Ev keçisi
| Ev keçisi | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||||
| Elmi təsnifat | ||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||
| Elmi adı | ||||||||||||||||||||||||
| Capra aegagrus hircus Linnaeus, 1758 | ||||||||||||||||||||||||
|
Ev keçisi (lat. Capra aegagrus hircus) – Cütdırnaqlılar dəstəsindan məməli yarımnövü. Ev keçisi ilk əhliləşdirilmiş heyvanlardan hesab olunur. Təqribən 9000 il bundan əvvəl Yaxın Şərqdə əhliləşdirilib. Bu keçinin əcdadı Egey dənizidəki yunan adalarından Türkiyə, İraq, İran və Pakistanda rast gəlinən vəhşi bezoar keçisi (lat. Capra aegagrus) olub.
Əksər erkək və dişiləri saqqallı olur. Bədənləri yunla örtülüdür.
Qoyun sürülərində keçilər sayca azlıq təşkil edir. Bir sürüdə ən çoxu təxminən 10-15 baş keçi olur. Lakin Kiçik Qafqazın bəzi dağ və dağətəyi kəndlərində 50-60 başdan ibarət kiçik keçi sürüləri də olub və meümkündür ki, indi də olsun. Sürüdəki erkəclər yedəkçi-aparıcı rolunu oynayırlar. Qədimdən Azərbaycanda keçi cinslərinə rast gəlinir. Keçilərin Azərbaycanda məskunlaşmasının azı üç min illik tarixi olduğu söylənilir. Zəmanəmizə qədər gəlib çıxmış yerli keçi cinsinin orta çəkisi 40-60 kq-a qədər olur.
"Keçi kasıbın inəyidir" zərbi-məsəli nəsillərin sınağından çıxmışdır.