Vikipediya

Ukraynada nüvə silahı

1991-ci ildə müstəqillik əldə edənə qədər Ukrayna Sovet İttifaqının tərkib hissəsi idi və onun ərazisində sovet nüvə silahı mövcud idi.[1]

Vinnitsada SS-20 Saber nüvə kompleksi
SS-18 Satan nüvə raketi tamamilə Ukraynada istehsal edilmişdir.

1991-ci il dekabrın 1-də Sovet İttifaqı respublikaları arasında nüvə gücünə görə ikinci olan Ukraynada müstəqillik referendumda böyük səs çoxluğu qazandı.[2] Seçicilərin 90%-dən çoxu Ukraynanın müstəqilliyinin elan edilməsinə tərəfdar olduqlarını bildirdilər və onlar parlamentin sədri Leonid Kravçuku ölkənin ilk prezidenti seçdilər. Dekabrın 8-də Brestdə (Belarus) və dekabrın 21-də Alma-Atada keçirilən görüşlərdə Belarus, Rusiya və Ukrayna liderləri rəsmi olaraq Sovet İttifaqının varlığına xitam verdilər və Müstəqil Dövlətlər Birliyini (MDB) yaratdılar.

Sovet İttifaqının dağılmasından sonra Ukrayna Sovet nüvə arsenalının təqribən üçdə birinə - o dövrdə dünyada üçüncü ən böyük nüvə arsenalına, habelə onun inkişafı və istehsalı üçün əhəmiyyətli obyektlərə sahib oldu.[3] Ukrayna ərazisində hər birində 6 nüvə başlığı olan 130 ədəd UR-100N qitələrarası ballistik raket, hər birində 10 nüvə başlığı olan 46 RT-23 “Molodets” qitələrarası ballistik raket, həmçinin 38 ağır bombardmançı təyyarə, ümumilikdə 1700-ə yaxın nüvə başlığı qaldı. Formal olaraq, bu silahlar Müstəqil Dövlətlər Birliyi tərəfindən idarə olunurdu.[4][5][6][7] 1994-cü ildə Ukrayna bu silahları məhv etməyə və Nüvə Silahlarının Yayılmaması Müqaviləsinə (NPT) qoşulmağa razılıq verdi .

Ölkədən sonuncu döyüş başlığı 1996-cı ilin iyununda Rusiyaya daşındı.[8]

Nüvə silahlarından imtina

redaktə

1993-cü ildə beynəlxalq münasibətlər nəzəriyyəçisi və Çikaqo Universitetinin professoru Con Mirşaymer Ukraynanın heç bir nüvə silahı olmadığı təqdirdə Rusiyanın təcavüzünə məruz qalacağına dair proqnozunu özündə əks etdirən bir məqalə dərc etdi, lakin bu əsər o zaman çox diqqət cəlb etmədi.[9] Mirşaymer əsaslandırırdı ki, Ukrayna Rusiya ilə müharibənin qarşısını almaq üçün nüvə silahını saxlamalıdır, bu, Ukraynanın Rusiya tərəfindən yeni fəthinə gətirib çıxara və Avropanın sülhünü poza biləcək "fəlakət"ə səbəb ola bilər. Onun sözlərinə görə, nüvə silahı Rusiyanın təcavüzünə yeganə ciddi maneə ola bilər.[10]

2016-cı ildə World Affairs jurnalında dərc edilən bir araşdırmada müəlliflərin fikrincə, Ukraynanın nüvəsizləşdirilməsi “axmaq səhv” olmamışdır və Ukraynanın nüvə dövləti kimi daha yaxşı vəziyyətdə olub-olmayacağı aydın bəlli deyil.[11] Tədqiqat iddia edirdi ki, Ukraynanın müstəqilliyi istəyi onu nüvəsiz dövlət etmək məqsədi daşıyır. Müəlliflərin fikrincə, Belarus və Qazaxıstan kimi digər postsovet dövlətlərinin nüvəsizləşdirilməsindən söhbət gedəndə ABŞ Ukraynanı istisna etməyəcəkdi. Ukrayna Sovet ordusunun tərk etdiyi nüvə arsenalına tam operativ nəzarət yaratmaq üçün 12-18 ay vaxt sərf etməli idi, həmçinin qitələrarası ballistik raketlər 5,000-10,000 km uçuş məsafəsinə malik idi (əvvəlcə ABŞ-a yönəldilməli idi, bu da onların yalnız Rusiyanın Uzaq Şərqinə istiqamətləndirilə bilməsi deməkdir). Sovet Ordusundan geridə qalan qanadlı raketlər Sovet İttifaqının dağılması zamanı yararsız vəziyyətə düşmüşdü, lakin onlar yenidən konfiqurasiya edilərək Ukraynada fəaliyyət göstərsələr belə, onların çəkindirici təsir göstərməsi ehtimalı azdır. Əgər Ukrayna öz nüvə silahlarına operativ nəzarəti tam ələ keçirmək qərarına gəlsəydi, o, Qərbin sanksiyaları və bəlkə də hətta ABŞ və onun NATO müttəfiqləri tərəfindən diplomatik tanınmasının inkarı ilə üzləşəcəkdi. Ukrayna həmçinin çox güman ki, Rusiyanın cavab tədbirləri ilə, eləcə də xidmət müddəti bitdikdən sonra nüvə silahlarının dəyişdirilməsi zərurəti ilə üzləşəcəkdi, çünki Ukraynanın nüvə silahı proqramı yox idi. Nüvə silahından imtina müqabilində Ukrayna maliyyə təzminatı, habelə Budapeşt memorandumu çərçivəsində təhlükəsizlik zəmanəti aldı.

Budapeşt memorandumu (1994)

redaktə
Əsas məqalə: Budapeşt memorandumu

1994-cü il dekabrın 5-də Ukrayna, Rusiya, Böyük Britaniya və ABŞ liderləri Ukraynaya nüvə silahı olmayan dövlət kimi Nüvə Silahlarının Yayılmaması Müqaviləsinə qoşulması ilə əlaqədar təhlükəsizlik zəmanətləri verən memorandum imzaladılar.[12] Dörd tərəf preambula və altı bənddən ibarət memorandum imzaladı.[13]

Fransa və Çin də Ukraynaya Budapeşt Memorandumuna bənzər, lakin bəzi əhəmiyyətli fərqlərlə təminat verdilər. Məsələn, Fransanın vədinə nüvə hücumu zamanı Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Təhlükəsizlik Şurasından Ukraynaya kömək istəmək (4-cü bənd) və ya öhdəliklərlə bağlı sual yaranarsa, məsləhətləşmələr aparmaq (bənd 6) daxil edilmir.[14]

Çinin öhdəliyi tamamilə fərqli bir forma alır, 1994-cü il dekabrın 4-dən başlayaraq Çin, xüsusən də Ukrayna da daxil olmaqla, nüvə silahı olmayan dövlətlərə qarşı nüvə silahından istifadə etməməyə zəmanət verir.[15]

Beləliklə, həm Çinin vədi, həm də Fransanın vədi böhran vəziyyətində BMT-nin və ya məsləhətçi mexanizmlərin iştirakını nəzərdə tutmur. Bununla belə, onlar Ukraynanın suverenliyinə və ərazi bütövlüyünə hörmət etməyi öhdələrinə götürürlər.

2014-cü ildən sonra

redaktə

BMT Baş Assambleyasının[16] etibarsız elan etdiyi Krımın Rusiyanın ilhaqına baxmayaraq, 2014-cü ildə Ukrayna hökuməti 1994-cü ildə nüvə silahı olmayan dövlət kimi Nüvə Silahlarının Yayılmaması haqqında Müqaviləyə qoşulmaq barədə qərarını bir daha təsdiqlədi.[17]

Ukrayna parlamentinin üzvü Pavel Rizanenko USA Today -ə bildirdi ki, əgər ABŞ və digər dünya liderləri razılaşmanın şərtlərinə əməl etməsələr, Ukrayna özünü nüvə silahı ilə silahlandıra. O deyib: “Biz bu razılaşmaya görə nüvə silahından imtina etdik. İndi Ukraynada belə bir fikir var ki, biz böyük səhvə yol vermişik".[18] O, həmçinin bəyan edib ki, “gələcəkdə Krımdakı vəziyyət necə həll olunsa da, bizə daha güclü Ukrayna lazımdır. Əgər nüvə silahınız varsa, insanlar sizi ələ keçirməzlər.".[19]

2014-cü il dekabrın 13-də Ukrayna prezidenti Pyotr Poroşenko bəyan edib ki, o, Ukraynanın yenidən nüvə dövlətinə çevrilməsini istəmir .

22 avqust 2018-ci ildə Ukrayna Prezidentinin saytında (müraciət müəllifi: Valentina İvanovna Kutsenko) Ukraynanın nüvə dövləti statusuna qaytarılması və Rusiyanı saxlamaq üçün nüvə silahlarının yaradılması ilə bağlı elektron petisiya təklif edildi, petisiyaya 25.000 səsdən cəmi 118 müraciət daxil olub.[20]

15 aprel 2021-ci ildə Ukraynanın Almaniyadakı səfiri Andriy Melnik Deutschlandfunk radiosuna bildirib ki, Ukraynanın NATO üzvü olmasına icazə verilməsə, onun ölkəsi müdafiəsinə zəmanət vermək üçün nüvə silahından azad dövlət statusuna yenidən baxmalı ola bilər.[21][22]

19 fevral 2022-ci ildə (Rusiyanın Ukraynaya genişmiqyaslı işğalından əvvəl) Ukrayna Prezidenti Vladimir Zelenski Münhen Təhlükəsizlik Konfransında ölkənin nüvə statusu məsələsinə qayıtdı və təhlükəsizlik zəmanətləri yerinə yetirilmədiyindən Ukraynanın Budapeşt memorandumunu potensial olaraq etibarsız hesab edə biləcəyini təklif etdi.[23]

Rusiyanın müdafiə naziri Sergey Şoyqu bildirib ki, bu, son dərəcə təhlükəlidir, çünki Ukraynada bu sahədə İran və Şimali Koreya mütəxəssislərindən qat-qat çox imkanlara malik avadanlıq, texnologiya və mütəxəssislər var.[24]

Ukraynanın işğalına bəraət qazandıran Rusiya mətbuatı, hökumət rəsmiləri[25][26] və prezident Putin əsassız olaraq Ukraynanın 2014-cü ildən[27] öz nüvə arsenalını yaratmağa çalışdığını iddia ediblər . Amerika Alimləri Federasiyasının Nüvə İnformasiya Layihəsinin direktoru Hans Kristensen bu cür bəyanatların əsassızlığını təsdiq edir.[28]

2024-cü il fevralın 19-da deputat Aleksey Qonçarenko Münhen Təhlükəsizlik Konfransında bildirib ki, Ukrayna NATO-ya qəbul edilməsə, müstəqil şəkildə nüvə silahı hazırlamaq məsələsini həll etmək məcburiyyətində qalacaq.[29]

Qeydlər

redaktə
  1. ↑ Nohlen, D & Stöver, P (2010) Elections in Europe: A data handbook, p1976 ISBN 9783832956097
  2. ↑ Nohlen, D & Stöver, P (2010) Elections in Europe: A data handbook, p1976 ISBN 9783832956097
  3. ↑ Dahlburg, Decemb. "Ukraine Votes to Quit Soviet Union : Independence: More than 90% of Voters Approve Historic Break with Kremlin. The President-elect Calls for Collective Command of the Country's Nuclear Arsenal". LA Times. 2022-02-24 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-04-15.
  4. ↑ Hanley, Jeremy. "Nuclear Weapons". Hansard. UK Parliament. 1993-06-22. 2018-09-09 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2018-09-09. The Minister of State for the Armed Forces (Mr. Jeremy Hanley): ... Some weapons are also possessed by Ukraine, Kazakhstan and Belarus, but these are controlled by the Commonwealth of Independent States.
  5. ↑ Norris, Robert S. "The Soviet Nuclear Archipelago". Arms Control Today. Arms Control Association. 22 (1). January–February 1992: 24–31. JSTOR 23624674.
  6. ↑ William C. Martel. Why Ukraine gave up nuclear weapons : nonproliferation incentives and disincentives // Barry R. Schneider, William L. Dowdy (redaktor). Pulling Back from the Nuclear Brink: Reducing and Countering Nuclear Threats. Psychology Press. 1998. 88–104. ISBN 9780714648569. January 16, 2023 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: August 6, 2014. There are some reports that Ukraine had established effective custody, but not operational control, of the cruise missiles and gravity bombs. ... By early 1994 the only barrier to Ukraine's ability to exercise full operational control over the nuclear weapons on missiles and bombers deployed on its soil was its inability to circumvent Russian permissive action links (PALs).
  7. ↑ Alexander A. Pikayev. "Post-Soviet Russia and Ukraine: Who can push the Button?" (PDF). The Nonproliferation Review. 1 (3). Spring–Summer 1994: 31–46. doi:10.1080/10736709408436550. August 8, 2014 tarixində arxivləşdirilib (PDF).
  8. ↑ "ТАСС". 2022-08-22 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-08-22.
  9. ↑ The Case for a Ukrainian Nuclear Deterrent retrieved 23/01/2022
  10. ↑ The Russo-Ukrainian War: The Return of History. Arxivləşdirilib 2023-10-19 at the Wayback Machine
  11. ↑ Budjeryn, Mariana. "Was Ukraine's Nuclear Disarmament a Blunder?". World Affairs (ingilis). 179 (2). September 1, 2016: 9–20. doi:10.1177/0043820016673777. ISSN 0043-8200.
  12. ↑ Kobasa, Askold I. (December 1995). A Strategic-Military Analysis of the Ukrainian Armed Forces Arxivləşdirilib 2024-01-25 at the Wayback Machine. Naval Postgraduate School. p. 23. Retrieved 25 January 2024.
  13. ↑ "Budapest Memorandums on Security Assurances". 2019-11-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-12-12.
  14. ↑ "Page K-8, Full text in French of France's Security Assurance to Ukraine" (PDF). 2017-08-30 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2022-03-01.
  15. ↑ "Letter dated 12 December 1994 from the Permanent Representative of China to the United Nations addressed to the Secretary-General, from UN Office of Disarmament Affairs" (PDF). 2017-09-12 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-01.
  16. ↑ General Assembly Adopts Resolution Calling upon States Not to Recognize Changes in Status of Crimea Region Arxivləşdirilib 2022-06-21 at the Wayback Machine, GA/11493 27 March 2014.
  17. ↑ Joint Statement by the United States and Ukraine Arxivləşdirilib 2024-04-05 at the Wayback Machine, March 25, 2014.
  18. ↑ Dorell, Oren. "Ukraine May Have to Go Nuclear, Says Kiev Lawmaker". USA Today. 2022-06-08 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-04-15.
  19. ↑ Koren, Marina. "The Ukraine Crisis Is Unsettling Decades-Old Nuclear-Weapons Agreements". 2015-03-26 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-04-15.
  20. ↑ "ЯДЕРНОЕ ОРУЖИЕ ВОСТАНОВИТЬ ЯДЕРНЫЙ СТАТУС УКРАИНЫ ВОСТАНОВИТЬ ЯДЕРНОЕ ОРУЖИЕ Електронні петиції — Офіційне інтернет-представництво Президента України". 2024-02-21 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2024-08-28.
  21. ↑ "Ukraine mulls nuclear arms if NATO membership not impending: Envoy". Daily Sabah. 2021-04-15. 2022-06-08 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-01.
  22. ↑ "Ukrainischer Botschafter: "Wir brauchen militärische Unterstützung"". 2022-06-08 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-01.
  23. ↑ "Zelensky: Ukraine may reconsider its nuclear status". UAWire. 2022-02-19. 2022-07-01 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-01.
  24. ↑ https://web.archive.org/web/20220407073131/https://www.bbc.com/russian/features-60483270
  25. ↑ "СМИ: Украина разрабатывала ядерное оружие с 2014 года – площадкой стала ЧАЭС". Бизнес газета. 2022-03-06. 2022-06-08 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-21.
  26. ↑ "ТАСС, «Интерфакс» и РИА Новости рассказали о разработке ядерного оружия в Украине". Meduza. 2022-03-05. 2022-03-21 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-21.
  27. ↑ https://www.nytimes.com/2022/02/23/us/politics/putin-ukraine-nuclear-weapons.html Arxivləşdirilib 2022-02-24 at the Wayback Machine „… He is spinning out a conspiracy theory — perhaps as a pretext to seize the country in a military operation that began there early Thursday — that Ukraine and the United States are secretly plotting to put nuclear weapons back into the country.“
  28. ↑ https://www.vox.com/22951004/nuclear-weapons-russia-ukraine-war-putin Arxivləşdirilib 2022-03-24 at the Wayback Machine »… As justification for the invasion, Putin also made unfounded claims that Ukraine was on a path to build its own nuclear arsenal. "There’s no evidence of that at all, « said Hans Kristensen, director of the Nuclear Information Project at the Federation of American Scientists.»
  29. ↑ "Гончаренко о ядерном оружии в Украине: "Либо вступить в НАТО, либо восстанавливать наш потенциал" - | Диалог.UA". 2024-05-30 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2024-08-28.
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Ukraynada_nüvə_silahı&oldid=7757199"