Kiçik Şiştəpə

Kiçik Şiştəpəİrəvan quberniyasının Aleksandropol qəzasında, indiki Qızıl Qoç (Qukasyan) rayonunda kənd.[2]

Kənd
Kiçik Şiştəpə
41°02′09″ şm. e. 43°48′47″ ş. u.
Ölkə  Ermənistan
Region Ağbaba mahalı
Rayon Qızıl Qoç rayonu
Tarixi və coğrafiyası
Mərkəzin hündürlüyü 1.990 m
Saat qurşağı UTC+4
Əhalisi
Əhalisi
  • 173 nəf. (2011)[1]
Rəsmi dili
Xəritəni göstər/gizlə
Kiçik Şiştəpə xəritədə
Kiçik Şiştəpə
Kiçik Şiştəpə
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Tarixi redaktə

Rayon mərkəzindən 5 km məsafədə yerləşir. 1937-ci ilə kimi Ağbaba rayonunun tərkibində olmuşdur. Kəndin başqa adı Türk Şiştəpəsi (Şiştapa türki) olmuşdur[3].

Toponim «balaca, xırda» mənasında işlənən kiçik sözündən və «dağın, təpənin zirvəsi, ən yüksək nöqtəsi, piki» mənasında işlənən şiş sözü ilə[4][5] «ətəyi ilə zirvəsi arasındakı nisbi hündürlüyü 200 metrdən artıq olmayan yüksəklik» mənasında işlənən təpə sözünün[5] birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Orotoponimdir. Quruluşca mürəkkəb toponimdir.

Erm. SSR AS RH-nin 4.IV.1946-cı il fərmanı ilə kəndin adı dəyişdirilib Pokr Sepasar (Kiçik Şiştəpə) qoyulmuşdur.

Əhalisi redaktə

Kənddə 1897-ci ildə 177 nəfər, 1908-ci ildə 189 nəfər, 1914 - cü ildə 253 nəfər yalnız qarapapaqlar - azərbaycanlıların etnoqrafik qrupu yaşamışdır[6].

1918-ci ildə onlar ermənilərin soyqırımına məruz qalaraq, deportasiya olumuş və kəndə xaricdən köçürülən ermənilər yerləşdirilmişdir.

İstinadlar redaktə

  1. Հայաստանի 2011 թ. մարդահամարի արդյունքները (erm.).
  2. İbrahim Bayramov, "Qərbi Azərbaycanın türk mənşəli toponimləri" Arxivləşdirilib 2015-07-21 at the Wayback Machine, Bakı, "Elm", 2002. ISBN 5-8066-1452-2
  3. Qorqodyan Z. 1831-1931-ci illərdə Sovet Ermənistanının əhalisi, (erməni dilində). İrəvan, «Melkonyan fond», 1932. s.20
  4. Мурзаев Э.М. Словарь народных географических терминов, М., «Мысль», 1984. s.629
  5. 1 2 Məmmədov N. Azərbaycanın yer adları (oronimiya), Bakı, «Azərnəşr», 1993. s.42
  6. Qorqodyan Z. 1831-1931-ci illərdə Sovet Ermənistanının əhalisi, (erməni dilində). İrəvan, «Melkonyan fond», 1932. s.20-21, 104-105