Qaratəpə (İraq)
Qaratəpə (ərəb. قرة تبة, türk. Karatepe[1][2]) — İraqın Diyalə mühafəzəsində şəhər. Əhalisi əsasən şiə təriqətli müsəlman türkmənlərdən ibarətdir.[3][4] Kifridən cənubda yerləşir. Şəhərin adı Türk mənşəlidir.[5]
Qaratəpə | |
---|---|
34°25′57″ şm. e. 44°56′05″ ş. u.HGYO | |
Ölkə | |
Tarixi və coğrafiyası | |
Saat qurşağı | |
Əhalisi | |
Əhalisi | 39.699 nəfər |
Tarix
redaktə1820-ci ildə Klaudi Riç Qara Təpəyə baş çəkərək onu türkmənlərin məskunlaşdığı bir kənd kimi təsvir edir. 1805-ci ildə 700 evi var idi amma kəndin əhalisi hökumət zülmündən buranı tərk etdiyi üçün, buradakı evlərin sayı 75-ə düşmüşdür.[6] Ceyms Bukingem 1820-ci illərdə Qaratəpəyə baş çəkmiş və onu türkmənlərin məskunlaşdığı kənd kimi təsvir etmişdir. O, kəndin əhalisini 1000 nəfər və sahəsini Kifrinin yarısı qədər qiymətləndirmişdir.[7]
İstinadlar
redaktə- ↑ "Peşmerge Karatepe, Celavla ve Mendeli'den Çekildi". Türkmeneli Haber. 22 October 2020 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 20 October 2020.
- ↑ "Khafajah and Kara Tepe, Iraq expedition records". University of Pennsylvania. Penn Libraries. İstifadə tarixi: 10 October 2020.
- ↑ "Türkmen bölgesinde IŞİD'e karşı polis Peşmerge birliği". BBC News. 11 November 2020 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 October 2020.
- ↑ "The Iraqi Via Dolorosa". Masress. 3 May 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 October 2020.
- ↑ "A Briefview on history, dialect and folklore of Iraqi Turkmans". 2020-11-08 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2024-08-02.
- ↑ Rich, Claudius James. Narrative of a Residence in Koordistan, and on the Site of Ancient Nineveh. 340–342. 2022-06-02 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2024-08-02.
Kara Tepeh is peopled by Turcomans. Not fifteen years ago, the village of Kara Tepeh contained seven hundred houses, and now consists of about seventy Most of the inhabitants have been forced to take refuge in Bagdad, from the oppression of their governors.
- ↑ Buckingham, James Silk. Travels In Mesopotamia. 1827. 351-353.
the language of their conversation with each other, as well as the feature and complexions of all, was still Turkish, and sufficiently bespoke their origin. It appeared to me, to be hardly more than half the size of Kiffree, and the population still less in proportion; that of Kiffree being estimated at three thousand, while the inhabitants of this are thought not to exceed one thousand. The appearance and language of the people are as decidedly Turkish as the name of the place itself, and all seemed to confirm the opinion already expressed as to the common origin and progress of these halting- stations on the road.