Roman Rudenko
Roman Rudenko (Roman Andreyeviç Rudenko; 25 iyul (7 avqust) 1907[1] – 23 yanvar 1981[2][3][…], Moskva[4]) — Sovet dövlət xadimi, Ədliyyə işçisi, Dövlət müşaviri (1953), SSRİ baş prokuroru (1953–1981), Sosialist Əməyi Qəhrəmanı (1972), Sov. İKP Mərkəzi Komitəsinin üzvü (1961-ci ildən). SSRİ NKVD-nin xüsusi üçlüyünün üzvü olub.
| Roman Rudenko | |
|---|---|
| ukr. Рома́н Андрі́йович Руде́нко | |
 | |
 | |
| 30 iyun 1953 – 23 yanvar 1981 | |
| Əvvəlki | Qriqori Nikolaeviç Safonov |
| Sonrakı | Alekandır Mixailoviç Rekunkov |
| Şəxsi məlumatlar | |
| Doğum tarixi | 25 iyul (7 avqust) 1907[1] |
| Vəfat tarixi | 23 yanvar 1981[2][3][…] (73 yaşında) |
| Vəfat yeri | |
| Dəfn yeri | |
| Partiya | |
| Fəaliyyəti | hüquqşünas, siyasətçi, hərbi qulluqçu |
| Hərbi xidmət | |
| Döyüşlər | |
|
|
|
| Təltifləri |
        |
 |
|
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
Həyatı
redaktəRoman Rudenko 7 avqust (25 iyul) 1907-ci ildə[5] Çerniqov vilayətinin, Nosovka şəhəri, Nejinsko rayonunda (Ukraynanın indiki Çerniqov vilayəti mərkəzi), Kozak Andrey Qriqoryeviç Rudenko və Ukraynalı Nataliya Emilyanovnanın ailəsində anadan olmuşdur. Bacısı Nina və qardaşları Peter, Nikolay, Fedordur. Həyat yoldaşı Mariya Andreyevna, uşaqları isə Larisa və Sergeydir. 1926-cı ildən BKP (b) üzvü — Sov.İKP üzvüdür.
1929-cu ildə Cherniqov İlçe Komitəsinin qərarı ilə partiya il prokurorluğuna təhqiqat işlərinə göndərilib.
1937–1938-ci illərdə — Donetsk vilayətinin prokuroru olub. Bu dövr SSRİ NKVD-nin 30 iyul 1937-ci il tarixli 00447[6] nömrəli əmri ilə yaradılan xüsusi üçlüyə daxil olub.[7]
1938–1940-cı illərdə — Stalin vilayətinin prokuroru olub.
1939-cu ildə Sov. İKP-nin XVIII qurultayına (b.) məsləhətçi seçki hüququ ilə nümayəndə seçildi. 26 iyun 1941–1942-ci illərdə SSRİ Prokurorluğunun SSRİ Xalq Daxili İşlər Komissarlığının İşçi və Kəndli Polisi Baş İdarəsi orqanlarına nəzarət şöbəsinin müdiri işləmişdir.
1942-ci ildən — Ukrayna SSR prokurorunun müavini, 1944–1953-cü illərdə — Ukrayna SSR prokuroru olmuşdur. 1945–1946-cı illərdə Nürnberq məhkəmələrində SSRİ-dən gələn baş prokuror, "on altılıq prosesində" (1945) məhkəmənin tərkibinə daxil idi.
29 iyun 1953-cü ildə, Sov. İKP Mərkəzi Komitəsinin Rəyasət Heyətinin iclasında, SSRİ Baş Prokuroru vəzifəsinə namizədliyi irəli sürüldü, 30 iyun 1953-cü ildə təsdiq edildi. SSRİ Ali Sovetinin Rəyasət Heyəti öz fərmanı ilə müvafiq təyinat verdi. R. A. Rudenko ömrünün sonuna qədər bu vəzifədə idi. 1951-ci ildən SSRİ Ali Sovetinin deputatı olub. 1956-cı ildən namizəd üzvü, 1961-ci ildən Sov. İKP Mərkəzi Komitəsinin üzvüdür.
1953-cü ildə o, Lavrenti Beriya və silahdaşlarının işində istintaq qrupuna rəhbərlik etmişdir. İstintaq qrupuna SSRİ Prokurorluğunun və SSRİ Baş Hərbi Prokurorluğunun, Preobrajenskiy, Çinin və Tsareqradski və başqalarının müstəntiqləri daxil idi.
1970-ci illərdə Sov. İKP MK-nın Siyasi Bürosuna müxaliflərin təqib edilməsi ilə bağlı sənədlər hazırladı (Yuri Andropovla birlikdə).
SSRİ Ali Sovetinin Rəyasət Heyətinin 25 may 1972-ci il tarixli fərmanı ilə qanunun aliliyinin və sosializm qanunçuluğunun möhkəmləndirilməsindəki böyük xidmətlərinə görə SSRİ Baş Prokuroru Rudenko Roman Andreyeviç Lenin ordeni və Qızıl Çəkic medalı və Qırmızı medal ilə təltif edilmiş Sosialist Əməyi Qəhrəmanı adına layiq görülmüşdür.
Altı Lenin ordeni, "Oktyabr inqilabı" ordeni, Qırmızı Əmək Bayrağı ordeni və medallarla təltif edilmişdir.
Roman Andreyeviç Rudenko 23 yanvar 1981-ci ildə, həyatının 74-cü ilində vəfat etdi. Moskvadakı Novodeviçye qəbiristanlığında dəfn edildi.
Kütləvi repressiyalarda iştirak
redaktəProkuror vəzifələrini, o cümlədən Ukrayna SSR Prokuroru vəzifəsini tutaraq kütləvi repressiyalarda iştirak etmişdir. Müharibədən əvvəlki dövrdə bir regional prokuror olaraq, Donetsk vilayətində SSRİ Xalq Daxili İşlər Komissarlığı idarə heyətinin üzvü idi.
SSRİ Baş Prokuroru vəzifəsinə təyin olunduqdan sonra 1 avqust 1953-cü ildə, siyasi məhbus tətilinin keçirildiyi 29 nömrəli mədənə (Vorkuta) gəldi.[8]
Dava ilə əlaqədar həbs edilmiş SSRİ Daxili İşlər Komissarı, Marşal Lavrenti Beriya və onunla birlikdə nazirlər Vsevolod Merkulov, Kobulov B. Z., Qoqlidze S. A., Meşik P. Ya., Dekanozova V. G., Vlodzimirski L. E. istintaq qrupuna rəhbərlik etdi.[9][10]
Siyasi repressiya qurbanlarının reabilitasiyasında iştirak
redaktə1953-cü ildən sonra siyasi repressiya qurbanlarının bərpasında və bəraət almasında yaxından iştirak etdi.
4 may 1954-cü ildə Rudenkonun təklifi ilə "əks-inqilabi cinayətlərdə" məhkum edilmiş şəxslərin işlərinə baxılması üçün Mərkəzi Komissiya yaradıldı. Rudenko komissiyaya rəhbərlik etdi. Bölgələrdə tabe komissiyaları yaradıldı. Mərkəzi Komissiya Xüsusi Konfransı (və daha əvvəl Bütöv-Birlik Dövlət Siyasi İdaresi kollegiyası tərəfindən), SSRİ Ali Məhkəməsinin Hərbi Kollegiyası və hərbi məhkəmələr tərəfindən məhkum edilmiş şəxslərə qarşı işlərə baxdı.
Siyasi, rəsmi və iqtisadi cinayətlərə görə cəza çəkən şəxslərə dair işlərə baxılması üçün Mərkəzi Komissiya ilə əvəz edildikdə, o, 24 mart 1956-cı ilədək işlədi.
1956-cı ilin yanvarında Sov. İKP Mərkəzi Komitəsinin Rəyasət Heyəti 1935–1940-cı illərdə ölkədə siyasi repressiya ilə bağlı materialların öyrənilməsi üçün komissiya yaratdı. Ona Sov. İKP MK-nin katibi, akademik P. Pospelov N. N. başçılıq edirdi, BKP MK-nın katibi Aristov B. B., Ümumittifaq Həmkarlar İttifaqı Mərkəzi Şurası Şvernik N. M., Sov. İKP MK yanında Partiya Nəzarət Komitəsi sədrinin müavini Komarov P. T. Birliyin baş prokuroru da komissiyanın işində yaxından iştirak etdi. Komissiyanın rəyləri Sov. İKP MK-nın birinci katibi Xruşşov N. S. tərəfindən verilən "Şəxsiyyət dini və onun nəticələri haqqında" gizli hesabatın əsasını təşkil etdi. 25 fevral 1956-cı il, Sov. İKP XX qurultayının son günü oldu. Məruzədə əvvəlcə qanunsuzluq və özbaşınalıqdan danışıldı, Dövlət Siyasi Birlik İdarəsi-SSRİ Xalq Daxili İşlər Komissarlığı-SSRİ Dövlət Təhlükəsizlik Nazirliyi orqanları tərəfindən təkcəhəssaslıqla ilə deyil, eyni zamanda İ. V. Stalinin birbaşa əmri ilə yol verilən qanunsuzluqlar və özbaşınalıqlar barədə danışılmışdır[11].
Dövlət ittihamçısı olaraq
redaktəTanınmış Nürnberq məhkəmələri ilə yanaşı, dövlət ittihamçısının prosessual statusu ittihamını şəxsən dəstəklədi.
Ukrayna SSR prokuroru kimi
redaktəoktyabr 1951-c il. 1949-cu ilin oktyabr ayında Lukaşeviç ilə birlikdə öldürülən yazıçı Yaroslav Qalan Yunist terrorçu Staxurun məhkəməsi.
SSRİ Baş Prokuroru kimi
redaktəİş üçün SSRİ Ali Məhkəməsinin Hərbi Kollegiyası tərəfindən baxılıb:
- 14–19 dekabr 1954, Leninqrad Hərbi Dairəsinin Zabitlər Evində Ümumrusiya Hərbi Şurasının sessiyası. Viktor Abakumov və onun yoldaşları Leonova A. Q., Komarova V. İ., Lixaçeva M. T., Çernova İ. A., Broverman Y. M-nin işi üzrə məhkəmə prosesi.
- sentyabr 1955-ci il, Tiflis, Dəmiryol İşçiləri Evində (Plexanov prospekti) Ümumrusiya Hərbi Şurasının ziyarət iclası. Rapava A. N., Ruxadze N. M., Sereteli S. O., Savitski K. S., Krimyan N. A., Xazan A. S., Nadara S. N., Paramonova Q. İ-nin cinayət işi materiallarını saxtalaşdırmaq, məhkumlara işgəncə vermək işindəki məhkəmə prosesi.
- 12 aprel 1956-cı il, Bakı, Ümumrusiya Hərbi Mədəniyyət Şurasının Feliks Dzerjinski Mədəniyyət Klubunun (indiki Şəhriyar Mədəniyyət Mərkəzi) ziyarət sessiyası. Mircəfər Bağırov və şərikləri Ağasəlim Atakişiyev, Timofey Mixayloviç Borşev, Ruben Marakaryana ,Stepan Yemelyanov, Xoren Qriqoryan işi üzrə məhkəmə prosesi.
- 1960-cı il. amerikalı pilot Powers F-in məhkəməsi.
Qanunvericilik işində iştirak
redaktəƏn vacib ümumittifaq sənədlərinin hazırlanmasında və qəbul edilməsində yaxından iştirak etdi, məsələn:
- Sov. İKP Mərkəzi Komitəsinin 1955-ci il 19 yanvar tarixli "Sosialist qanunçuluğun daha da gücləndirilməsi və prokuror nəzarətinin gücləndirilməsi tədbirləri haqqında" qərarı (partiyanın siyasi sənədi);
- SSRİ Ali Sovetinin Rəyasət Heyəti tərəfindən 24 may 1955-ci ildə təsdiq edilmiş SSRİ-də prokuror nəzarəti haqqında Əsasnamə (normativ hüquqi akt);
- SSRİ MK-nın 1977-ci ildə Konstitusiyasına uyğun olaraq, SSRİ Ali Sovetinin 1979-cu il 30 noyabr tarixli 10-cu çağırış sessiyası ilə qəbul edilmiş "SSRİ Prokurorluğu haqqında" SSRİ Qanunu (normativ hüquqi akt)
Film təcəssümü
redaktə- 1971 — Nürnberq Epiloqu (Epilog norymberski) — Stanislav Yasyukeviç
- 1985 — Biz günahlandırırıq — Serqey Yakovlev
- 2010 — Lavrenti Beriya. İtirmək — Dmitri Aksenov
- 2011 — Əks oyun — Aleksander Tyutin
- 2015 — Tükənməz — — Aleksander Stanileviç
- 2018 — Kürü — Andrey Qradov
Yaddaş
redaktə - 1981-ci il 11 fevral-da SSRİ Nazirlər Soveti "R. A. Rudenkonun xatirəsini əbədiləşdirmək və ailə üzvlərinə qulluq etmək haqqında" qərar qəbul etdi. R. A. Rudenko adı Sverdlovsk Hüquq İnstitutuna verildi. Eyni sərəncam, bu institutun ən yaxşı tələbələri üçün ayda 75 rubl məbləğində iki ad təqaüdünü təsdiqlədi. İnstitut 1992-ci ilə qədər R. A. Rudenkonun adını daşıyırdı. Həmçinin, Moskvadakı fərmana əsasən, uzun illər Roman Andreyeviç Rudenkonun işlədiyi Puşkinskaya küçəsindəki 15a nömrəli evə xatirə lövhəsi qoyuldu.
- Nürnberq proseslərinin 70 illiyinə görə, Rusiya Federasiyasının Baş Prokuroru bir mükafat — Rudenko medalı təsis etdi[12].
- Rus Poçtu tərəfindən 2016-cı ildə "Nürnberqdəki Beynəlxalq Hərbi Tribunalın 70 illik yubileyi" poçt blokunun kənarında R. A. Rudenko və I. T. Nikitçenkonun (nominal dəyəri 70 rubl, tirajı 70 min, rəssam-dizayner A. Moskovets tərəfindən) portretləri nəşr edildi[13].
Həmçinin bax
redaktəİstinadlar
redaktə- ↑ 1 2 parish register.
- ↑ 1 2 Bibliothèque nationale de France BnF identifikatoru (fr.): açıq məlumat platforması. 2011.
- ↑ 1 2 Roman Andrejewitsch Rudenko // Brockhauz Ensiklopediyası (alm.).
- ↑ 1 2 Deutsche Nationalbibliothek Record #12413744X // Ümumi tənzimləmə nəzarəti (GND) (alm.). 2012—2016.
- ↑ Bir çox mənbələr başqa doğum tarixlərini verir: (17 (30) iyul 1907 və ya 7 iyul 1907.
- ↑ "Составы троек в 1937−1938 годах // Сайт Nkvd.memo.ru". 2020-07-04 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2019-10-03.
- ↑ "Сталинский план по уничтожению народа: Подготовка и реализация приказа НКВД № 00447 "Об операции по репрессированию бывших кулаков, уголовников и других антисоветских элементов" // Архив Александра Н. Яковлева". 2017-08-13 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2019-10-03.
- ↑ Смыкалин, А. С. "Колонии и тюрьмы в Советской России". УрГЮА, С. 184. 1997. 2015-02-17 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2015-02-17.
- ↑ Копия протокола допроса Л. П. Берия от 3 октября 1953 г. Arxivləşdirilib 2013-06-26 at the Wayback Machine // Политбюро и дело Берия. Сборник документов. / Под общ. ред. О. Б. Мозохина. — М.: Кучково поле, 2012. — С. 400–404. — ISBN 978-5-9950-0193-5.
Архив: РГАСПИ. Ф. 17. Оп. 171. Д. 469. Л. 98–106. Копия. Машинопись. - ↑ Протокол допроса Л. П. Берия от 19 октября 1953 г. Arxivləşdirilib 2013-02-25 at the Wayback Machine // Политбюро и дело Берия. Сборник документов. — М.: Кучково поле, 2012. — С. 442–448.
Архив: РГАСПИ. Ф. 17. Оп. 171. Д. 470. Л. 158–169. Копия. Машинопись. - ↑ Александр Звягинцев, Юрий Орлов, "Прокуроры двух эпох: Андрей Вышинский и Роман Руденко"; Изд. "Олма-Пресс", 64 стр., 2001
- ↑ Приказ Генерального прокурора РФ от 5 марта 2015 г. № 102 "Об учреждении награды прокуратуры Российской Федерации "Медаль Руденко" и о внесении изменений в Положение о наградах прокуратуры Российской Федерации, утверждённое приказом Генерального прокурора Российской Федерации от 6. aprel 2007 № 393-К"
- ↑ "Дмитрий Панышев принял участие в открытии международного форума Генпрокуратуры". 2018-09-02 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2019-10-04.
/007768517/007768517_00802.jpg){kind=link}
Ədəbiyyat
redaktə- Александр Звягинцев Руденко. — М., "Молодая гвардия", 2007. ISBN 978-5-235-03081-7
- Александр Звягинцев, Юрий Орлов Прокуроры двух эпох: Андрей Вышинский и Роман Руденко — "Олма-Пресс", 2001. — 64 с. ISBN 5–224–02742-X