Hacı-Baba türbəsi
Hacı-Baba türbəsi — XVI əsrin sonu və ya XVII əsrin əvvəllərində tikilmiş və Ermənistanın Şvanidzor kəndi yaxınlığında, Megridən təxminən on yeddi kilometr şərqdə yerləşən İslam dini abidəsidir və azərbaycanlıların müqəddəs ziyarətgahıdır.[1]
| Hacı-Baba türbəsi | |
|---|---|
 türbənin rəsmi | |
| Ölkə |
 Ermənistan |
| Şəhər | Şvanidzor, Megri |
| Yerləşir | Sünik, Ermənistan |
| Tikilmə tarixi | XVI-XVIII əsr[1] |
| Üslubu | İslam memarlığı |
| Vəziyyəti | dağıdılmış |
Türbə Ermənistanın etnik azlıqlarının mədəni irsi üçün hökumət tərəfindən "Syunikdə qeyri-erməni tarix və mədəniyyət abidələri" kateqoriyası üzrə mühafizə olunan ərazi siyahısına salınıb və dövlət mülkiyyəti kimi qorunur.[2][3][4]
Memarlığı
redaktəMəqbərə palıd ağacının budaqları ilə əhatə olunmuş təpənin zirvəsində yerləşir. Diametri təxminən altı metr və daxili kameranın hündürlüyü dörd metrdən az olan konusvari formadadır. O, daşdan hazırlanıb və iki təməl daşının ətrafında qara parça ilə örtülmüş kiçik kvadrat hasardan ibarətdir. Daşların üzərində iki kitabə var: bir kitabədə erməni dilində "Baba" və ermənilərdə sonsuzluq rəmzi olan Arevaxaç, birin də isə ərəb qrafikası ilə ulduz və aypara ilə "Hacı" sözü yazılıb. Erməni dilində kitabənin türbə üzərinə həkk olunması sonradan edildiyi ehtimal olunur.[1]
Tarixi
redaktəAbidənin dəqiq tikilmə tarixi məlum deyil. Hacı-Baba türbəsi Zəngəzur və sonradan Megri rayonu ərazisində yaşamış azərbaycanlılar tərəfindən inşa edildiyi ehtimal olunur. Abidəni yeganə tədqiq edən jurnalist Qohar İsaxanyandır. Onun fikrincə abidənin meydana gəlməsi ilə bağlı iki fərziyə vardır.[1]
Türbə ilə bağlı olan hər iki fərziyyə erməni mənbələrinə əsaslanır. Birinci fərziyyəyə görə Şvanidzor kəndinin erməni sakinləri ilə Nüvədi kəndinin azərbaycanlı əhalisi arasında davamlı toqquşmalar olurdu. Hər iki kənddən olan iki ağsaqqal "Baba"nın və "Hacı" bu münaqişələri həll etmiş və kəndlər arasında gələcək sülhün rəmzi olaraq kəndlər arasında ziyarətgah tikiblər.[1][3]
İkinci fərziyyəyə görə türbə türklər tərəfindən tikilib. Belə ki, türklərdən qaçaraq gizlənməyə çalışan ermənilər hündür bir təpənin üzərinə sığınıblar. Türklər qoca qarının vasitəsi ilə təpəyə gedən su borularını aşkar edərək, atlar vasitəsilə yeri qazaraq, təpəyə gedən suyun qarşısını kəsiblər. Susuz qalan ermənilər isə təslim olublar. Bu qələbənin şərəfinə türklər burda türbə inşa ediblər. Bu fərziyyənin sübutu olaraq, hələ də təpəyə gedən su borularının qalıqları qalmaqdadır.[1][3]
Dağlıq Qarabağ münaqişəsinə qədər Azərbaycandan müntəzəm olaraq molla gəlib türbədə namaza rəhbərlik edirdi. Bundan əlavə, Ermənistandan azərbaycanlıların etnik təmizlənməsinə qədər ziyarətgahın yaxınlığında daima azərbaycanlı ailəsi yaşayıb və onun saxlanmasına xidmət edirdi. Burda ziyarətçilərə yemək və su, həmçinin "yaxşı samovarlardan" çay təklif edilirdi. Həm ermənilər, həm də azərbaycanlılar ehtiramlarını bildirmək və qurban kəsmək üçün daim Baba-Hacı türbəsini ziyarət edirdilər. Bu səbəbdən ziyarətgah hət iki millət arasında etnik harmoniyanın nadir simvolu kimi təsvir edilir.[1]
Hazırkı vəziyyəti
redaktə1989-cu il sovet siyahıyaalınması zamanı ümumi əhalinin 15,3%-ni təşkil edən və bu ziyarətgahı qoruyub saxlayan Ermənistan SSR-in Megri rayonunun azərbaycanlı əhalisi Dağlıq Qarabağ münaqişəsindən sonra böyük ölçüdə ərazidən didərgin salınıb. Bundan sonra türbə baxımsız vəziyyətə düşüb. Lakin buna baxmayaraq, türbə dövlət mülkiyyəti siyahısındadır.[1][4]
Türbənin baxımsız vəziyyətdə olmasını Şvanidzor kəndinin bələdiyyə sədri Oqanyanda etiraf edir. Onun sözlərinə görə dövlət siyahısında olmasına baxmayaraq, türbənin bəzi hissələri dağılıb və içərisi bərbad vəziyyətdədir. Kənd ağsaqqallarının dediyinə görə onlar hələ də "öz ana-atasına yox, Baba-Hacıya and içirlər". Lakin gənc nəsil adıçəkilən türbənin varlığı haqqında az şey bilir.[1]
İstinadlar
redaktə- ↑ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Maxim Edwards. "Baba-Hadji, symbol of ethnic harmony". opendemocracy.net. 19 November 2013. 8 September 2019 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 18 March 2022.
- ↑ Ministry of Culture for the Republic of Armenia. "Contribution of the Republic of Armenia to the consultations on the intentional destruction of cultural heritage as a violation of human rights, in particular cultural rights" (PDF). ohchr.org. 2022-01-23 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2022-03-18.
- ↑ 1 2 3 Gohar Isakhanyan. "Non-Armenian Historic-Cultural Monuments in Syunik". lragir.am. Danish Association for Investigative Journalism. June 6, 2012. December 17, 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: March 18, 2022.
- ↑ 1 2 Lusine Kharatyan. "Policies on Cultural Heritage of National Minorities in Armenia, Azerbaijan, and Georgia". caucasusedition.net. 2021-01-26 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-18.
Əlavə oxu
redaktə- Fragments of Armenia’s Soviet Past: Tracing the Armenian-Azerbaijani Coexistence// RA NAA IAE. Edit. L. Kharatyan, A. Hakobyan- Yerevan, IAE Publication, 2019, 164 pages