Fazil Hüsnü Dağlarca

Türkiyəli şair

Fazil Hüsnü Dağlarca (türk. Fazıl Hüsnü Dağlarca; 26 avqust 1914[1], Konstantinopol15 oktyabr 2008[2], İstanbul) – Türk şairi

Fazil Hüsnü Dağlarca
türk. Fazıl Hüsnü Dağlarca
Doğum tarixi 26 avqust 1914(1914-08-26)[1]
Doğum yeri
Vəfat tarixi 15 oktyabr 2008(2008-10-15)[2] (94 yaşında)
Vəfat yeri
Vəfat səbəbi ağciyər iltihabı
Dəfn yeri
Milliyyəti türk
Təhsili
  • Quləli Hərbi Liseyi[d]
Fəaliyyəti şair, yazıçı
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Həyatı

redaktə

1914-cü ildə İstanbulda anadan olub. Atası – Hasan Hüsnü bəy hərbçi, polkovnik-leytenant olduğundan tez-tez yer dəyişirdi. Ona görə Fazil Hüsnü də orta təhsilini Türkiyənin müxtəlif şəhərlərində – Konyada, Kayseridə,AdanadaKozanda alıb.

1935-ci ildə hərbi məktəbi bitirərək atasının yoluyla gedir, zabit kimi Şərqi və Orta Anadolunu, Trakyanın bir sıra bölgələrini dolaşır. 15 il orduda qulluq edəndən sonra yüzbaşı rütbəsində istefaya çıxır. 1960-cı ildən İstanbulun Aksaray səmtində kitab evi açır, "Türkcə" adlı jurnal buraxır.

O vaxtlar yeni yazdığı şeirləri kitab mağazasının vitrininə yapışdırar, oxucular Dağlarcanın şeirini elə ilk əldən – əlyazısında oxuyardı. Bu şeirlər sonra yığılıb kitab olardı.

F. H. Dağlarca qədər məhsuldar ikinci bir şair tapmaq bəlkə də çətindir. Vaxtilə Əziz Nesin öz dostu haqda belə demişdi: "Dağlarca gündə 10 şer yazır, ondan heç olmasa 5-i yaxşı çıxır".

Sağlığında 100-ə yaxın kitabı çap olunub. Dağlarca bu 100 kitablıq şerləri ilə özünəqədərki poeziyanın həm üslub, həm obraz, həm də dil yönündən axarını dəyişib öz bildiyi səmtə çəkmək istəyib. Çox zaman istəyinə nail olan şair XX əsr türk poeziyasında özünəməxsus bir yer tutub, şeyrləri dünyanın bir çox dillərinə tərcümə olunub.

Yedditəpə, Türk Dil Qurumu və Pittsburq Universitetinin Şeir Ödüllərini alıb, 1974-cü ildə Yuqoslaviyanın ən böyük "Struda" (Qızıl çələng) şeir mükafatına layiq görülüb.

F. A. Daglarca 2008-ci ilin 15 oktyabrında, 94 yaşında vəfat edib.

Əsərləri

redaktə

Bir zamanlar Sözcü dergisinde 1960 ve Vatan dergisine 1961–1962 yazdığı, özdeyiş niteliğinde kısa düzyazıları bir yana bırakılırsa, yalnız şiirle uğraşan ve şiirlerini Türkiye’nin hemen bütün edebiyat dergilerine yaymış olan Dağlarca’nın kitapları.

  • Havaya Çizilen Dünya (1935)
  • Çocuk ve Allah (1940)
  • Daha (1943)
  • Çakırın Destanı (1945)
  • Taşdevri (1945)
  • Üç Şehitler Destanı (1949)
  • Toprak Ana (1950)
  • Aç Yazı (1951)
  • İstiklâl Savaşı-Samsun'dan Ankara'ya (1951)
  • İstiklâl Savaşı-İnönüler (1951)
  • Sivaslı Karınca (1951)
  • İstanbul- Fetih Destanı (1953)
  • Anıtkabir (1953)
  • Asu (1955)
  • Delice Böcek (1957)
  • Batı Acısı (1958)
  • Hoo'lar (1960)
  • Özgürlük Alanı (1960)
  • Cezayir Türküsü (1961)
  • Aylam (1962)
  • Türk Olmak (1963)
  • Yedi Memetler (1964)
  • Çanakkale Destanı (1965)
  • Dışardan Gazel (1965)
  • Kazmalama (1965)
  • Yeryağ (1965)
  • Vietnam Savaşımız (1966)
  • Açıl Susam Açıl (1967)
  • Kubilay Destanı (1968)
  • Haydi (1968)
  • 19 Mayıs Destanı (1969)
  • Hiroşima (1970)
  • Malazgirt Ululaması (1971)
  • Kuş Ayak (1971)
  • Haliç (1972)
  • Kınalı Kuzu Ağıdı (1972)
  • Bağımsızlık Savaşı-Sakarya Kıyıları (1973)
  • Bağımsızlık Savaşı-30 Ağustos (1973)
  • Bağımsızlık Savaşı-İzmir Yollarında (1973)
  • Gazi Mustafa Kemal Atatürk (1973)
  • Arka Üstü (1974)
  • Yeryüzü Çocukları (1974)
  • Yanık Çocuklar Koçaklaması (1976)
  • Horoz (1977)
  • Hollandalı Dörtlükler (1977)
  • Balinayla Mandalina (1977)
  • Yazıları Seven ayı (1978)
  • Göz Masalı (1979)
  • Yaramaz Sözcükler (1979)
  • Çukurova Koçaklaması (1979)
  • Şeker Yiyen Resimler (1980)
  • Cinoğlan (1981)
  • Hin ile Hincik (1981)
  • Güneş Doğduran (1981)
  • Çıplak (1981)
  • Yunus Emre'de Olmak (1981)
  • Nötron Bombası (1981)
  • Koşan Ayılar Ülkesi (1982)
  • Dişiboy (1985)
  • İlk Yapıtla 50 Yıl Sonrakiler (1985)
  • Takma Yaşamalar Çağı (1986)
  • Uzaklarla Giyinmek (1990)
  • Dildeki Bilgisayar (1992)

Mükafatları

redaktə

İstinadlar

redaktə

Həmçinin bax

redaktə

Xarici keçidlər

redaktə