İnkulturasiya

İnkulturasiya — fərdin sosial həyat və mədəniyyət normalarını mənimsəməsi prosesidir. İnkulturasiya nəzəriyyəsinin ilk konsepsiyası rus alimləri D.A.Nefedyev və V.L. Kanuzelev tərəfindən irəli sürülmüşdür (2020-ci ildə Anqarskda sosial adaptasiya problemləri mövzusunda elmi konfrans).

Anlayışlar

Müxtəlif humanitar elmlərdə bu proses "inkulturasiya" və "sosiallaşma" anlayışları ilə ifadə olunur. Bu anlayışlar məzmununa görə bir-biri ilə üst -üstə düşür, çünki hər ikisi eyni cəmiyyətin insanları tərəfindən mədəni normaların mənimsənilməsini nəzərdə tutur. Ancaq onları qarışdırmaq olmaz. Sosiallaşma, fərdin sosial mühitə ahəngdar şəkildə daxil olması, üzv olaraq uğurla fəaliyyət göstərməsinə imkan verən cəmiyyətin dəyərlər sistemini mənimsəməsi kimi başa düşülür. Sosiallaşmadan fərqli olaraq, inkulturasiya anlayışı insana müəyyən bir mədəniyyətdə davranış ənənələrini və normalarını öyrətməyi nəzərdə tutur. Bu, insanla mədəniyyəti arasındakı mübadilə prosesində baş verir, bir tərəfdən mədəniyyət insan şəxsiyyətinin əsas xüsusiyyətlərini təyin edir, digər tərəfdən isə insanın özü öz mədəniyyətinə təsir edir. Beləliklə, doğma mədəniyyəti ilə birləşən fərd tərbiyəli bir insana çevrilir.

Matsumotoya görə, "sosiallaşma" termini insanların cəmiyyətdəki davranış qaydalarını öyrənmə prosesinə və mexanizmlərinə (yəni deyilənə, kimə, nə vaxt və hansı kontekstdə) aiddir. İnkulturasiya termini artıq sosiallaşma prosesinin məhsullarını — insanın inkişafı prosesində mənimsənilən mədəniyyətin subyektiv daxili psixoloji aspektlərini də əhatə edir. "Mədəniyyətə giriş" və "sosiallaşma" terminləri arasındakı fərqlər və oxşarlıqlar "mədəniyyət" və "cəmiyyət" anlayışları arasındakı fərq və oxşarlıqlarla əlaqələndirilir.

Melvill Cin Herskovitsin mədəni və antropoloji konsepsiyasında əsas anlayış, inkulturasiya anlayışı ilə yaxından əlaqəli olan "mədəniyyət"dir. Mədəniyyət — fərdin müəyyən bir mədəniyyət formasına daxil olmasıdır. Mədəniyyətin əsas məzmunu düşüncə və hərəkətlərin xüsusiyyətlərinin, mədəniyyəti təşkil edən davranış modellərinin mənimsənilməsidir. M. Herskovitsin mədəniyyətin inkişaf prosesini şərh etməsinin özəlliyi, uşaqlıqdan illərindən qidalanma, nitq, davranış və buna bənzər bacarıqların əldə edilməsindən başlayaraq, yetkinlikdə öyrənmə və bacarıqların təkmilləşdirilməsi şəklində davam etməsidir.

İnkulturasiya, insanın müəyyən mədəniyyət növünə xas olan müəyyən bir tarixi dövr üçün bacarıq, davranış və davranış normalarının tədricən inkişafıdır. Bu, bir insanın gündəlik həyatda qaydaları, normaları, praktik tövsiyələri uzun müddət ərzində tədricən mənimsəməsidir.

İnkulturasiya prosesinin məzmunu aşağıdakı bilik və bacarıqların əldə edilməsidir:

həyat təminatı: peşəkar fəaliyyət, ev işi, mal və xidmətlərin alınması və istehlakı;
şəxsi inkişaf: ümumi və peşə təhsili, ictimai fəaliyyət, həvəskar fəaliyyət;
sosial ünsiyyət: rəsmi və qeyri-rəsmi ünsiyyət, səyahət, fiziki hərəkət;
enerji itkisinin bərpası: qida istehlakı, şəxsi gigiyena, passiv istirahət, yuxu.

Sosiallaşma məqsədlərindən fərqli olaraq, inkulturasiyanın nəticəsinin intellektual olduğunu qeyd etmək vacibdir.

Mərhələləri

Həyatı boyu hər bir insan həyat dövrünün mərhələləri adlanan müəyyən dövrlərdən keçir. İlkin mərhələ uşağın doğulması ilə başlayır və yeniyetməliyin sonuna qədər davam edir. Valideynlər uşağa hədiyyə üçün təşəkkür etməyi öyrətdikdə və ya uşaq insanların oxşar vəziyyətlərdə necə davrandığını müşahidə etdikdə inkulturasiya baş verə bilər. Bu dövrdə uşaqlarda gündəlik həyat üçün adekvat bilik və bacarıqların formalaşmasının xüsusi yolları vardır. Çox zaman bu oyun şəklində olur. Oyunlar aşağıdakı növlər var:

fiziki məşq və fiziki fəaliyyətin inkişafı;
strateji, hər hansı bir fəaliyyətin mümkün nəticələrini proqnozlaşdırmaq və bu nəticələrin ehtimalını qiymətləndirmək qabiliyyətini inkişaf etdirmək;
stoxastik (təsadüfilik), uşağı təsadüfi proseslər, şans (uğursuzluq), idarə olunmayan hallar, risklə tanış etmək;
Uşağın gələcəkdə yerinə yetirməli olduğu funksiyaları öyrəndiyi rol oyunu.

Oyunlarda zəka, fantaziya, təxəyyül və öyrənmə qabiliyyəti kimi şəxsi xüsusiyyətlər inkişaf edir. İnkulturasiyanın ikinci mərhələsi artıq yetkinlərə aiddir. Bir şəxs bir sıra vacib keyfiyyətlərə sahib olduqda yetkin hesab olunur:

orqanizmin lazımi dərəcədə fiziki yetkinlik dərəcəsinə çatması, bir qayda olaraq, nəsil artırmaq qabiliyyətini bir qədər üstələyir;
məişət və ictimai əmək bölgüsü sahələrində öz bilik və bacarıqlarını mənimsəmək;
müxtəlif sosial-mədəni qrupların tərkibində praktik fəaliyyətlə kifayət qədər mədəni bilik və sosial təcrübə əldə etmək və mədəniyyətin müxtəlif "bacarıqları" ilə (elm, sənət, din, hüquq, əxlaq) tanış olmaq;
əmək bölgüsü sistemi yetkin iştirakçılardan ibarət sosial cəmiyyətlərdən birinə aid olmaq;

Yetkinlik dövründə inkulturasiya dəyişikliklərə yol açır və sabitliyin durğunluğa çevrilməməsinə kömək edir, beləliklə, mədəniyyət nəinki qorunur, həm də inkişaf edir.

Ətraf mühitin təsiri

Hər bir insan həyatı boyu bir çox sosial rolu mənimsəməlidir, çünki sosiallaşma və inkulturasiya prosesləri həyatı boyu davam edir. Xarici alimlərin araşdırmaları, insanın mənimsəməli olduğu mədəni məlumatları ötürməyin üç yolunun olduğunu göstərir:

sosial-mədəni məlumatların valideynlərdən uşaqlara ötürüldüyü şaquli ötürmə;
üfüqi ötürmə, həmyaşıdları ilə ünsiyyətdə olduğu zaman mədəni təcrübə və ənənənin mənimsənilməsi;
dolayı ötürülmə, fərd həm təcrübədə, həm də ixtisaslaşdırılmış inkulturasiya institutlarında (məktəb və universitetlərdə), ətrafdakı yetkin qohumlarından, qonşularından, müəllimlərindən öyrənir.

Psixoloji mexanizmləri

Elm adamları, ümumiyyətlə, inkulturasiyanın dörd psixoloji mexanizmini ayırd edirlər: təqlid, eyniləşdirmə, utanc hissi və günahkarlıq.

İmitasiya— uşağın şüurlu olaraq, müəyyən bir davranış modelini təqlid etmək istəyidir. Adətən, nümunə kimi, valideynlərdən istifadə olunur, ancaq uşaqlar davranışlarında müəllimlər, məşhur insanlar tərəfindən yönləndirilə bilər.

İdentifikasiya— uşaqların valideyn davranışlarını, münasibətlərini və dəyərlərini özlərinə bənzətmək üçün bir yoldur. Övladlar valideynlərin və onlarla yaxın əlaqədə olan insanların şəxsi xüsusiyyətlərini dərk edirlər. Uşaqlar, adətən, valideynləri kimi peşə seçirlər və onlara bənzəyirlər.

Əgər təqlid və identifikasiya inkulturasiyanın pozitiv mexanizmləridirsə, bunlardan fərqli olaraq, utanc hissi və günah neqativ təsir bağışlayır. Bəzən günah iş tutduğunuzda sizə cəza verilməyəndə utanc hissi keçirir, özünüzü günahkar hesab edirsiniz. Bu zaman pis hərəkət etdiyinizi söyləyən vicdanınızın səsi kifayətdir, yəni özünü cəzalandırmadan bəhs edilir.

Həmçinin bax

İstinadlar

Melville J. Herskovits (1895–1963) Papers

Ədəbiyyat

Белик А. А. Культурология. Антропологические теории культур: Учебное пособие — М.: РГГУ, 2000
Грушевицкая Т. Г. Основы межкультурной коммуникации: Учебник для вузов — М.: ЮНИТИ-ДАНА, 2002
Деметрадзе М.Р. Центральная зона современных социокультурных ценностей. Социализация как способ повышения человеческого фактора в обществах постсоветского пространства. // М.: ООО "НБ-Медиа", 2012. — 121 с. ISBN 978-5-8188-0199-5
Инкультурация и социализация // Кравченко А. И. Культурология: Учебное пособие для вузов. — 3-е изд.- М.: Академический проект, 2001
Мацумото Д. Психология и культура — 3-е изд.,междунар. — СПб.: прайм-ЕВРОЗНАК; М.: Олма-Пресс, 2002
Токарев С. А. История зарубежной этнографии. М., 1978
Флиер А. Я. Культурология для культурологов. М.: Академический проект, 2000
"Ясперс К." Истоки истории и её цель. Вып.1. М., 1991
Grace, Lindsay. "Handbook of Research on Computational Arts and Creative Informatics: The Challenge of Enculturation in the Arts, 2009, IGI Global Press; ISBN 978-1-60566-352-4; 312–324.
Femandez J. W. Tolerance in a Repugnant World and Other Dilemmas in the Cultural Re-lativism of M. J. Herskovits // Ethos 1990
Herskovits М. Cultural Anthropology. N.Y., 1955
Nobuo, Shimahara. Current Anthropology, Vol. 11, No. 2
Thijl Sunier Civil enculturation: Nation-state, school, and ethnic difference in four European countries (недоступная ссылка) // Journal of International Migration and Integration / Revue de l'integration et de la migration internationale. 2000, Volume 1, Issue 3, pp 305–329