Aleksandr Araksmanyan
Aleksandr Armenoviç Araksmanyan (erm. Ալեքսանդր Արմենի Արաքսմանյան; əsl soyadı Manukyan olmuşdur; 3 iyun 1911[1][2], Gümrü[1][2] – 12 mart 1982[2], Yalta, Krım vilayəti[d][2]) — SSRİ və Ermənistan nasiri, dramaturqu, ssenaristi, jurnalisti. O, Ermənistan SSR əməkdar incəsənət xadimi (1965), "Qabriel Sundukyan" mükafatı laureatı (1980; "Həqiqətin beş dəqiqəsi" tamaşasına görə), SSRİ Yazıçılar İttifaqının üzvüdür (1936-cı ildən). Manukyan 1944-cü ildən Kommunist Partiyasının üzvüdür.
| Aleksandr Araksmanyan | |
|---|---|
| Doğum adı | Ալեքսանդր Արմենի Մանուկյան[1] |
| Doğum tarixi | 3 iyun 1911[1][2] |
| Doğum yeri | |
| Vəfat tarixi | 12 mart 1982[2] (70 yaşında) |
| Vəfat yeri | |
| Dəfn yeri | |
| Həyat yoldaşı |
|
| Uşağı | |
| Fəaliyyəti | dramaturq, nasir, teatrşünas, ssenarist, jurnalist, redaktor |
| Üzvlüyü |
|
| Mükafatları |
   |
Həyatı
redaktəAleksandr Armenoviç Araksmanyan Aleksandropol şəhərində (indiki Gümrü) anadan olmuşdur. O, Araksmanyan ədəbi adını özü yaratmışdır. Bunu əvvəlcə Araksman kimi qeyd etmiş, sonra soyad sonluğunu əlavə etmişdir. Araksmanyan uşaqlıqdan teatr aləmi ilə təmasda olmmuşdur. O, Tiflisdə Stepan Lisitsyan adına özəl məktəbdə təhsil almışdır. Araksmanyan 1928-ci ildə Leninakanda və ətraf kəndlərdə müəllimliklə məşğul olmuşdur. O, Qabriel Sundukyan adına teatrda və "Hayfilm" kinostudiyasında çalışmış, "Sovet Ermənistanı" qəzetinin redaksiyasında işləmişdir. Araksmanyan 1968–1973-cü illərdə "Ekran" jurnalının redaktoru olmuşdur. O, Yaltada vəfat etmiş, İrəvanda dəfn olunmuşdur.[3]
Mükafatlar
redaktə- "Qırmızı əmək bayrağı" ordeni (1971).
- "Xalqlar dostluğu" ordeni (1981).
Əsərləri
redaktə- Ճանապարհ դեպի Կամիշին (վեպ), գիրք առաջին, Երևան, Հայպետհրատ, 1945, 248 էջ։
- Գյազբել լեռան գաղտնիքը (վիպակ), Երևան, Հայպետհրատ, 1946, 104 էջ։
- Ճանապարհորդություն ապակու աշխարհում, Երևան, Հայպետհրատ, 1951, 82 էջ։
- Պիեսների ժողովածու, գիրք երրորդ (ժողովածուում տեղ է գտել Ալ. Արաքսմանյանի և Զավեն Վարդանյանի «Միքայել Նալբանդյան» դրաման), Երևան, Հայպետհրատ, 1953, 343 էջ։
- Ազատությունն աքսորական (վեպ), գիրք առաջին, Երևան, Հայպետհրատ, 1954, 440 էջ։
- Ազատությունն աքսորական (վեպ), գիրք երկրորդ, Երևան, Հայպետհրատ, 1955, 378 էջ։
- Պիեսների ժողովածու, գիրք չորրորդ (ժողովածուում տեղ է գտել Ալ. Արաքսմանյանի «Փիղը պարում է» պիեսը), Երևան, Հայպետհրատ, 1955, 466 էջ։
- Դավիթ Մալյան, Երևան, Հայկական թատերական ընկերություն, 1957, 104 էջ։
- Պիեսների ժողովածու, գիրք հինգերորդ (ժողովածուում տեղ է գտել Ալ. Արաքսմանյանի «Սրտի կրակը» դրաման), Երևան, Հայպետհրատ, 1959, 768 էջ։
- Երկունք։ Պիեսներ, Երևան, Հայպետհրատ, 1961, 456 էջ։
- Արուս Ասրյան, Երևան, Հայպետհրատ, 1964, 132 էջ։
- Ճամփաներ, ճամփաներ (վեպ), Երևան, Հայպետհրատ, 1964, 292 էջ։
- Վարդուհի Վարդերեսյան, Երևան, «Հայաստան», 1972, 64 էջ։
- Արև Բաղդասարյան, Երևան, Հայկական թատերական ընկերություն, 1973, 80 էջ։
- Պատեր անդունդի եզրին (դրամատիկական երկեր), Երևան, «Հայաստան», 1974, 208 էջ։
- Թատրոնի արահետներով, Երևան, Հայկական թատերական ընկերություն, «Հայաստան», 1976, 172 էջ։
- Հրդեհ (վեպ), Երևան, «Հայաստան», 1976, 492 էջ։
- Ազատությունն աքսորական (վեպ), Երևան, «Սովետական գրող», 1979, 568 էջ։
- Ոստայն (վիպակ), Երևան, «Սովետական գրող», 1982, 189 էջ։
- Հրդեհ, Երևան, «Սովետական գրող», 1984, 552 էջ։
- Բաց նամակ Լուսավորության մինիստր Գարեգին Աղբալյան։ «Գրական թերթ», 1948, № 5:
İstinadlar
redaktə- ↑ 1 2 3 4 5 Erməni Sovet Ensiklopediyası (erm.). / red. Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
- ↑ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Հայկական համառոտ հանրագիտարան (erm.). Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1990. C. 1.
- ↑ Հայկ Խաչատրյան. Գրական տեղեկատու. Երևան: «Սովետական գրող». 1986. səh. 74.