Səfəvi imperiyasının Qəndəhar hakimlərinin siyahısı
Səfəvi imperiyasının Qəndəhar hakimlərinin siyahısı — Qəndəhar mühüm ticarət yollarının kəsişməsində yerləşirdi. Bu şəhərə sahib olan dövlət Hindistana gedən ticarət yollarından gələn böyük vergilərə də sahiblik edəcəkdi. Səfəvi imperiyası bu şəhəri ilk dəfə 1537-ci ildə I Təhmasibin dövründə ələ keçirdi, lakin növbəti əks-hücuma keçən Böyük Moğol imperiyası şəhəri geri qaytara bildi. Lakin Böyük Moğol imperiyası hökmdarı Hümayun hakimiyyətdən devrildikdən sonra şah I Təhmasibdən yardım istədi və Cənubi Azərbaycanın Sultaniyyə şəhərində baş tutmuş görüşdə razılığa gəlindi ki, taxta geri dönməsinə ediləcək hərbi yardımdan sonra Hümayun bunun qarşılığında şiəliyə keçəcək və Qəndəharı I Təhmasibin oğlu Murad Mirzənin xeyrinə güzəştə gedəcəkdi. Belə də oldu, lakin Murad Mirzənin qısa müddət sonra ölümü ilə bu şəhər iki imperiya arasında mübahisə mənbəyinə çevrildi.[1][2][3] 1545-ci ildə Osmanlı ilə Səfəvi imperiyası arasında olan müharibədən istifadə edən moğollar şəhəri ələ keçirirlər, Təhmasib özünün şəhər üzərinə ilk yürüşünü 1558-ci ildə — Hümayunun ölümündən sonra — həyata keçirdi və şəhəri geri qaytardı.[4][2] 1590-cı illərdə Səfəvi imperiyasının pis vəziyyətindən yararlanan moğollar şəhəri yenidən ələ keçirdilər, 1620-ci illərin əvvəllərində isə Səfəvilər şəhəri yenidən geri qaytardılar. Bundan əvvəl isə, Şah I Abbas Qəndəharı mühasirəyə almış, lakin uğursuz olmuşdu. 1622-ci ildə yenidən Səfəvi imperiyası hakimiyyəti altına qayıdan şəhər 1638–ci ildə yenidən əl dəyişdirdi və bu hal 1649-cu ilə qədər davam etdi.[5][6] Bu ildə II Abbas şəhəri uğurlu yürüşlə geri qaytardı[7] və onun şəhərə yerləşdirdiyi qarnizon uğurla moğolların 3 mühasirəsini dəf etməyi bacardı.[8][9][10]
Bundan sonra şəhərə moğol iddiaları öz əhəmiyyətini itirdi və şəhər 1709-cu ilə qədər fasiləsiz Səfəvi hakimiyyətində qaldı. Lakin buradakı Səfəvi canişinlərinin, xüsusilə II Şahnəvaz xanın yarıtmaz siyasəti,[11] yerlilərlə olan toqquşmaları əfqanların üsyanına səbəb oldu.[12] Mir Veys xanın rəhbərlik etdiyi üsyan buradakı Səfəvi hakimiyyətinin sonlanması ilə nəticələndi.[13] Hətta üsyançılar daha da inkişaf edərək 1722-ci ildə Səfəvi imperiyasının paytaxtı İsfahanı belə ələ keçirdilər.[14][15][16]
Siyahı
redaktəQəndəharı idarə edən və nisbətən tanınmış şəxslərin siyahısı.[17][18] Bəylərbəyi, hakim və ya vali titullarının hamısı bölgə hakiminə verilən inzibati titullar olmuşdur.[19]
Dövr | Hakim | Qısa məlumat |
---|---|---|
1537–1538 | Budaq xan Qacar | Qəndəhar hakimi. |
1538–1545 | Heç kim | Böyük Moğol imperiyası tərəfindən idarə edilmişdir. |
1545 | Budaq xan Qacar | Qəndəhar hakimi (ikinci dəfə). |
1545–1558 | Heç kim | Böyük Moğol imperiyası tərəfindən idarə edilmişdir. |
1558–1576 | Həmzə bəy Zülqədər | Qəndəhar hakimi. |
1576 | Fulad Xəlifə Şamlı | Qəndəhar hakimi. |
1577–? | Həmzə bəy Zülqədər | Qəndəhar hakimi (ikinci dəfə). |
1587 | Müzəffər Hüseyn Mirzə | Qəndəhar hakimi. |
1588 | Qur Mirzə | Qəndəhar hakimi. |
1588 | Rüstəm Mirzə | Qəndəhar hakimi. |
1589–1592 | Müzəffər Hüseyn Mirzə | Qəndəhar hakimi (ikinci dəfə). |
1592–1622 | Heç kim | Böyük Moğol imperiyası tərəfindən idarə edilmişdir. |
1622–1626 | Gəncəli xan Zığ | Qəndəhar hakimi. |
1626–1638 | Əlimərdan xan Zığ | Əvvəlki hakimin oğlu. Qəndəhar hakimi. |
1638–1649 | None | Böyük Moğol imperiyası tərəfindən idarə edilmişdir. |
1649 | Mehrab xan | Qəndəhar və Astrabad hakimi. |
1649–1662/63 | Otar bəy | Qəndəhar hakimi |
1662/63–? | Mənsur xan | Əvvəlki hakimin qardaşı. Qəndəhar bəylərbəyi. |
?–1673 | Cəmşid xan | |
1673–? | Zal xan | |
1694–1695 | Dərviş xan Sultan | Qəndəhar bəylərbəyi. |
1696 | Məhəmmədəli xan | |
1696, 1697 | Aslamas bəy | Qəndəhar bəylərbəyi. |
1698 | Kəlbəli xan | Qəndəhar bəylərbəyi və Astrabad. |
1698–1699 | Abdulla xan | Qəndəhar bəylərbəyi. |
1704–1709 | Qurqin xan | Qəndəhar və Kirman bəylərbəyi. |
Həmçinin bax
redaktəİstinadlar
redaktə- ↑ Savory, 2007. səh. 66
- ↑ 1 2 Thackston, 2004
- ↑ Savory, 2007. səh. 66–67
- ↑ Streusand, 2019. səh. 148
- ↑ Matthee və Mashita, 2011
- ↑ Chandra, 2005. səh. 242
- ↑ Kohn, 2007. səh. 337
- ↑ Noelle-Karimi, 2014. səh. 80
- ↑ Burton, 1997. səh. 266
- ↑ Gupta, 2008. səh. 192
- ↑ Malleson, 1878. səh. 212
- ↑ Malleson, 1878. səh. 227
- ↑ Malleson, 1878. səh. 233
- ↑ Lang, 1952. səh. 523–539
- ↑ Mikaberidze, 2010. səh. 239
- ↑ Tucker, 2010. səh. 672-678
- ↑ Floor, 2008. səh. 256–257
- ↑ Matthee, Mashita, 2010. səh. 478–484
- ↑ Floor, 2008. səh. 124
Mənbə
redaktə- Satish Chandra. Medieval India:from Sultanat to the Mughals. 2. Har-Anand Publications. 2005. ISBN 9788124110669.
- Audrey Burton. The Bukharans:a dynastic, diplomatic, and commercial history, 1550–1702. Palgrave Macmillan. 1997. ISBN 9780312173876.
- George C. Kohn. Dictionary of wars. Infobase Publishing. 2007. ISBN 9780816065776.
- Rudi Matthee və Hiroyuki Mashita. KANDAHAR iv. From The Mongol Invasion Through the Safavid Era. Encyclopædia Iranica. 2012.
- Christine Noelle-Karimi. The Pearl in Its Midst: Herat and the Mapping of Khurasan (15th-19th Centuries). Austrian Academy of Sciences. 2014. 68. ISBN 978-3700172024.
- Alexander Mikaberidze (Red). Conflict and conquest in the Islamic world: a historical encyclopedia. Santa Barbara, Calif. 2011. ISBN 978-1-59884-337-8. OCLC 763161287. Santa Barbara: Calif. 2011. ISBN 978-1-59884-337-8.
- George Malleson. History of Afghanistan: From the Earliest Period to the Outbreak of the War of 1878. London: W.H. Allen & Company. 1878. ISBN 0343739771.
- D. M. Lang. Georgia and the Fall of the Ṣafavi Dynasty. Bulletin of the School of Oriental and African Studies. 1952. 523–539. ISBN 1474-0699.
- Roger M. Savory. Iran Under the Safavids. Cambridge: Cambridge University Press. 2007. ISBN 9780521042512.
- Wheeler M. Thackston. HOMĀYUN PĀDEŠĀH. New York: Encyclopædia Iranica. 2004.
- Douglas E. Streusand. Islamic Gunpowder Empires: Ottomans, Safavids, and Mughals. Routledge. 2019. ISBN 9780429499586.
- Willem Floor. Titles and Emoluments in Safavid Iran: A Third Manual of Safavid Administration, by Mirza Naqi Nasiri. Mage Publishers. Washington, D.C. 2008. ISBN 978-1933823232.