Yerində edam
Yerində edam — mülki və hərbi hüquqşünaslıqda bir cinayətdə təqsirləndirilən şəxsin azad və ədalətli məhkəmə araşdırması olmadan edam edilməsi. Termin, təbil başlı hərbi məhkəmədə (hərəkət zamanı törədilmiş cinayətlərə görə ümumi ədalət mühakiməsinin təmin edilməsi üçün sahədə keçirilən hərbi məhkəmə) olduğu kimi, ümumi cinayəti cəzalandırmaq üçün ümumi ədalət mühakiməsinin hüquqi konsepsiyasından irəli gəlir, lakin bu termin adətən ölüm hökmünün ümumi icrasını ifadə edir. Beynəlxalq hüquqa əsasən, bu, döyüşçünün təslim olan rəqibləri öldürməklə, rəqibin qanuni təslim olmasını və döyüşçünün heç bir rüblük təmin etməməsini qəbul etməkdən imtina etməsidir.
Yerində edamlar polis, ordu və hərbiləşdirilmiş təşkilatlar tərəfindən tətbiq edilir və çox vaxt partizan müharibəsi, üsyanla mübarizə, terrorizm və təqsirləndirilən məhbuslarla, mülki və ya hərbçilərlə işləmək üçün normal prosedurların pozulmasını nəzərdə tutan hər hansı digər vəziyyətlə əlaqələndirilir.
Hərbi yurisdiksiya
redaktə
Hərbi qanuna əsasən, təqsirliliyi müəyyən etmək və ölüm hökmü elan etmək üçün lazım olan səlahiyyətli hakim hərbi tribunal olacağından, demək olar ki, bütün hallarda qısamüddətli,yerində edam qeyri-qanunidir. Bununla belə, fövqəladə hallar və hərbi əməliyyatlar zamanı bu qayda üçün müəyyən istisnalar var ki, burada ümumi icra qanuni olsun.
Müharibə əsirləri
redaktəCenevrə Konvensiyaları və Haaqa Konvensiyaları və tarixdən adi beynəlxalq hüquq kimi əsas müqavilələr düşmən dövlətlərinin mülki vətəndaşları ilə yanaşı əsir götürülmüş nizami və qeyri-qanuni düşmən əsgərlərinin hüquqlarını qoruyur. Cenevrə Konvensiyalarının İkinci Əlavə Protokolunda (1977) qeyd edildiyi kimi, müharibə əsirlərinə qısamüddətli edamı qəti şəkildə qadağan edən diqqətlə müəyyən edilmiş üsullarla rəftar edilməlidir:
|
Müstəqilliyin və qərəzsizliyin əsas təminatlarını təmin edən məhkəmənin hökmü istisna olmaqla, cinayətdə təqsirli bilinən şəxs barəsində hökm çıxarıla bilməz və heç bir cəza icra oluna bilməz.
— Cenevrə Konvensiyalarının İkinci Protokolu (1977), Maddə 6.2 |
|
Müharibə əsirlərinin statusuna istisnalar
redaktəBununla belə, bəzi döyüşçü siniflərinə əsir statusu verilməyə bilər, lakin bu tərif zaman keçdikcə daha çox döyüşçü siniflərini əhatə etmək üçün genişlənmişdir. Keçmişdə piratların, casusların və franks-tayrs (Fransa-Prussiya müharibəsinin ilkin mərhələlərində (1870-71) Fransanın yerləşdirdiyi nizamsız ordu)[1] xülasəsi edam edilib və mövcud beynəlxalq hüquqa əsasən qanuni hesab edilib.[2] Frənks-tayrs (Fransa–Prussiya müharibəsində yaranan termin) döyüşən tərəfin işğal etdiyi ərazidə döyüşməyə davam edən və hərbi forma geyinməyən düşmən mülki şəxsləri və ya milisləridir və əks halda partizanlar, üsyançılar və s. kimi tanınır. Onlar bir əsr əvvəl əksər ordular tərəfindən qanuni olaraq həbs oluna və ya edam oluna bilsələr də, İkinci Dünya Müharibəsi təcrübəsi xarici qüvvələr tərəfindən işğal edilmiş xalqlara bu qrupu qorumaq üçün qanunu dəyişməyə təsir etdi. Fransa, Polşa və SSRİ kimi müharibədən sonrakı qaliblərin bir çoxu, müqavimət döyüşçülərinin əsir götürüldükləri təqdirdə Berlin-Roma-Tokio oxu tərəfindən qısa müddətdə edam edilməsi təcrübəsinə malik idilər. Müharibə həmçinin onlara təsir etdi ki, komandolar və düşmən xəttinin dərinliklərində tutulan digər xüsusi təyinatlılar Hitlerin 1942-ci il Komando Sərəncamı ilə əmr etdiyi kimi qısa müddətdə edam edilmək əvəzinə, əsir kimi qorunsunlar.
Həmçinin bax
redaktəİstinadlar
redaktə- ↑ Ticehurst R (1997-04-30). The Martens clause and the laws of armed conflict. Arxiv surəti 15 aprel 2007 tarixindən Wayback Machine saytında Arxivləşdirilib 2007-04-15 at the Wayback Machine Int Rev RC #317, @ pp 125–134. Seen 2010-06-30.
- ↑ Law Of The Sea Arxivləşdirilib 2017-06-20 at the Wayback Machine.