Hücum bucağı
Hücum bucağı () Aerodinamikada axın xətləri və qanad profilinin veter xətti arasındakı bucaq. Bu hərəkət istiqaməti və veter xətti arasındakı bucaqdır.
Daşıyıcı qüvvə hücum bucağının böyüklüyü ilə sıx bağlıdır. Bununla birlikdə, hücum bucaqları aerodinamikanın və fizikanın əsas qaydalarına uyğun olaraq məhdud bucaqlardır və adətən (α <15 ~ 20°) arasındadırlar. Hücum bucağı artdıqca daşıyıcı qüvvə artır, lakin bu da sürüklənməni də artırır. Bu düz mütənasiblikli əlaqə saxlanma itkisi (dayaq) başlayana, yəni axın xətlərinin qanad profilindən ayrılmağa başladığı yerə qədər davam edir. Ancaq bu nöqtədən sonra ayrılma başlandığı üçün, daşıyıcı qüvvə azalmağa başlayır.
Böyük bir hücum bucaqlarında uçan təyyarələr, (məsələn) çox güclü və qəfil küləyin partlamasına girdikləri zaman qəfil itkiyə məruz qala bilərlər. Ayrıca, müəyyən bir daşıyıcı qüvvənin davamlılığını təmin etmək üçün sürət azaldıqca hücum bucağı artırılmalıdır. Bu da bizə saxlanma itkisinin əsasən nəyə görə aşağı sürətlərdə baş verdiyini izah edən bir amildir.
Hər şeyə rəğmən, bir külək və ya aerofoil istənilən sürətdə dayaq ola bilər. Onsuzda yüksək hücum bucaqları olan təyyarələr, bəzən normal stall sürətlərindən daha yüksək sürətlərdə dayaq halına gələ bilərlər. Bunun səbəbi tətbiq etdikləri g təcilini artırması və ya çox yüklənmələridir. Beləliklə, hücum bucaqlarında ən kiçik bir dəyişiklik küləyin və ya qanad profilinin hücum bucağının kritik bucaqdan daha böyük bir dəyərə çatmasına səbəb olaraq saxlanmanı qeyri-mümkün edə bilər.
Əksər qanad profilləri üçün kritik bucaq 15°-dir. Bununla birlikdə, əlavə aerodinamik səthlər sayəsində bu dəyər artırıla bilər, hərbi təyyarələr isə bu mövzuda ən yüksək tutuma malikdir; hücum bucağı onlarda 20° ilə 45° arasında dəyişə bilər. Bəzi dizaynlarda bu dəyər hətta 90°-ə çata bilər.
Qabaqcıl texnologiyaya sahib olan təyyarələr uçuş kompüterləri ilə təchiz olunmuşdur ki, bu da onların (pilotun əks hərəkətinə baxmayaraq) ən böyük hücum bucağını aşmasına mane olur.