynəlxalq hüququn tarixi ilə bağlı xüsusi tədqiqatlar aparılmadı, yalnız əlaqəli fənlər öyrənildi, hətta hüquqşünaslar tərəfindən deyil, tarixçilər tərəfindən. Yalnız akademik V.E.Qrabarın əsərləri beynəlxalq hüquq kimi jus gentium öyrənilməsinin əsasını qoydu.[8]

 
Akademik Vladimir Qrabar, elmi araşdırmanın əsas obyekti beynəlxalq hüququn tarixi olmuşdur

Klassik inkişaf dövründəki beynəlxalq hüquq tarixi tədqiqatçılar tərəfindən fəlsəfi və hüquqi düşüncə tarixi ilə, məsələn, Alberiko Centilidən Hüqo Qrotsiyə qədər, Hüqo Qrotsidən İohann Mozera qədər olan bir dövrləmə ilə və s. tədqiq edilmişdir. Beynəlxalq hüququn xüsusiyyətlərini və bütövlükdə inkişafını nəzərə almadan yalnız ümumi hüquq nəzəriyyəsindən irəli gəlmişdir.[6] Hazırda bu istiqamətin tədqiqi beynəlxalq hüquqi faktların və ya mənbələrin təhlili tarixi, ya da beynəlxalq hüquq normaları və təsisatlarının genezisi tarixi kimi davam edir [9][10] və ya siyasi nizamın dəyişməsi tarixi olaraq (Utrecht dünyası Vestfaliya ilə əvəz edilmişdir Vyana konqresi, sonra Versal sistemi və s.) [11] Beynəlxalq hüquq tarixinin öyrənilməsinə inteqrasiya olunmuş bir yanaşma ehtiyacı yalnız İkinci Dünya Müharibəsindən sonra reallaşdı, o dövrdən beynəlxalq hüquq elmi çərçivəsində yalnız köməkçi bir metod olaraq deyil, müstəqil nizam-intizam olaraq başladı.[12]

 
Fyodor Martens — İnqilabdan əvvəl Rusiya hüquqşünası və diplomatı, beynəlxalq hüquqa dair fundamental əsərlərin müəllifidir
 
Avropa qitəsi, digər ərazilərdən fərqli olaraq, avropamərkəzçilik ideologiyasına tam uyğun gələn İspan tacının rəhbərlik etdiyi bir kraliça kimi təsvir edilmişdir. Orta əsr Avropa Kraliçası xəritəsi (1582)

Beynəlxalq hüquq tarixinin tam formalaşmış müstəqil elmi nizam-intizam olaraq tam konseptuallaşdırılmasının əsas problemi eyni zamanda avropamərkəzçilik problemidir.[6] Bu problemin mövcudluğu XVIII əsrin — XX əsrin əvvəllərində, hətta beynəlxalq hüquq çərçivəsində elmi əsərlərdə bütün xalqların sivil (Avropa), vəhşi və ibtidai (Avstraliya, Asiya və Afrika xalqları) bölünməsi ilə əlaqədardır.[4] Sivil olaraq öz suveren dövlətini yaratmaq hüququ olan və bu dövlətdə vətəndaş və siyasi hüquqlarından tam istifadə etmək hüququ olan millətlər idi. Sivilizasiyalı xalqlar öz suveren dövlətlərini yaratmaq hüquqlarının olmadığını, başqa bir (sivilizasiya) dövlətin tərkibində olma və bu dövlət daxilində məhdud miqdarda vətəndaş və siyasi hüquqlardan istifadə etmək hüququ olmadığı qəbul edildi. Müstəmləkə xalqları mədəniyyətsiz xalqlar hesab olunurdu. Yarım müstəmləkələrə ümumiyyətlə yarı mədəniyyətli millətlər deyilirdi.[13] Qərb elminə görə, sivilizasiyaya uğramış xalqlar, o dövrlərin doktrinası beynəlxalq hüququn mövcudluğundan imtina edildi. Beynəlxalq hüququn özü də, tarixi də sırf Avropa tarixinin tarixləri və faktlarının ətraflı təsviri ilə yalnız Qərbi Avropa sivilizasiyasının nailiyyəti kimi öyrənilmişdir.[14]

Millətlərin sivil və sivilizasiyaya bölünməsi 1945-ci ildə BMT Nizamnaməsi qəbul olunana qədər beynəlxalq hüquq tərəfindən tanındı. Beynəlxalq hüquq anlayışının bu modelindən çıxmaq yalnız bu gün beynəlxalq hüququn mövcudluğunun açılış tarixi üfüqünü Misir, Asiya, Hindistan və Çinin qədim xalqları arasında anlamağa və görməyə imkan verir. Bölünmüş bölgələr dövrünə aid müqayisəli metoddan istifadə, dünyanın ən qədim xalqları arasında beynəlxalq hüququn oxşarlıqlarını və fərqlərini görməyə imkan verir.[15]

Beynəlxalq hüququn yaranması nəzəriyyələri

redaktə

Bu günə qədər, elmi doktrinanın beynəlxalq hüququn yarandığı andan ayrılan dörd əsas istiqaməti var.

Birinci yanaşma budur ki, beynəlxalq hüquq Avropa orta əsrləri dövründə yaranmışdır. Bu elmi istiqamət elmdə beynəlxalq hüquq tarixində hökmranlıq baxımından ən qədim və ən uzun müddətdir. Bu nəzəriyyənin tərəfdarları (Martens F. [4], Taube M.[16], Kamarovski L. [17], Lauterpaxt G., Nis E. və başqaları) beynəlxalq hüququn əvvəlcə XIII əsrin əvvəlində — XVI əsrlər, Avropada yarandığından irəli gəlir. 1648-ci ildən sonra Vestfaliya Sülhü bağlandıqdan sonra formalaşaraq Avropa sivilizasiyasına təqdim etdikdən sonra Avropa hüdudlarından kənarda yerləşən digər dövlətlərə yayıldı. Beynəlxalq nəzəriyyənin yaranması, bu nəzəriyyənin tərəfdarlarının fikrincə, xristian ənənəsi və o dövrün Avropa cəmiyyətinin dəyərləri ilə bağlıdır və nəticədə sivil Avropa xalqlarının qanunu var. Qədim Dünyada beynəlxalq hüququn mövcudluğu rədd edilir, çünki o dövrdə dövlətlər daha düşmən və bir-birlərindən təcrid olunduğundan [16], dövlətlərin mədəniyyət səviyyəsi daha aşağı idi.[16][4][17]

İkinci yanaşma beynəlxalq hüququn qədim dövrdə yaranmasıdır. Bu elmi istiqamət əsasən XIX əsrin ikinci yarısında edilən müxtəlif arxeoloji, etnoqrafik və tarixi kəşflərin təsiri altında formalaşmışdır. Bu tapıntılar qədim dövrdə inkişaf etmiş beynəlxalq münasibətlər sisteminin olduğunu göstərdi, bu xüsusilə Mesopotamiya bölgəsi və Misir üçün xarakterikdir. Tapılan sənədlər (padşahların arxivləri, Amarna arxivləri və s.) sayəsində bu nəzəriyyənin tərəfdarları beynəlxalq ictimai hüququn genezisinin, müxtəlif beynəlxalq hüquqi adət və razılaşmaların artıq mövcud olduğu qədim dünya dövründən başlandığını təsdiqləyirlər.[18][19]

Üçüncü yanaşma beynəlxalq hüququn ibtidai dövrdə yaranmasıdır. Bu, beynəlxalq hüququn genezisinin öyrənilməsində tamamilə yeni bir istiqamətdir, tərəfdarları hesab edirlər ki, hətta ibtidai dövrlərdə qəbilə münasibətlərini fərqli qəbilələr arasındakı münasibətlərə müəyyən sabitlik gətirmək üçün hazırlanmış xüsusi sosial normalar vasitəsilə tənzimləmək üçün obyektiv ehtiyac var idi.[20][21][22] Məhz belə normalar gələcəkdə beynəlxalq hüququn yaranması üçün vacib şərt idi.

Ayrıca, beynəlxalq hüququn ortaya çıxmasının qarışıq bir nəzəriyyəsi də var. Bu, antik dövrdə yalnız müəyyən bir ənənə və beynəlxalq ünsiyyət qaydalarının meydana gəlməsindən və artıq orta əsrlərdə birbaşa beynəlxalq hüququn bütöv və bütöv bir sisteminin meydana gəldiyindən irəli gəlir.[23][24]

Dövrləşdirilmə problemi

redaktə

Beynəlxalq hüquq tarixinin dövrləşdirilməsi üçün universal bir meyara nail olmaq mümkün deyil. Bu mümkünsüzlüyün səbəbləri qloballaşma dövrünün başlanğıcına qədər hər bölgədə baş verən tarixi hadisələrin mütləq heterojenliyidir.

Çox vaxt beynəlxalq hüququn dövrləşdirilməsi müəyyən dövrlərə bölünməsi ilə ümumi tarixi xronologiyaya uyğundur. Bu, ilk beynəlxalq hüquq ədəbiyyatında bəşəriyyətin ümumi tarixinin dəyişmə dövrlərinin meyarlarına əsaslanaraq dövrləmə idi. Bu yanaşma ilə problem budur ki, belə dövrləşdirmə beynəlxalq hüququn təkamülünün sırf hüquqi xüsusiyyətlərini nəzərə almadan həyata keçirilir. Beləliklə, son vaxtlara qədər beynəlxalq hüquq tarixinin bu və ya digər şəkildə dövrləşdirilməsini təklif edən tədqiqatçıların hamısı əsasən müəyyən siyasi hadisələr (müharibələr, inqilablar, siyasi nizam və rejimlərdə dəyişikliklər) ilə əlaqədar konkret dövrlərə bölmüşlər. Beynəlxalq hüquq Antik dövrdən və Qədim dünyadan, Orta əsrlərdən, Avropa İntibahından və XX əsrin əvvəllərindən başlayaraq müasir mərhələ ilə bitən dövrlərə [25][26] bölünür. Bəzi tədqiqatçılar Avropa Orta əsrlər dövrü haqqında daha ətraflı araşdırma aparırlar.[27] Bununla belə, belə dövrləşdirmə beynəlxalq hüququn tarixi inkişafını yalnız Avropa qitəsində əhatə edir, dünyanın qalan hissəsində baş verən tarixi hadisələrə məhəl qoymur.[28]

Bu gün bir çox tədqiqatçı beynəlxalq hüququn siyasi mərkəzlərindən ayrıca nəzərdən keçirilməli olduğunu qeyd edərək beynəlxalq hüququn avrosentrik baxışından uzaqlaşmağa çalışır.[29]

Beynəlxalq hüquq tarixinin dövrləşdirilməsinin digər ümumi meyarı böyük beynəlxalq müqavilələrin dövlətləri tərəfindən bağlanması və ya əhəmiyyətli sülh konfranslarının (məsələn, Vestfaliya Sülh Müqaviləsi (1648), Utrext Sülh Müqaviləsi (1713), Hubertusburg və Paris Sülh Müqavilələri (1763) və Paris Sülh Müqaviləsi) olmasıdır. (1856), San Stefano Barışıq Müqaviləsi (1878), Versal Müqaviləsi (1919), Haaqa Sülh Konfransı və s.)[11][30][31][4]

Beynəlxalq hüquq tarixinin dövrləşdirilməsində istifadə olunan növbəti seçim beynəlxalq hüquq məktəblərinin və ya elmi sahələrin yaranması və dəyişdirilməsi meyarı ilə əlaqədardır.[32][33]

19-cu əsrin sonlarından başlayaraq tədqiqatçılar, müəyyən bir coğrafi bölgəyə münasibətdə dövrləşməni təyin edərək, uzun tarix boyu müvafiq regional beynəlxalq hüquq fərqlərinin öyrənilməsinə və müvafiq olaraq beynəlxalq hüququn regional xarakterinə yönəlməyə başladılar.[16][34]

Nəhayət, bir sıra tədqiqatçılar beynəlxalq hüquq tarixinin dövrləşdirilməsi məsələsini həll edərkən eyni vaxtda fərqli meyarları özündə birləşdirən qarışıq bir yanaşmaya riayət edirlər: ümumi tarixi, regional və müqaviləli.[35][14]

İstinadlar

redaktə
  1. ↑ 1 2 Stephen C. Neff. A Short History of International Law (PDF) (International Law). Ed. by Evans M.D. 2003. 31.
  2. ↑ 1 2 Huek I.J. The Discipline of the History of International Law. 3 (Journal of the History of International Law). 2001. 199.
  3. ↑ Ziegler, Karl-Heinz. Völkerrechtsgeschichte (Ein Studienbuch). München: Verlag C.H. Beck. 2007. ISBN 978-3-406-56593-9.
  4. ↑ 1 2 3 4 5 Мартенс, 1882
  5. ↑ Kirkemo R. An Introduction to International Law. New Jersey: Totowa. 1975. 6.
  6. ↑ 1 2 3 Буткевич, 2008
  7. ↑ Steiger, 2010
  8. ↑ Грабарь, jus gentium, 1964
  9. ↑ Hosack J. On the Rise and Growth of the Law of Nations, as Established by General Usage and by Treaties, from the earliest times to the treaty of Urtecht. London. 1882.
  10. ↑ Ziegler, 2007
  11. ↑ 1 2 Wheaton, 1845
  12. ↑ Onuma Yasuaki, 1993
  13. ↑ Клинов А. С. ВОПРОСЫ СЕВЕРО-ВОСТОЧНОЙ ГРАНИЦЫ ТУРЦИИ // ГОЛОС МИНУВШЕГО. КУБАНСКИЙ ИСТОРИЧЕСКИЙ ЖУРНАЛ, № 1-2, 2010
  14. ↑ 1 2 Grewe, 2000
  15. ↑ Bederman, David. International Law in Antiquity (PDF). Cambridge. 2001. 4–6.
  16. ↑ 1 2 3 4 Таубе, Том 1, 1894
  17. ↑ 1 2 Камаровский, 1892
  18. ↑ Казанский П.Е. Учебник международного права, публичного и гражданского. Одесса. XLVI. 37.
  19. ↑ Еллинек, Георг. Общее учение о государстве. СПб. 1908.
  20. ↑ Nguyen Quoc Dinh, P. Dailler, A. Pellet. Droit international public. 52 (Librairie générate de Droit et de Jurisprudence). Paris. 1987. 203–206.
  21. ↑ Parkinson F. Why and How to Study the History of Public International Law (Contemporary Problems of International Law: Essays in honour of Georg Schwarzenberger on his eightieth birthday). London. Edited by Bin Cheng and E. Brown. 1988. 230–241.
  22. ↑ Аннерс, Эрик. История европейского права (пер. со швед.). М.: Наука. 1994. 220. ISBN 5-02-012096-0.
  23. ↑ Лукашук И.И. Международное право. Общая часть / Учебник (PDF). М.: Волтерс Клувер. 2005. 65–66. "Arxivlənmiş surət" (PDF). 2016-03-03 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2020-07-13.
  24. ↑ Фердросс А. Международное право (пер. с нем.). М.: Иностр. лит. Под ред.: Тункин Г.И. 1959.
  25. ↑ George G. Wilson. International Law (9th edition (edition 1901-1917)). New-York: Silver, Burdett and Co. G.G. Wilson and G.F. Tucker. 1935.
  26. ↑ Fawcett,J.E.S. The Law of Nations. New York: Basic Books. 1968. 12. ISBN 978-0713900576.
  27. ↑ Steiger H. From the International Law of Christianity to the International Law of the World Citizen-Reflections on the Formation of the Epochs of the History of the International Law. Vol. 3 (Journal of the History of International Law). 181.
  28. ↑ Robert Redslob. Traite de Droit de Gens. L`evolution historique — Les institutions positives — Les idees de justice — Le droit nouveau (Die Friedens-Warte). 1950. 379–380.
  29. ↑ Nguen Quoc Dihn. Droit International Public. Paris: Montchrestien. 1987. 15.
  30. ↑ Hosack J. On The Rise And Growth Of The Law Of Nations: As Established By General Usage And By Treaties, From The Earliest Time To The Treaty Of Utrecht (1882). Kessinger Publishing, LLC. 2008. ISBN 978-1437143379.
  31. ↑ Франц Лист, 1917
  32. ↑ Parry C. The Function of Law in the International Community (Manual of Public International Law). New York: Edited by Sorensen M. 1968. 15.
  33. ↑ Hrabar V. Esquisse d`une histoire litteraire du droit international au moyen age du IV au XIII siecle. Vol. XVIII-XIX (Revue do droit international). 1936.
  34. ↑ Bederman D. International Law in Antiquity. Cambridge. 2001. 2.
  35. ↑ Nussbaum A. A concise history of the law of nations. New York. 1947. 361.

Ədəbiyyat

redaktə
rus dilində
  • Баскин Ю.Я., Фельдман Д.И. История международного права. М.: Международные отношения (издательство). 1990.
  • Бибиков П.С. Очерк международного права в Греции. М.: Типография В. Готье. 1852.
  • Блюнчли, Иоганн Каспар. Современное международное право цивилизованных государств, изложенное в виде кодекса. М.: Тип. Индрих. Перевод со 2-го немецкого издания А. Лодыженского, В. Ульяницкого; Под. ред.: Камаровский, Леонид Алексеевич. 1876 [Das moderne Völkerrecht der Civilisirten Staaten als Rechtsbuch dargestellt]. (ссылка на оригинал (alm.))
  • Буткевич О.В. У истоков международного права. СПб.: Юридический центр Пресс. 2008.
  • Буткевич О.В. Возникновение международного права: проблемы установления периода и критериев (Международное право). 1999.
  • Гефтер, Август Вильгельм. Европейское международное право. СПб.: Тип. В. Безобразова и Комп. Пер.с нем. К. Таубе; Предисл. проф. Мартенс, Фёдор Фёдорович. 1880 [Das europäische Völkerrecht der Gegenwart].
  • Глебов И.Н. Международное право: учебник. М.: Издательство: Дрофа. 2006.
  • Грабарь, Владимир Эммануилович. Из истории систематики международного права (Советский ежегодник международного права). 1965. 478–492.
  • Грабарь, Владимир Эммануилович. Материалы к истории литературы международного права в России (1647-1917). М.: Изд. АН СССР. Отв. ред.: Дурденевский В.Н., Крылов С.Б. 1958.
  • Грабарь, Владимир Эммануилович. Римское право в истории международно-правовых учений: Элементы международно-правовых учений в трудах легистов XII-XIV вв. Юрьев: Тип. К. Маттисена. 1901.
  • Динь Н.К., Дайе П., Пелле А. Кн. 1. Формирование международного права // Международное публичное право: В 2-х т. 1. К.: Сфера. 2001.
  • Камаровский, Леонид Алексеевич. Основные вопросы науки международного права. М.: Унив. тип. 1892.
  • Камаровский, Леонид Алексеевич. К вопросу о зарождении международного права (рецензия на работу В.Э. Грабаря Римское право в истории международно-правовых учений) (Русская мысль). 1901.
  • Кожевников, Фёдор Иванович. Русское государство и международное право (до XX века). М.: Зерцало. Под ред. Л.Н. Шестакова. 2008. ISBN 5-8077-0159-3. Arxiv surəti 12 mart 2016 tarixindən Wayback Machine saytında
  • Корецкий, Владимир Михайлович. Памятник русской науки международного права (Советский ежегодник международного права). 1959.
  • Коровин Е.А. История международного права: Пособие к лекциям (Выпуск 1 (От древности и до конца XVIII века)). М.: Изд-во ВЮА и ВДШ СССР. 1946.
  • Левин Д.Б. История международного права. М.: Изд-во ИМО. 1962.
  • Лист, Франц фон. Международное право в систематическом изложении (4-е рус. изд., испр., и доп.). Юрьев (Дерпт): Тип. К. Маттисена. Перевод с 6-го немецкого издания под ред., с предисл. и доп. проф. Грабарь, Владимир Эммануилович. 1917 [Das Völkerrecht. Systematisch dargestellt].
  • Лукашук, Игорь Иванович. Возникновение и становление международного права (Вестник Киевского университета. Серия: «Международные отношения и международное право»). 1984. 36–40.
  • Мартенс, Фёдор Фёдорович. Современное международное право цивилизованных народов. 1. СПб. 1882.
  • Международное право (5-е изд., перераб. и доп. 4000 nüs.). М.: Норма: ИНФРА-М. Отв. ред. Г.В. Игнатенко и Тиунов, Олег Иванович. 2010. ISBN 978-5-16-004137-7.
  • Возникновение и развитие международного права // Международное право. Учебник. М.: Юрид. лит. Отв. ред.: Блатова Н.Т., Моджорян Л.А. 1970.
  • Мережко, Александр Александрович. История международно-правовых учений: Учебное пособие. К. 2004.
  • Отфёй, Лоран Базиль. История происхождения, развития и изменения морского международного права (2-е изд.). СПб.: Тип. Морск. мин-ва. Пер.: А. Долгов, штат. преп. Мор. уч-ща. 1887. Arxiv surəti 4 mart 2016 tarixindən Wayback Machine saytında
  • Первоначальное значение римского термина jus gentium. Из научного наследия проф. В.Э. Грабаря (PDF). Тарту: Изд-во Тарт. ун-та. 1964.
  • Таубе, Михаил Александрович. История зарождения современного международного права (Средние века): Введение и часть общая. 1. СПб.: Типо-лит. П.И. Шмидта. 1894. Arxiv surəti 4 mart 2016 tarixindən Wayback Machine saytında
  • Таубе, Михаил Александрович. История зарождения современного международного права (Средние века): Часть особенная. 2. Харьков: Паровая тип. и лит. Зильберберг. 1899. Arxiv surəti 4 mart 2016 tarixindən Wayback Machine saytında
  • Циммерман, Михаил Артурович. История международного права с древнейших времён до 1918 года. Прага: Тип. Русского юридического фак. в Праге. 1924.
  • Циммерман, Михаил Артурович. Проблема зарождения международного права (Учёные записки Русского Юридического факультета). 1924. 265–266.
ingilis dilində
alman dilində
  • Banerji, Nibaron C. Völkerrecht und Kriegsrecht im alten Indien (Inaugural-Dissertation der juristischen Fakultät der Universität Köln). Köln: Dietrich & Co. GmbH. 1935.
  • Cybichowski, Sigmund. Das antike Völkerrecht. Zugleich ein Beitrag zur Konstruktion des modernen Völkerrechts. Breslau: Verlag von M. & Marcus. 1907.
  • Kaltenborn, Carl von. Zur Geschichte des Natur und Völkerrechts sowie Politik. Leipzig: Literarhistorische Forschungen. 1848.
  • Müller-Jochmus, M. Geschichte des Völkerrechts im Altertum (Mehrteilige Rezension). Leipzig: Keil. 1848.
  • Reibstein, Ernst. Völkerrecht. Eine Geschichte seiner Ideen in Lehre und Praxis. München. 1957.
  • Reintanz G. Geschichte des Völkerrechts. Wittenberg. 1971–1972.
  • Stadtmüller G. Geschichte des Völkerrechts. Hannover. 1951.
  • Steiger, Heinhard. Die Ordnung der Welt. Eine Völkerrechtsgeschichte des karolingischen Zeitalters (741 bis 840). Köln/Wien: Böhlau Verlag. 2010. ISBN 978-3-412-20418-1.
  • Wegner, Arthur. Geschichte des Völkerrechts. Stuttgart: Kohlhammer. 1936.
  • Ziegler, Karl-Heinz. Völkerrechtsgeschichte. Ein Studienbuch (PDF). München: C.H. Beck Verlag. 2007. ISBN 978-3-406-56593-9.
ukrayna dilində
  • Буткевич В.Г. Походження терміна „міжнародне право“ (Український часопис міжнародного права). 1994.
  • Буткевич О.В. Міжнародне право Стародавнього Світу. К.: Украина. 2004.

Xarici keçidlər

redaktə
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Beynəlxalq_hüquq_tarixi&oldid=7206552"