Tanrı inancı (Bartolini)

Tanrı inancı
Tanrı inancı
	La Fiducia in Dio
Ölkə	Azərbaycan
Yerləşir	Bakı
Memarlıq üslubu	Neoklassisizm
Heykəltaraş	Lorenzo Bartolini
Sifarişçi	Roza Trivulzio Poldi Pezzoli
Tikilib	1833
Hündürlüyü	98x49x64,5 sm
Material	ağ mərmər
Saxlanıldığı yer	Azərbaycan Azərbaycan Milli İncəsənət Muzeyi; İtaliya Muzey Poldi-Pezzoli; Rusiya Ermitaj
	Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

"Tanrı inancı" (it. La Fiducia in Dio) - neoklassik üslubda işləmiş italyan heykəltəraşı Lorenzo Bartolininin ən məşhur əsərlərindən biridir. Ağ mərmərdən yonulmuş əsərin üç əsas nüsxəsi vardır ki, onlar da Bakıdakı Azərbaycan Milli İncəsənət Muzeyində, Sankt-Peterburqdakı Ermitajda və Milandakı Muzey Poldi-Pezzolidə saxlanılır.

Tarixi

Əsər Can Cakomonun anası Roza Trivulzio Poldi Pezzoli tərəfindən sifariş edilmişdir. 1833-cü ildə həyat yoldaşını itirdikdən sonra dul Roza Bartolinidən, onun inancını əks etdirən, ev üçün təsəlliverici bir heykəl işləməsini xahiş etmişdir. Bartolini tənha qadının hisslərini oturaraq əllərini dizlərinin üstündə birləşdirmiş çılpaq qadın fiqurunda təcəssüm etdirmişdir.

Etik və dini dəyərlərin təsviri olan heykəlin hazırlanmasında sənətkarın nümayiş etdirdiyi nəfis mərmər işləmə bacarığı heykəlin böyük uğur qazanmasına səbəb olmuş və tənqidçilər tərəfindən yüksək qiymətləndirilmişdir. Sifarişçiyə təslim edilməmişdən əvvəl heykəl Florensiya, Parma və 1837-ci ildə Milanda Brera Akademiyasında sərgilənmişdir.^[2]

Təsviri

Əsərdə diz çökərək oturmuş orta yaşlı çılpaq qadın təsvir edilmişdir. Orta çəkili bədən quruluşuna malik olan qadın əllərini dizinin üstündə birləşdirmişdir. Onun ortadan səliqə ilə ayrılmış saçları başının arxasında səliqə ilə yumrulanmışdır. Başını bir qədər sağa əyən qadın gözlərini səmaya zilləyərək ibadət edir.

Bartolini bu əsərində öz ənənəvi neoklassisizmini dini setimentalizm hissləri və realistik detal təsvirləri ilə birləşdirmişdir ki, bu da onun İntibah dövrü Florensiya heykəltəraşlarının əsərlərindən ilhamlanmasını və dövrün ən güclü sənətkarı olmaqla bütün florensiyalı həmkarlarına təsir edən Antonio Kanovanın əhatəsindən uzaq qalmasını göstərir.^[3]