Vikipediya

Uilyam Lipskomb

Uilyam Lipskomb (ing. William Nann Lipscomb; 9 dekabr 1919[1][2][…], Klivlend, Ohayo[7] – 14 aprel 2011[3][1][…], Kembric, Massaçusets[4]) – Amerika kimyaçısı, Nobel mükafatı laureatı. Əsas tədqiqatları nüvə maqnit rezonansı, nəzəri kimya, bor kimyası və biokimya üzrə olub.

Uilyam Lipskomb
ing. William Nunn Lipscomb, Jr.
Doğum tarixi 9 dekabr 1919(1919-12-09)[1][2][…]
Doğum yeri
Vəfat tarixi 14 aprel 2011(2011-04-14)[3][1][…] (91 yaşında)
Vəfat yeri
Vəfat səbəbi ağciyər iltihabı
Elm sahələri kimya, biokimya
İş yerləri
Təhsili
Elmi rəhbəri Laynus Polinq
Tanınmış yetirməsi Roald Hofman
Üzvlüyü
Mükafatları Kimya üzrə "Nobel" mükafatı
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Bioqrafiyası

redaktə

Əsas anları

redaktə

U. Lipskomb Ohayo ştatının Klivlend şəhərində 1919-cu ildə anadan olub. 1920-ci ildə ailəsi Kentukki ştatının Leksinqton şəhərinə köçdü,[8] 1941-ci ildə Kentukki Universitetində kimya üzrə bakalavr dərəcəsi alana qədər burada yaşadı. 1946-cı ilə qədər Kaliforniya Texnologiya İnstitutunda kimya üzrə fəlsəfə doktoru dərəcəsi almışdır.

1946–1959-cu illərdə Minnesota Universitetində dərs demişdir. 1959–1990-cı illərdə Harvard Universitetində kimya professoru, 1990-cı ildən isə fəxri professoru olmuşdur.

U. Lipskomb 1944-cü ildən 1983-cü ilə qədər Meri Adele Sargentlə evli idi.[9] Onların üç övladı var idi, onlardan biri cəmi bir neçə saat yaşamışdı. 1983-cü ildə ikinci dəfə Cean Evans ilə evləndi.[10] Onların bir övladlığa götürülmüş qızı var idi.

U. Lipskomb 2011-ci ilə qədər Massaçusets ştatının Kembric şəhərində yaşayıb və 2011-ci ilin aprel ayının 14-də sətəlcəmdən dünyasını dəyişib.[11]

Erkən illəri

redaktə

Məktəb illərində U. Lipskomb bir neçə həşərat, ev heyvanı, qaya və mineral kolleksiyalarına sahib idi.

Astronomiyanın öyrənilməsinə böyük maraq göstərən Uilyam çox vaxt Kentukki Universitetində Rəsədxanada zaman keçirdi və burada professor H. H. Douninq ona "Beyker Astronomiyası"nın bir nüsxəsini vermişdi.

Bu kitabdan və sonradan onun uzun illər dostu olacaq Dauninqlə söhbətlərindən Lipskomb fizika sahəsində zəngin biliklər əldə etdi.

12 yaşında Lipskomb gənc kimyaçı kimi istehsalçıdan sifariş verdiyi müxtəlif aparat və kimyəvi maddələrlə genişləndirərək kiçik bir dəst aldı. Lipskomb öz atəşfəşanlığını hazırladı, müxtəlif rənglər, qoxular və partlayışlarla izləyənləri təəccübləndirdi.

Lipskomb həmçinin öz tərcümeyi-halında qeyd edir ki, məhz elmi rəhbəri Laynus Poling sayəsində biokimyəvi tədqiqatlar sahəsində özünü reallaşdırmaq qərarına gəlib[12].

Təhsili

redaktə

U. Lipskombun orta məktəb kimya müəllimi Frederik Cons ona üzvi, analitik və ümumi kimya üzrə kollec kitablarını verdi və yalnız U. Lipskombdan bütün imtahanlardan keçməsini istədi. Mühazirələr zamanı Lipskomb arxa oturacaqda oturaraq hidrogenin istehsalını mümkün yan reaksiyaları təsvir edərək, natrium format (və ya natrium oksalat) və natrium hidroksiddən alınmasını araşdırırdı[13].

U. Lipskomb daha sonra orta məktəbdə fizika kursu keçdi və bu mövzuda dövlət müsabiqəsində birinci yeri qazandı. Bunlarla yanaşı nisbilik nəzəriyyəsi ilə də çox maraqlanırdı.

Kentukki Universitetində kollecdə U. Lipskomb müstəqil araşdırma apararaq Duşmanın "Kvant Mexanikasının Elementləri"ni, Pittsburq Universitetinin "Fizika və Atom Fizikasının əsasları"ni və Paulinqin "Kimyəvi Bağın Təbiəti" və "Molekulların və Kristalların Strukturunu" oxudu. Professor Robert H. Baker Lipskomba spirt və suyu ayırmadan seyrəltilmiş sulu məhluldan spirtlərin alınmasını araşdırmağı təklif etdi ki, bu da Lipskombun ilk məqaləsinin nəşrinə səbəb oldu.[14]

U. Lipskomb aspirantura üçün Kaliforniya Texnologiya İnstitutunu seçdi və ona ayda 20 dollara fizika üzrə müəllim köməkçisi vəzifəsini təklif etdilər. Eyni zamanda Şimal-Qərb Universiteti ona ayda 150 dollar təklif edirdi. Amma Kolumbiya Universiteti Lipskombin aspiranturaya qəbul məktubunu rədd etdi.

Kaliforniya Texnologiya İnstitutunda Lipskombun fizika şöbəsində professor U. U. Houston ilə kvant mexanikasını öyrənməsi gözlənilirdi, lakin birinci semestrindən sonra U. Lipskomb professor Linus Paulingin rəhbərliyi altında kimya fakültəsinə keçdi. İkinci Dünya Müharibəsi illərində Lipskombun diplom işi iki hissəyə bölündü. O, tüstü hissəciklərinin ölçüsünün təhlili ilə məşğul idi, lakin əsasən nitrogliserin-nitroselüloz yanacaqları ilə işləyirdi.[15]

Sonrakı illəri

redaktə

Müəllimlik illərində U. Lipskomb tələbələrindən biri olan Murray Vernon King tərəfindən ona verilən "Polkovnik" ləqəbini aldı. Bununla da himayədarları ona hörmət və ehtiramlarını bildirdilər[16]. Bir neçə il sonra, 1973-cü ildə U. Lipskomb Kentukki Polkovniklərinin Fəxri Ordeninin üzvü oldu.[17]

1992-ci ildə U. Lipskomb "Bəşəriyyətə Xəbərdarlığı" imzaladı.[18]

Bir çox digər Nobel mükafatçıları ilə yanaşı, Lipskomb 30 sentyabr 2010-cu ilə qədər illik Nobel mükafatı mərasimində müntəzəm olaraq çıxış etdi.[19][20]

Elmi araşdırmaları

redaktə

U. Lipskomb əsasən üç sahədə işləyirdi: nüvə maqnit rezonansı, bor kimyası və kimyəvi birləşmənin təbiəti və böyük biokimyəvi molekulların tədqiqi. Bu sahələr bir-biri ilə üst-üstə düşür və bir çox elmi metodları paylaşır. İlk iki sahədə U. Lipskomb bir çox həll edilməmiş problem tapdı və həllini tapmağı qarşısına məqsəd qoydu.

Nüvə maqnit rezonansı və kimyəvi yerdəyişmə

redaktə

Bu sahədə U. Lipskomb təklif etdi ki, "…rentgen şüalarının difraksiyasından daha çox nüvə maqnit rezonans spektrlərindən istifadə olunarsa, yeni növ poliboranlar, əvəzlənmiş boranlar və karboranlar üçün strukturun müəyyənləşdirilməsində irəliləyiş xeyli sürətlənəcək"[21].

Baxmayaraq ki, rentgen şüalarının difraksiyasından hələ də bir çox atom strukturlarını təyin etmək üçün geniş istifadə olunurdu lakin, bu məqsədə qismən nail olunmuşdu.

U. Lipskomb nüvə maqnit rezonans (NMR) spektroskopiyasından istifadə edərək "… karboranları, C2B10H12 və bu birləşmələrə elektrofil hücum yerlərini araşdırdı.[22] Bu iş kimyəvi sürüşmə nəzəriyyəsi üzrə maqnit və ya elektrik sahələrində bir neçə növ molekulun davranışını təsvir edən sabitlərin ilk dəqiq qiymətlərinin nəşrinə səbəb oldu."[23][24].

Bu işin çox hissəsi Qareta İtona və Uilyam Lipskomb tərəfindən "Bor hidridləri və əlaqəli birləşmələrin NMR tədqiqatları" kitabında ümumiləşdirilmişdir.[25]

Bor kimyası və kimyəvi əlaqənin təbiəti

redaktə

Bu sahədə U. Lipskomb əvvəlcə daha iddialı bir layihə nəzərdə tutmuşdu: "Mənim ilkin məqsədim 1940-cı illərin sonlarında boranı başa düşmək üçün bir neçə il sərf etmək və sonra çoxlu sayda elektron çatışmazlığı olan intermetal birləşmələrin sistematik valent təsvirini tapmaq idi. Mən bu istiqamətdə müəyyən irəliləyiş əldə etmişəm. Əvəzində bor kimyası sahəsi əhəmiyyətli dərəcədə böyüdü və onun bəzi mürəkkəblikləri yeni başa düşülməyə başladı."[26] Belə intermetal birləşmələrə misal olaraq KHg13 və Cu5Zn-ni göstərmək olar. 24.000 belə birləşmədən yalnız 4.000-nin quruluşu məlumdur (2005-ci ildə) və biz kimyəvi əlaqənin mahiyyətini kifayət qədər dərk etmədiyimiz üçün digər komplekslərin strukturlarını proqnozlaşdıra bilmirik. Bu tədqiqatlar müvəffəqiyyətli olmadı, çünki qismən intermetal birləşmələr üçün tələb olunan vaxt 1960-cı illərdə mövcud deyildi, lakin bor birləşmələri ilə bağlı aralıq məqsədlərə nail olundu. Bu, Nobel mükafatı almaq üçün kifayət idi.

U. Lipskomb 1950-ci illərdə rentgen kristalloqrafiyasından istifadə edərək boranların molekulyar quruluşunu çıxardı və onların kimyəvi bağlarını izah etmək üçün nəzəriyyələr inkişaf etdirdi. Daha sonra o, eyni üsulları əlaqəli problemlərə, o cümlədən karboranların (karbon, bor və hidrogen birləşmələri) quruluşuna tətbiq etdi.

U. Lipskomb ən çox təklif etdiyi üç mərkəzli iki elektron birləşmə mexanizmi ilə tanındı. U. Lipskomb qrupu üç mərkəzli iki elektron birləşməni təklif və kəşf etmədi və ya təklif olunan mexanizmi verən düsturlar inkişaf etdirmədi. 1943-cü ildə Longe-Higgins hələ Oksfordda tələbə olarkən bor hidridlərinin quruluşunu və bağlanmasını ilk dəfə izah etmişdi. Rəhbəri R. P. Bellin[27] yazdığı məqalədə Diltheyin əsərindən başlayaraq mövzunun tarixinə də baxılır.[28] Qısa müddət sonra Price[29][30] spektroskopik üsullardan istifadə edərək Longe-Higgins tərəfindən təsvir edildiyi kimi diboranın quruluşunu təsdiqlədi. Eberhardt, Croyford və Lipskomb, Edmiston, Ruedenberg və Boyce[31]hesablama düsturlarından istifadə edərək, üç mərkəzli iki elektron birləşmə üçün mexanizm[32] təklif etdilər. Eberhardt, Croyford və Lipskomb[33] tərəfindən müzakirə edilən məqalədə müəyyən növ bor-hidrid bağlarını təsvir etmək üçün "styx sayı" metodu da təsvir edilmişdir.

Digər nəticələri

redaktə

Aşağı temperaturlu rentgen şüalarının difraksiyası ilk dəfə U. Lipskombun laboratoriyasında[34], o vaxtkı Bruyklin Politexnik İnstitutunun Isadore Fanukenin[35] laboratoriyasında olduğu ilə eyni vaxtda tətbiq edilmişdir. U. Lipskomb azot, oksigen, flüor və yalnız maye azotun temperaturundan aşağı bərk olan, digər maddələrin birləşmələrini öyrənməklə başladı, lakin digər üstünlüklər nəticədə aşağı temperatur prosedurlarını normaya çevirdi.

Məlumat toplayarkən, kristalın soyuqda daha az saxlanması elektron sıxlığının bulanıq şəklini yaradır, çünki bu zaman atomlar daha az istilik hərəkətinə malikdir. Kristallar rentgen şüaları istehsal edərək uzun müddətə yaxşı nəticələr əldə edə bilər və daha az zərər və itkiyə məruz qalar.

U. Lipskomb və onun tələbələri digər mühüm birləşmələri də öyrənmişdilər. Bunlara hidrazin[36], azot oksidi (NO) dimeri[37], ditiolenlərlə metal kompleksləri[38], metiletilen fosfat, civə amidləri[39], NO[40], kristal hidrogen ftorid[41], Russenin qara duzu daxildir.[42] (PCF3)5 ,[43] antikanser terapiyasında istifadə edilən dəmir trikarbonil[44] və leyokristin (Vinkristin)[45] ilə siklooktatetraen kompleksləri.

Lipskombit mineralı mineroloq Con Gruner tərəfindən professor U. Lipskombun adını daşıyır.

Mükafatları

redaktə

U. Lipskombun mükafat və fəxri adlarının tdaha geniş siyahısı onun tərcümeyi-halında verilmişdir.[49]

İstinadlar

redaktə
  1. ↑ 1 2 3 4 William Nunn Lipscomb, Jr. // Encyclopædia Britannica (ing.).
  2. ↑ 1 2 William N. Lipscomb // Solomon Quqqenhaym muzeyi. 1937.
  3. ↑ 1 2 William N. Lipscomb Jr., Nobel Prize-Winning Chemist, Dies at 91 (ing.). // The New York Times / J. Kahn Manhattan: New York Times Company, A. G. Sulzberger, 2011. ed. size: 443000 ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X
  4. ↑ 1 2 3 4 https://www.nobelprize.org/prizes/chemistry/1976/lipscomb/facts/.
  5. ↑ 1 2 http://www.nasonline.org/publications/biographical-memoirs/memoir-pdfs/lipscomb-william.pdf.
  6. ↑ 1 2 NNDB (ing.). 2002.
  7. ↑ 1 2 https://www.nobelprize.org/prizes/chemistry/1976/lipscomb/facts/v.
  8. ↑ "William Lipscomb – Autobiography" Архивная копия от 5 августа 2010 на Wayback Machine. Nobelprize.org. Retrieved 2012–02-01
  9. ↑ LorraineGilmer02 (View posts) (2007–09-27). "obit fyi – Mary Adele Sargent Lipscomb, 1923 Ca. – 2007 NC – Sargent – Family History & Genealogy Message Board – Ancestry.com" Архивная копия от 2 апреля 2012 на Wayback Machine. Boards.ancestry.com. Retrieved 2012–02-01.
  10. ↑ Maugh II, Thomas H. (2011–04-16). "OBITUARY: William N. Lipscomb dies at 91; won Nobel Prize in chemistry – Los Angeles Times" Архивная копия от 24 июля 2013 на Wayback Machine. Articles.latimes.com. Retrieved 2012–02-01.
  11. ↑ Kauffman, George B.; Jean-Pierre Adloff (19 July 2011). "William Nunn Lipscomb Jr. (1919–2011), Nobel Laureate and Borane Chemistry Pioneer: An Obituary–Tribute" Архивная копия от 26 марта 2012 на Wayback Machine (PDF). The Chemical Educator. 16: 195–201. Retrieved 16 August 2011.
  12. ↑ Structures and Mechanisms: From Ashes to Enzymes (Acs Symposium Series) Gareth R. Eaton (Editor), Don C. Wiley (Editor), Oleg Jardetzky (Editor), . American Chemical Society, Washington, D. C., 2002 ("Process of Discovery (1977); An Autobiographical Sketch" by William Lipscomb, 14 pp. (Lipscombite: p. xvii), and Chapter 1: "The Landscape and the Horizon. An Introduction to the Science of William N. Lipscomb", by Gareth Eaton, 16 pp.) These chapters are online at pubs.acs.org. Архивная копия от 7 марта 2022 на Wayback Machine Click PDF symbols at right.
  13. ↑ "HighSchool – Publications – Lipscomb Архивная копия от 29 ноября 2018 на Wayback Machine". Wlipscomb.tripod.com. 1937–02-25. Retrieved 2012–02-01.
  14. ↑ Lipscomb, W. N.; Baker, R. H. (1942). "The Identification of Alcohols in Aqueous Solution Архивная копия от 7 марта 2012 на Wayback Machine". J. Am. Chem. Soc. 64: 179–180. doi:10.1021/ja01253a505
  15. ↑ Structures and Mechanisms: From Ashes to Enzymes (Acs Symposium Series) Gareth R. Eaton (Editor), Don C. Wiley (Editor), Oleg Jardetzky (Editor), . American Chemical Society, Washington, D. C., 2002 ("Process of Discovery (1977); An Autobiographical Sketch" by William Lipscomb, 14 pp. (Lipscombite: p. xvii), and Chapter 1: "The Landscape and the Horizon. An Introduction to the Science of William N. Lipscomb", by Gareth Eaton, 16 pp.) These chapters are online at pubs.acs.org. Архивная копия от 7 марта 2022 на Wayback Machine Click PDF symbols at right.
  16. ↑ Katz, Lewis. Letter presented to Bill on the occasion of his 80th birthday, collected with others in a Festschrift (party book), may 12–14, 2000
  17. ↑ Hargittai, Istvan (2003). Candid Science III: More Conversations with Famous Chemists. London, UK: Imperial College Press. p. 27
  18. ↑ World Scientists' Warning To Humanity (англ.). stanford.edu (18 ноября 1992). Дата обращения: 25 июня 2019. Архивировано из оригинала 6 декабря 1998 года.
  19. ↑ Improbable Research. Дата обращения: 29 ноября 2018. Архивировано из оригинала 22 октября 2018 года.
  20. ↑ "Arxivlənmiş surət". 2019-05-14 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2023-12-18.
  21. ↑ Lipscomb, WN (1977). "The Boranes and Their Relatives". Science. 196 (4294): 1047–1055. Bibcode: 1977Sci…196.1047L. doi:10.1126/science.196.4294.1047.
  22. ↑ Potenza, J. A.; Lipscomb, W. N.; Vickers, G. D.; Schroeder, H. (1966). "Order of Electrophilic Substitution in 1,2 Dicarbaclovododecaborane(12) and Nuclear Magnetic Resonance Assignment". J. Am. Chem. Soc. 88 (3): 628–629. doi:10.1021/ja00955a059.
  23. ↑ Lipscomb WN, The chemical shift and other second-order magnetic and electric properties of small molecules. Advances in Nuclear Magnetic Resonance. Edited by J. Waugh, Vol. 2 (Academic Press, 1966), pp. 137–176
  24. ↑ Hutchinson Dictionary of Scientific Biography, Lipscomb, William Nunn (1919-) (5 paragraphs) © RM, 2011, all rights reserved, as published under license in AccessScience, The McGraw-Hill Encyclopedia of Science & Technology Online Архивная копия от 21 апреля 2021 на Wayback Machine, © The McGraw-Hill Companies, 2000–2008. Helicon Publishing is a division of RM. To see this biography (1) Go to accessscience.com Архивная копия от 26 августа 2011 на Wayback Machine (2) Search for Lipscomb (3) at right Click on "Lipscomb, William Nunn (1919 —). (4) If no institutional access is available, then at right click on Purchase Now (price in 2011 is about $30 US including tax for 24 hours). (5) Log in (6) Repeat steps 2 and 3.to see Lipscomb's biography.
  25. ↑ Eaton GR, Lipscomb, WN. 1969. NMR Studies of Boron Hydrides and Related Compounds. W. A. Benjamin, Inc.
  26. ↑ Lipscomb WN. 1977. The Boranes and Their Relatives. in Les Prix Nobel en 1976. Imprimerie Royal PA Norstedt & Soner, Stockholm. 110–131.[https://web.archive.org/web/20170829005337/https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1976/lipscomb-lecture.html Архивная копия от 29 августа 2017 на Wayback Machine [1]][https://web.archive.org/web/20160307031549/https://www.scribd.com/doc/53875200/Lipscomb-Nobel-Lecture Архивная копия от 7 марта 2016 на Wayback Machine [2]] Quote in next to last paragraph, which is omitted in Science version of the paper.
  27. ↑ Longuet-Higgins, H. C.; Bell, R. P. (1943). "64. The Structure of the Boron Hydrides". Journal of the Chemical Society (Resumed). 1943: 250–255. doi:10.1039/JR9430000250.
  28. ↑ Longuet-Higgins, H. C.; Bell, R. P. (1943). "64. The Structure of the Boron Hydrides". Journal of the Chemical Society (Resumed). 1943: 250–255. doi:10.1039/JR9430000250.
  29. ↑ Price, W. C. (1947). "The structure of diborane". J. Chem. Phys. 15 (8): 614. doi:10.1063/1.1746611.
  30. ↑ Price, W. C. (1948). "The absorption spectrum of diborane". J. Chem. Phys. 16 (9): 894. Bibcode: 1948JChPh..16..894P. doi:10.1063/1.1747028.
  31. ↑ Kleier, D. A.; Hall, J. H. Jr.; Halgren, T. A.; Lipscomb, W. N. (1974). "Localized Molecular Orbitals for Polyatomic Molecules. I. A Comparison of the Edmiston-Ruedenberg and the Boys Localization Methods". J. Chem. Phys. 61 (10): 3905. Bibcode: 1974JChPh..61.3905K. doi:10.1063/1.1681683.
  32. ↑ Eberhardt, W. H.; Crawford, B.; Lipscomb, W. N. (1954). "The Valence Structure of the Boron Hydrides". J. Chem. Phys. 22(6): 989. Bibcode: 1954JChPh..22..989E. doi:10.1063/1.1740320.
  33. ↑ Eberhardt, W. H.; Crawford, B.; Lipscomb, W. N. (1954). "The Valence Structure of the Boron Hydrides". J. Chem. Phys. 22(6): 989. Bibcode: 1954JChPh..22..989E. doi:10.1063/1.1740320.
  34. ↑ Yarnell, A (2009). "Lipscomb Feted in Honor of his 90th Birthday Архивная копия от 14 июля 2014 на Wayback Machine". Chemical and Engineering News. 87 (48): 35. doi:10.1021/cen-v087n048.p035a.
  35. ↑ Kaufman, HS; Fankuchen, I. (1949). "A Low Temperature Single Crystal X-ray Diffraction Technique". Rev. Sci. Instrum. 20 (10): 733–734. Bibcode: 1949RScI…20..733K. doi:10.1063/1.1741367.
  36. ↑ Collin, R. L.; Lipscomb, W. N. (1951). "The Crystal Structure of Hydrazine". Acta Crystallogr. 4: 10–14. doi:10.1107/s0365110x51000027.
  37. ↑ Dulmage, W. J.; Meyers, E. A.; Lipscomb, W. N. (1951). "The Molecular and Crystal Structure of Nitric Oxide Dimer". J. Chem. Phys. 19 (11): 1432. Bibcode: 1951JChPh..19.1432D. doi:10.1063/1.1748094.
  38. ↑ Enemark, J. H.; Lipscomb, W. N. (1965). "Molecular Structure of the Dimer of Bis(cis-1,2-bis(trifluoromethyl)-ethylene-1,2-dithiolate)cobalt". Inorg. Chem. 4 (12): 1729–1734. doi:10.1021/ic50034a012.
  39. ↑ Lipscomb, W. N. (1957). "Recent Studies in the Structural Inorganic Chemistry of Mercury", Mercury and Its Compounds". Annals of the New York Academy of Sciences. 65 (5): 427–435. Bibcode: 1956NYASA..65..427L. doi:10.1111/j.1749–6632.1956.tb36648.x.
  40. ↑ Lipscomb, W. N. (1971). "Structure of (NO)2 in the Molecular Crystal". J. Chem. Phys. 54 (8): 3659–3660. doi:10.1063/1.1675406.
  41. ↑ Atoji, M.; Lipscomb, W. N. (1954). "The Crystal Structure of Hydrogen Fluoride". Acta Crystallogr. 7 (2): 173–175. doi:10.1107/s0365110x54000497.
  42. ↑ Johansson, G.; Lipscomb, W. N. (1958). "The Structure of Roussin's Black Salt, CsFe4S3(NO)7. H2O". Acta Crystallogr. 11: 594.
  43. ↑ Spencer, C. J.; Lipscomb, W (1961). "The Molecular and Crystal Structure of (PCF3)5". Acta Crystallogr. 14 (3): 250–256. doi:10.1107/s0365110x61000826.
  44. ↑ Dickens, B.; Lipscomb, W. N. (1962). "Molecular and Valence Structures of Complexes of Cyclo-Octatetraene with Iron Tricarbonyl". J. Chem. Phys. 37 (9): 2084–2093. Bibcode: 1962JChPh..37.2084D. doi:10.1063/1.1733429.
  45. ↑ Moncrief, J. W.; Lipscomb, W. N. (1965). "Structures of Leurocristine (Vincristine) and Vincaleukoblastine. X-ray Analysis of Leurocristine Methiodide". J. Am. Chem. Soc. 87 (21): 4963–4964. doi:10.1021/ja00949a056. PMID 5844471
  46. ↑ "Book of Members, 1780–2010: Chapter L Архивная копия от 5 ноября 2018 на Wayback Machine" (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Retrieved 15 April 2011.
  47. ↑ Липскомб, Уильям Нанн на сайте Национальной академии наук США (англ.)
  48. ↑ "W. N. Lipscomb Архивная копия от 7 августа 2011 на Wayback Machine". Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (in Dutch). Retrieved 15 April 2011.
  49. ↑ "CV – Biog – Publications – Lipscomb Архивная копия от 30 ноября 2018 на Wayback Machine". Wlipscomb.tripod.com. Retrieved 2012–02-01.

Xarici keçidlər

redaktə
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Uilyam_Lipskomb&oldid=7587418"