Əliş Ləmbəranski: Redaktələr arasındakı fərq

 

O, Neft zavodunda mühəndis işləyərkən 1939-1941 –ci illərdə hərbi xidmətə yollanır, hərbi xidmətdən qayıdandan az sonra böyük vətən müharibəsi başlayır. Əliş bəy könüllü olaraq xidmətə gedir və 1944 –cü ildə cəbhədə yaralanır. O zaman Gəncə hospitalında həkim işləyən atası Cəmil Ləmbəranski oğlunu öz yanına apararaq onun sağalması ilə bir başa özü məşğul olur. Əliş Ləmbəranskinin çəliklə yeriyəcək qədər sağalmasına öz atası Cəmil bəy nail olur. O, sağalar-sağalmaz o zamankı Azərbaycanın rəhbəri Mircəfər Bağırov onu yanına çağıraraq, Neft ayırma zavoduna rəhbət təyin edir. Bir gün Sovet Azərbaycanın plenium iclasında Əliş bəy söz alaraq ölkədə evsizlərin sayının çox olduğunu və təcili addımlar atılmağı haqqında çıxış edir. Ləmbəranskinin bu çıxışından həmən sonra onu Bakı İcraiyyə komitəsinin sədri təyin edirlər və bildirirlər ki, özün rəhbərlik et, özün tik, özün də insanlara payla. Həmin dövrlər on minlərlə kasıb fəhlə insanlar böyük insanın çıxışı və gecə-gündüz əməyi nəticəsində ev almağa nail oldular.

Əliş bəy Bakı şəhərinin əsas simvollarından olan binaların əksəriyyətinin tikilişlərinə rəhbərlik etmişdir. "Bağırov körpüsü", "Dövlət sirki", "Respublika" sarayı, “Qaqarin körpüsü”, Məişət Kondisionerləri zavodu, Opera və Balet Teatrının bərpası, Yeni Bakı Neftayırma zavodu, Musiqili Komediya Teatrı, Yaşıl teatr, Gülüstan sarayı və başqalarını saymaq olar. O, gözəl insan olmaqla yanaşı, ölkəsini, vətənini sevən, xaricdə gördüyü hər bir gözəl tikintini Azərbaycanda da tikib yaratmaq istəyən, sənətinə vurğun böyük və bacarıqlı bir mühəndis idi. Deyilənlərə görə xarici səfərlərin birində bir binanın tikintisindən xoşu gələn Ləmbəranski həmin binanın planını kibrit karobkasının üzərində çəkərək Bakıya qayıtmış və həmin binanın oxşar formasının Bakıda tikilməsinə nail olmuşdur.