Təbiət yoxsa tərbiyə

Təbiət, yoxsa tərbiyə — biologiyada və cəmiyyətdə taleyi təyin edən iki rəqabətli amil: genetika (təbiət) və ətraf mühit (tərbiyə) arasında tarazlıq haqqında uzun müddətdir davam edən mübahisə. İngilis dilində bununla bağlı işlənən "nature and nurture" alliterativ ifadəsi ən azı Yelizaveta dövründən [2] istifadə olunur və kökləri orta əsr fransız dilinə gedib çıxır. [3]

XX əsrdə doğuş zamanı bir-birindən ayrı qalan əkizlər üzərində aparılan tədqiqatlar təbiət yoxsa tərbiyəməsələsi ilə bağlı müzakirələrə daha yaxşı fikir yürütməyə kömək etdi. Belə ki, birlikdə böyüdülmüş eyni əkizlər kimi, doğulduğu andan bəri bir-birindən ayrı böyüdülmüş əkizlər də oxşar davranış və psixoloji xüsusiyyətlərdə malik olurlar. [1]

İki anlayışın bir-birini tamamlayan birləşməsi qədim anlayışdır (q.yun. ἁπό φύσεως καὶ εὐτροφίας). Təbiət insanların ilkin təsir kimi düşündüyü şeydir, genetik irsiyyət və digər bioloji amillərdən təsirlənir. Tərbiyə ümumiyyətlə konsepsiyadan sonra xarici amillərin təsiri kimi qəbul edilir, məsələn, məruz qalma, təcrübə və öyrənmə məhsuludur.

Müasir mənada ifadə, irsiyyət və ətraf mühitin sosial tərəqqiyə təsirini müzakirə edərkən, yevgenikadavranış genetikasının müasir banisi Viktoriya dövrü polimatı Frensis Qalton tərəfindən populyarlaşmışdır.[4][5][6] Qalton, təkamülçü bioloq Çarlz Darvinin Növlərin mənşəyi əsərindən təsirlənmişdir.

İnsanların davranış xüsusiyyətlərinin hamısını və yaxud demək olar ki, hamısını "tərbiyə"dən əldə etməsi fikri 1690-cı ildə Con Lokk tərəfindən tabula rasa ("boş və ya ağ lövhə") adlandırıldı. İnsanın davranış xüsusiyyətlərinin demək olar ki, yalnız ətraf mühitin təsirindən inkişaf etdiyini güman edən insan inkişafı psixologiyasında boş bir fikir XX əsrin böyük bir hissəsində geniş yayılmışdı. İrsiyyətin təsirinin "ağ lövhə" inkarı ilə həm ekoloji, həm də irsi xüsusiyyətləri qəbul edən baxış arasında mübahisə çox vaxt təbiətlə tərbiyə baxımından aparılır. İnsan inkişafı ilə bağlı bu iki ziddiyyətli yanaşma XX əsrin ikinci yarısında tədqiqat gündəmləri üzərində ideoloji mübahisənin əsasını təşkil edirdi. Həm "təbiət", həm də "tərbiyə" amillərinin əhəmiyyətli dərəcədə, çox vaxt ayrılmaz şəkildə töhfə verdiyi aşkar edildiyindən, bu cür fikirlər XXI əsrdə insan inkişafının əksər alimləri tərəfindən sadəlövh və ya köhnəlmiş hesab olundu.[7][8][9][10][11]

Beləliklə, təbiətin tərbiyəyə qarşı güclü dixotomiyasının bəzi tədqiqat sahələrində məhdud əhəmiyyətə malik olduğu iddia edilmişdir. Özünütərbiyədən göründüyü kimi təbiət və tərbiyənin bir-birinə daim təsir etdiyi yaxın əks əlaqə dövrələri tapıldı. Ekologiyadavranış genetikasında tədqiqatçılar tərbiyənin təbiətə mühüm təsiri olduğunu düşünürlər. Eynilə, digər sahələrdə, epigenetikada və ya dölün inkişafında olduğu kimi, irsi və qazanılmış əlamət arasındakı bölünmə xətti qeyri-müəyyən olur.

İstinadlar redaktə

  1. Robert Plomin (redaktor ).
  2. In English at least since Shakespeare (The Tempest 4.1: a born devil, on whose nature nurture can never stick) and Richard Barnfield (Nature and nurture once together met / The soule and shape in decent order set.); in the 18th century used by Philip Yorke, 1st Earl of Hardwicke (Roach v. Garvan, "I appointed therefore the mother guardian, who is properly so by nature and nurture, where there is no testamentary guardian.")
  3. English usage is based on a tradition going back to medieval literature, where the opposition of nature ("instinct, inclination") norreture ("culture, adopted mores") is a common motif, famously in Chretien de Troyes' Perceval, where the hero's effort to suppress his natural impulse of compassion in favor of what he considers proper courtly behavior leads to catastrophe. Lacy, Norris J. (1980) The Craft of Chrétien de Troyes: An Essay on Narrative Art, Brill Archive, p. 5.
  4. Galton, Francis. "On Men of Science, their Nature and their Nurture". Proceedings of the Royal Institution of Great Britain. 7. 1875: 227–236.
  5. Francis Galton. English Men of Science: Their Nature and Nurture. D. Appleton. 1895. səh. 9. Nature versus nurture galton.
  6. David Moore. The Dependent Gene: The Fallacy of "Nature Vs. Nurture". Henry Holt and Company. 2003. ISBN 9780805072808.
  7. Moore, David S. [2002] 2003. The Dependent Gene: The Fallacy of 'Nature Vs. Nurture'. US: Henry Holt. ISBN 978-0805072808. ASIN 0805072802.
  8. Esposito, E. A., E. L. Grigorenko, and Robert J. Sternberg. 2011. "The Nature–Nurture Issue (an Illustration Using Behaviour-Genetic Research on Cognitive Development)." In An Introduction to Developmental Psychology (2nd ed.), edited by A. Slater and G. Bremner. British Psychological Society Blackwell. p. 85.
  9. Dusheck, Jennie. "The Interpretation of Genes". Natural History. 111 cild no. 8. October 2002. səh. 52.
  10. Carlson, N. R. et al. 2005. Psychology: the science of behaviour (3rd Canadian ed.). Pearson. ISBN 0-205-45769-X.
  11. Ridley, M. 2003. Nature via Nurture: Genes, Experience, & What Makes Us Human. HarperCollins. ISBN 0-00-200663-4.