Varqas dövrü

Varqas dövrü ( port. Era Vargas ) Braziliya tarixində 1930-1945 -ci illərdə ölkəni idarə edən, faktiki olaraq avtoritar olan Jetuliu Varqasın hakimiyyətdə olduğu dövrdür. Yeni Dövlət dövrü də adlanır ( port. Estado Novo ). Bəzən bu dövr həm də demokratik seçkilər nəticəsində Varqasın Braziliya prezidenti vəzifəsinə seçildiyi 1951-1954 -cü illərə də aid edilir. Bu dövr həm iqtisadi, həm də sosial sahədə çoxsaylı islahatlar sayəsində ölkə tarixində dönüş nöqtəsi oldu.

Tarixi dövlət
Braziliyanın Birləşmiş Ştatlar Respublikası (1937-ci ilə qədər) Braziliya Birləşmiş Ştatları (1937-ci ildən)
port. República dos Estados Unidos do Brasil (1937-ə kimi) port. Estados Unidos do Brasil (1937-dən)
Bayraq Gerb
Paytaxt	Rio-de-Janeyro
Dilləri	portuqal dili
Rəsmi dili	portuqal
Ərazisi	8 515 767
Əhalisi	41,236,315
İdarəetmə forması	Prezident

İlkin şərtlər

Braziliyada Böyük (Depressiya) Böhran

1922-ci ildə Oliqarx Respublikası dövründə başlayan leytenantların üsyanı Braziliyanın sosial strukturunda ciddi dəyişikliklərə səbəb olmadı. Bununla belə, hakim Paulist qəhvə oliqarxiyası 1929-cu ildə dünya kapitalizminin kəskin böhranına tab gətirə bilmədi. Braziliyanın Böyük Böhrana qarşı həssas olması ölkənin xarici bazarlardan və kreditlərdən çox asılı olması ilə bağlı idi. San Pauluda məhdud sənaye inkişafına baxmayaraq, qəhvə və digər emal olunmamış məhsulların ixracı hələ də iqtisadiyyatın əsasını təşkil edirdi. ABŞ fond bazarları 29 oktyabr 1929-cu ildə ( 1929-cu il birja çöküşü ) çökdükdən sonra qəhvə qiymətləri gözlənilmədən 30% ucuzlaşdı. Sonrakı qiymət enişləri daha da şiddətli oldu: 1929-1931-ci illər arasında qəhvə bir funt üçün 22,5 sentdən 8 sentə düşdü. Dünya ticarəti kəskin şəkildə azaldı və qəhvə ixracatçıları valyuta gəlirlərində əhəmiyyətli itkilərə məruz qaldılar. Böyük Böhran Braziliyaya ABŞ-dan daha çox təsir etmişdi.

Braziliya hökumətinin süqutu Braziliyanın oliqarxiyaya dəstəyinin əsasını təşkil edən valorizasiya (qiymət dəstəyi) proqramının iflası ilə sıx bağlı idi. Qəhvə əkinçiləri hökumətin qiymətləndirməsindən təhlükəli dərəcədə asılı oldular. Məsələn, Birinci Dünya Müharibəsindən sonra baş verən tənəzzül səbəbindən hökumət qəhvə sənayesini dəstəkləmək üçün lazım olan vəsaiti xərcləmədi. Lakin 1929-1930-cu illərdə Braziliyanın ilkin istehsalına dünya tələbatı daha çox azaldı və dövlət gəlirlərini saxlamaq üçün heç bir yol qalmadı. 1930-cu ilin sonunda Braziliyanın qızıl ehtiyatları tükəndi və bu valyuta məzənnəsini daha da aşağı saldı.

1930-cu il inqilabının səbəbləri

Depressiya və burjuaziyanın meydana çıxması ilə yanaşı, regionlararası siyasətin tarixi dinamikası mühüm siyasi amil idi. Məhz bu balanssızlıq Jetuliu Varqasın hökumətə düşmən olan yeni şəhər burjuaziyası ilə torpaq sahibləri arasında ittifaqlarını yaratmasına getirib çixartdı. 1930-cu ildə San Pauludan başqa bütün ştatlarda bu ittifaqlar yarandı.

Şimal-Qərb şəkər baronları şəhər burjua qrupları ilə birlikdə uzun müddət cənubun qəhvə oliqarxlarının zülmünə məruz qalmışdılar. Şimal-qərb torpaq sahibləri Vaşinqton Luisin 1930-cu ildə sələfinin quraqlıq proqramlarını dayandırmasına kəskin etiraz etdilər. Bu gərginlik uzun illərdir davam edirdi. Şimal-şərq şəkər oliqarxiyasının tənəzzülü 1877-ci ilin şiddətli quraqlığı ilə başladı.1888- ci ildə quldarlığın ləğvindən sonra Braziliyada azad edilmiş qulların və kəndlilərin Şimal-Şərqdən Cənub-Şərqə kütləvi miqrasiyası yaşandı.

Zarafatla süd ilə qəhvə (port. café com leite) adlandırılan Köhnə Respublikanın siyasəti Braziliyanın ən zəngin və ən çox əhalisi olan əyalətləri olan Cənub-Şərqi São Paulo və Minas Gerais əyalətlərinin siyasi üstünlüyünə əsaslanırdı. Köhnə Respublikanın əksər hissəsində bu ştatların qubernatorları növbə ilə ölkə prezidenti vəzifəsini icra edirdilər.

Cənub-Şərqi və Riu-Qrandi-du-Suldakı hakim rejimdən narazılıq səbəbindən 1930-cu il prezidentliyə namizəd və müxalifətdəki Liberal Alyansın lideri Jetuliu Varqas 1930-cu ildə vitse-prezidentliyə namizəd kimi şimal-şərqdəki Paraiba əyalətindən Joao Pessoanı seçdi. Belə olan halda Liberal Alyansın qələbəsi ilə kənd yerlərində torpaq mülkiyyətçilərinin hakimiyyətinin mütləqləşəcəyini anlayan şimal-şərq oliqarxları Varqasın rəhbərliyi altında yeni siyasi partiya olan PSD-də birləşdilər.

Varqasın inqilabdan əvvəlki karyerası

Braziliyanın ən cənub əyaləti olan Riu-Qrandi-du-Sul qubernatoru Varqas qauço (ranço sahibi) idi və hüquq elmləri doktoru idi. 1930-cu ildə Liberal Alyansın prezidentliyə namizədi kimi iştirak etdi.

Varqas torpaq sahibi oliqarxiyanın üzvü idi və siyasətdə xüsusi yeri var idi. O, sənaye inkişafı və liberal islahatları dəstəkləyən iqtisadi millətçi idi.

Varqas həmçinin başa düşürdü ki, işçilər və genişlənən Braziliya müəssisələrinin sahibləri arasında birbaşa münasibətlərin pozulması ilə işçilər siyasi hakimiyyətin yeni forması - populizm üçün əsas ola bilərlər. Məhz bu yanaşma ilə o, tədricən ölkə siyasəti üzərində elə bir hakimiyyət yaratdı ki, bu ona on beş il diktator olaraq qalmağa imkan verdi. Kənd təsərrüfatı qəhvə oliqarxiyasının problemləri artdıqca, yeni sənaye sahibləri Braziliya siyasətinə daha çox təsir göstərdilər və hətta orta təbəqə bir qədər güc göstərməyə başladı. Varqas ilk siyasi karyerası zamanı 1922-ci il leytenantların üsyanına dəstəkdən asılı olsa da, sonradan şəhər əhalisindən əhəmiyyətli dəstək qazandı.

1930-cu il inqilabı

Hakimiyyət böhranı 1930-cu ilin əvvəlində, prezident Vaşinqton Luiz Minas Jerays qubernatoru Antonionun yürütdüyü "kafe au lait" siyasətinə zidd olaraq, San-Paulu əyalətinin qubernatoru Xulio Prestisi öz varisi elan etdikdən sonra başladı. Carlos Ribeiro de Andrada iqtidarın namizədi olmalı idi. Bundan sonra inqilabın memarı adlandırılan Antonio Karlos müxalifətdəki Varqasın Liberal Alyansına qoşuldu. 1930-cu il martın 1-də keçirilən seçkilər hakimiyyət üçün asan keçdi: Xulio Prestis Varqasın 742 min səsinə qarşı 1091 min səslə qalib gəldi.

Lakin bu qələbə hökuməti seçkilərin nəticələrini saxtalaşdırmaqda ittiham edən Liberal Alyans tərəfindən tanınmadı. Bundan əlavə, Alyans öz qələbəsini elan etdi və sadiq qubernatorlara və kiçik ordu zabitlərinə arxalanaraq hökumətlə silahlı qarşıdurmaya hazırlığa başladı. İyulun 26-da Resifidə ( Pernambuku ştatı) vitse-prezidentliyə namizəd Joao Pessoanın öldürülməsi ilə ölkədə vəziyyət xeyli pisləşdi. Qətlin səbəbləri heç vaxt aydınlaşdırılmasa da, bu, hakimiyyətə qarşı kütləvi etirazlara səbəb oldu. Əsasən kiçik zabitlərin rəhbərliyi altında Alyansa sadiq qüvvələrin səfərbərliyi başlandı.

Vaşinqton Luinin səlahiyyət müddətinin başa çatmasına təxminən iki ay qalmış (15 noyabr) ölkənin şimal-şərqində insan tələfatı ilə birlikdə hökumət əleyhinə kütləvi etirazlar xeyli gücləndi. Oktyabrın 3- də hökumətə sadiq 8 ştat qubernatoru artıq devrilmişdi. Oktyabrın 10-da Jetulio Varqas tərəfdarları ilə qatarla ölkənin paytaxtı Rio-de-Janeyroya yola düşdü. Onu dayandırmaq üçün hökumət qoşunları yolları bağlamağa çalışdılar, nəticədə 12-13 oktyabr tarixlərində San-Paulu və Parana ştatlarının sərhəddindəki Quatiqvidə inqilabi qoşunlarla silahlı toqquşmalar baş verdi. İtararada böyük döyüş baş verə bilərdi, lakin oktyabrın 24-də generallar Augusto Tasu Fragoso və Mena Barreto və admiral İsaias de Noronha hərbi xunta yaratdıqda hökumətin faktiki dağılması bunun qarşısını aldı. Jetulio Varqas bu hadisələrdən bir həftə sonra paytaxta gəldi və 3 noyabr 1930-cu ildə müvəqqəti prezident vəzifəsini rəsmi olaraq icra etməyə başladı.

Braziliya populizmi dövrü

Varqasın ilk prezidentlik müddəti

1930-cu il inqilabı Braziliya sənaye maqnatlarının, şəhər əhalisinin, bəzi torpaq sahiblərinin və ordunun koalisiyasının nəticəsi idi. 1930-1934-cü illər ərzində Varqas sosial islahatlar və sosial rifah proqramının tətbiqi vasitəsilə bu qrupların çox fərqli maraqlarını uzlaşdırmağa çalışdı. Onun islahatları Amerika prezidenti Franklin Ruzveltin "Yeni kurs"-unu o qədər xatırladırdı ki, hətta Ruzvelt fəxrlə Varqası “Yeni Kursun iki müəllifindən biri” adlandırırdı. Varqas Braziliyanı Böyük Depressiyadan çıxarmağa çalışırdı. O, Braziliya üçün yeni olan kütləvi populizm və millətçilik ideologiyalarının köməyi ilə yeni şəhər burjuaziyasının rəğbətini qazandı. Franklin Ruzvelt kimi, onun da ilk addımları iqtisadi stimullaşdırmaya, koalisiyanın bütün fraksiyalarının razılaşdığı proqrama yönəldi.

Müxalifət, ilk növbədə, dövlətin iqtisadiyyata müdaxiləsi və hakimiyyətin mərkəzləşdirilməsinin gücləndirilməsi siyasətinə, onun populist və faşist tərəfdarı mövqeyinə, proteksionizmə (siyasi cəhətdən sadiq istehsalçıları başqalarının hesabına müdafiə etmək) qəti şəkildə qarşı çıxan güclü Paulist qəhvə oliqarxiyası arasında mövcud idi.

Şəkər baronları ilə münasibətlər

1934-cü ildən sonra hökumətin mürtəce mahiyyəti tezliklə üzə çıxdı. Belə ki, dövlət nəinki kənd oliqarxlarının işlərinə qarışmadı, hətta şəkər baronlarına Braziliyanın kəndlərində nəzarəti gücləndirməyə kömək etdi.

Varqasın kənd təsərrüfatı işlərində mühafizəkarlığı yoxsul yarımfeodal Şimal-Qərb ilə dinamik, şəhərləşmiş Cənub-Şərq arasındakı fərqi üzə çıxartdı. Şəkər baronlarına dəstək olaraq, dövlət Şimal-şərqdə kanqasu kimi tanınan kəndli üsyanları dalğasını yatırtdı və bu addımlar 1870-ci illərdən bəri tədricən yox olmuş latifundiyaların yenidən canlanmasına səbəb oldu. Keçmişdə, II Pedronun (1831-1889) hakimiyyəti dövründə kəndlilər tamamilə torpaq sahiblərinə tabe idilər. Hər bir əkinçinin öz ərazisi hüdudlarında asayişin qorunmasına cavabdeh olan və kəndlilərə nəzarət edən öz milisi var idi.

Varqas nəinki kənd təsərrüfatında islahatlar aparmaq üçün seçki kampaniyası zamanı verdiyi vədləri yerinə yetirmədi, həm də Mussolini, Franko və Salazarın siyasətinə bənzər əksəriyyəti hindu əsilli kəndliləri fəhlə sinfi hüquqları əldə etmək imkanından tamamilə məhrum etdi.

Beləliklə, torpaq mülkiyyətçilərinin maraqlarının təmin edilməsi hakim koalisiyada onun sol qanadının maraqlarına məhəl qoymadan dəyişikliklərə səbəb oldu. 1932-ci ilin ortalarından sonra kiçik zabitlərin bəzi üzvləri hələ də mühüm dövlət vəzifələrini tutsalar belə Varqas üzərində onların təsiri tez bir zamanda azaldı.

San Pauluda üsyan

Varqas hökumətinin kursunun dəyişdirilməsində mühüm rolu 1932-ci ildə "Konstitusiyaçı İnqilab" adlı San-Pauludakı üsyan oynadı, bunun arxasında hakimiyyəti bərpa etməyə çalışan qəhvə oliqarxiyası dayanırdı. Üsyanın səbəbi Varqasın seçilmiş qubernator yerinə, solçu zabit Juan Albertonun San Paulunun müvəqqəti qubernatoru təyin edilməsi idi. Kofe maqnatları Albertonun vergilərin 5 faiz artırılması və torpağın bir hissəsini inqilabçılarla bölüşdürülməsi kimi iqtisadi islahatları mərkəzləşdirmək və həyata keçirmək səylərini qəbul etmədən onun namizədliyini qəbul edə bilməzdilər. Üsyan təhlükəsi altında Varqas Juan Albertonu San Pauludan bir bankiri Maliyyə Naziri təyin etməklə əvəz etdi və təsis haqlarının tarixini elan etdi. Lakin bu, üsyana hazırlaşmağa davam edən qəhvə oliqarxlarını əksinə daha da cəsarətləndirdi.

Artıq iyulun 9-da könüllü dəstələrlə hökumət qoşunları arasında silahlı toqquşmalar başladı, Minas Jerays, Mato Qrosso və digər ştatlardan olan dəstələr Paulistlərin köməyinə gəldilər. Paulist ordusu 3 minə yaxın əsgər, 10 min polis və 20 minə yaxın könüllüdən ibarət idi; onun planlarına Rio-de-Janeyronun tutulması daxil idi. Lakin üsyan çox çəkmədi, Paraiba vadisində üsyançı ordu dayandırıldı və oktyabrın 2-də qiyam yatırıldı.

Üsyanın nəticələri

1934-cü ilə qədər Varqas rejimi İtaliyadakı faşist Mussolini rejimi ilə Portuqaliyadakı Salazarın " Yeni Dövləti " arasında hibrid formada idi. Tədricən Varqas “müvəqqəti hökumət” ideyasından uzaqlaşdı, Liberal Alyansın sol qanadının (kiçik zabitlər qanadı) əsasını təşkil edən liberal kapitalizmdən və sosial islahatlardan imtina etdi. Koalisiyanın sol qanadının rədd edilməsi ən çox vəd edilən torpaq islahatını həyata keçirməkdən imtinada özünü göstərdi.

Varqas üsyan cəhdinə baxmayaraq, San Paulunun qəhvə oliqarxiyası ilə yeni ittifaq qurmaqda qərarlı idi. Varqas hələ də hökumətin seçki mexanizmi üzərində əhəmiyyətli təsirə malik olan qəhvə əkinçilərini bank borclarının böyük hissəsindən azad etdi.

1934-cü il Konstitusiyası

Varqasın prezidentlik müddəti 1934-cü ilin noyabrında başa çatmalı idi və o zamanki Braziliya konstitusiyası təkrar seçkilərə icazə vermirdi. Müddətini davam etdirmək üçün Varqas yeni konstitusiya qəbul etmək və bununla yenidən namizəd ola biləcəyinə ümid etdi. Bu konstitusiya 1934-cü il iyulun 16-da ümumxalq səsverməsi yolu ilə qəbul edilmişdir. Bütün bu addımlarla Varqas demokratik təsisatları məhv edir və faşist diktatura rejimi qurmaq üçün qüvvələr toplayırdı.

Lakin bu konstitusiya siyasi, sosial və iqtisadi həyatda bir sıra təkmilləşdirmələri özündə əks etdirdi, məsələn, məhkəmə hakimiyyətinə müstəqillik verilməsi, qadınlara səsvermə hüququnun verilməsi, seçkilərə və əmək münasibətlərinə nəzarət etmək üçün məhkəmə orqanlarının yaradılması, söz azadlığının elan edilməsi, din, hərəkət və sərbəst toplaşmaq azadlıqları bu konstitusiyada öz əksini tapmışdır. Digər tərəfdən, konstitusiyada Avropa faşizminin bəzi elementləri də var idi, Varqasın fəhlə birlikləri üzərində nəzarətini gücləndirdi və kiçik zabitləri bəzi hüquqlardan məhrum etdi.

Yeni konstitusiyanın bir çox müddəaları heç vaxt həyata keçirilmədi. 1934-cü ildən sonra rejim çox mürtəce oldu və müxalifətin demək olar ki, tamamilə sıxışdırılması ilə xarakterizə olunurdu ki, bu da konstitusiyanın bir çox tələblərinin həyata keçirilməsini qeyri-mümkün edirdi.

Əmək münasibətləri və diktaturaya keçid

Kəndli yoxsul herekatlarının zorla yatırılmasına baxmayaraq, torpaq islahatı tələbləri getdikcə daha da genişlənirdi. Kəndlilər, kiçik zabitlər və şəhər proletariatının hələ də kiçik təbəqəsi arasında yeni kommunist tərəfdarı ittifaqları güclənirdi. Onlar ölkə əhalisinin böyük əksəriyyətini özlərinə cəlb etmək potensialına malik olduqları üçün bu cür ittifaqlar Varqas rejimini ciddi şəkildə təhdid edirdi.

Kommunist-faşist qarşıdurması

Uzunmüddətli tendensiyalar, xüsusən də Cənub-Şərqi Braziliyada ideoloji ekstremizmə şərait yaratdı. Bu cərəyanların əsasında Cənub-Şərqdə sənayenin sürətli inkişafı və davamlı sinfi qarşıdurmalar dayanırdı ki, bu da avropasayağı kütləvi hərəkatların artmasına şərait yaradırdı.

1934-cü ildə Braziliyada bütün ölkəni bürüyən Avropa tipli iki yüksək ideoloji kütləvi hərəkat formalaşdı: biri Roma və Berlin ideologiyası ilə əlaqəli faşist, digəri isə Moskva ilə əlaqəli kommunist tərəfdarı. Birinci ilk növbədə, inteqralist hərəkat tərəfindən təmsil olunurdu, ikincisi isə solçu xalq cəbhəsi Aliança Nacional Libertadora (ANL) idi. Varqasın əmək ittifaqı dağıldıqdan sonra Braziliyanın əsas şəhərləri 1932-33-cü illərdə Berlini xatırladan kommunist və faşist qüvvələri arasında döyüş meydanına çevrildi. 1935-ci ilin ortalarında bu, ölkədə bütün siyasi həyatın əhəmiyyətli dərəcədə destabilləşməsinə səbəb oldu.

Solçu ANL bloku 1935-ci ilin əvvəlində Leytenant Üsyanının "Ümid Cəngavəri" kimi tanınan Kommunist Partiyasının və onun lideri Luis Karlos Prestesin rəhbərliyi altında sosialistlər, kommunistlər və digər mütərəqqi şəxslərdən yaradılmışdır.

Faşist inteqralist hərəkatı (AIB)1933-cü ilin əvvəlində onun daimi lideri Pliniu Salqadu tərəfindən yaradılmışdır. İnteqralistlər əvvəldən nasist simvollarından, Roma salamından və Avropa faşizminin bütün digər görünən elementlərindən istifadə edirdilər. AIB küçə nümayişləri və zorakı ritorika ilə tanınan yarımhərbi təşkilat idi və birbaşa İtaliya səfirliyi tərəfindən maliyyələşdirilirdi. İnteqralistlər kommunistlərə, liberallara və yəhudilərə hücumlar və fanatik millətçiliyə və "xristian əxlaqına" dəstək daxil olmaqla, birbaşa nasist ədəbiyyatından təbliğat şüarları götürürdülər. Avropa faşistləri kimi, bunlar da mahiyyət etibarilə xırda burjua təşkilatı idi. Zabitlərin, xüsusilə də dəniz donanmasının dəstəyinə güvənirdilər.

1935-ci ilin sonuna qədər ittifaq və Kommunist Partiyası tamamilə məğlub oldu və inteqralçılar dövlət siyasətində aparıcı mövqeləri tutdular. AIB bütün Braziliyada, xüsusən alman əsilli braziliyalıların əhəmiyyətli sayda olduğu cənubda öz üzvlərini sürətlə artırmağa başladılar. 1938-ci ildə inteqralistlər silahlı üsyana başladılar və lakin bu üsyan polis tərəfindən yatırıldı.

Rejimin repressiya aparatının başında Rio-de-Janeyro polis rəisi Filinto Müller dayanırdı. O, inteqralizmə yaxın fikirlərə sahib idi, lakin Varqasa qarşı istənilən etirazları sərt şəkildə yatırdırdı. Təhlükəsizlik güclərində mühüm rolu prezidentin kiçik qardaşı Benjamin Varqas (təhlükəsizlik orqanlarının nəzarətçisi) və baş mühafizəçi Qreqorio Fortunato (1938-ci ildən - prezidentin mühafizəsinin rəhbəri) oynayıblar.

Estado Novo

1937-ci il Konstitusiyası

Jetulio Varqas (mərkəzdə) Braziliyada Respublikanın elan edilməsinin 50-ci ildönümünü qeyd edərkən, 15 noyabr 1939-cu il

Avropalı faşistlər kimi, Varqas da öz diktaturasına haqq qazandırmaq üçün kommunizm təhlükəsini önə çəkirdi. Estado Novo (Yeni Dövlət) faşist diktaturası Salazarın Portuqaliyadakı nominal neytral, lakin mahiyyətcə faşist Yeni Dövlətindən sonra modelləşdirilmişdi. Bu diktatura nəhayət 1937-ci ildə reallaşdı, o zaman Varqasın 1934-cü il konstitusiyasının tələb etdiyi kimi 1938-ci ilin yanvarında prezident postunu tərk edəcəyi gözlənilirdi. Lakin 29 sentyabr 1937-ci ildə General Dutra kommunist inqilabı üçün təfərrüatlı planı təsvir edən "Kun Planı"nı (Macarıstan kommunist lideri Bela Kunun adını daşıyır) təqdim etdi. “Kun planı” sadəcə olaraq inteqralistlərin uydurması idi, lakin Varqas ondan Dutranın təklif etdiyi fövqəladə vəziyyət elan etmək üçün istifadə etdi. (Hitler bir neçə il əvvəl kommunistləri günahlandırmaq və diktaturaya haqq qazandırmaq üçün Reyxstaq atəşindən istifadə etdiyi kimi) Noyabrın 10-da Varqas xalqa radio müraciətində, Avropa faşist dövlətlərinin konstitusiyalarından tamamilə yenidən yazılmış yeni konstitusiyada (onun rejimi dövründə ikinci) təsbit edilmiş diktator səlahiyyətlərinin öhdəsindən gəldiyini və beləliklə, prezident seçkilərini dayandırdığını elan etdi. Varqas da Hitler və Mussolini kimi hakimiyyətini tək inqilabla deyil, qurulmuş dövlət sistemi çərçivəsində tədricən gücləndirdi.

Estado Novo rejimi nasist Almaniyası rejimi ilə müqayisədə daha yumşaq idi. Avropalı faşistlər kimi, Varqas da müxalifətdəki siyasi partiyaları ləğv etdi, sərt senzura tətbiq etdi, polis qüvvələrini mərkəzləşdirdi və həbsxanaları siyasi dissidentlərlə doldurdu, millətçiliyi təbliğ etdi və hökumət siyasətinə tam nəzarətini gücləndirdi.

Sənayeləşmə

Estado Novo dövründə dövlət ağır sənayeni inkişaf etdirmək, yeni su elektrik enerjisi mənbələri yaratmaq, dəmir yolu şəbəkəsini genişləndirmək və Braziliyanın maliyyə bazasını inkişaf etdirmək məqsədi daşıyan Beşillik Plan elan etdi. Bu hadisələr, şübhəsiz ki, qismən də olsa, burjua inqilabına səbəb oldu. 1940-cı ildə Braziliyada elektrik enerjisi istehsalı 1 milyon kilovata çatdı ki, bunun da 60 faizi San-Paulu əyaləti regionunda, ilk növbədə, hidroelektrik bəndlərin tikintisi hesabına istehsal edilirdi. Sement istehsalı 1930-cu ildəki 87 min tondan 1940-cı ildə 700 min tona yüksəldi. Dəmir və polad istehsalı 1929-cu ildəki 90 min tondan 1939-cu ildə 150 min tona yüksəldi. İstehsal zavodlarının sayı onillikdə iki dəfədən çox artaraq 50 min tona çatdı. Tekstil ixracı istisna olmaqla, Braziliya sənayesi demək olar ki, yalnız yerli bazara xidmət edirdi.

1941-ci ilə qədər Braziliyada 944 min işçi işləyən 44,100 fabrik var idi (1920-ci ildə 13,336 fabrik və təxminən 300 min işçi ilə müqayisədə). 1942-ci ildə hökumət Itabira'nın zəngin dəmir filizi yataqlarını inkişaf etdirmək üçün Rio Doce Valley Şirkətini ( Companhia Vale do Rio Doce ) qurdu. 1946-cı ildə Motor Şirkəti yük maşınlarının istehsalına başladı. Elə həmin il Varqasın xəyallarından biri gerçəkləşdi - Milli Polad Şirkəti istehsala başladı. Varqas 1938-ci ildə neft axtarışına başlayan Milli Neft Şirkətini yaratdı. 1940-cı ilə qədər Braziliya sənaye istehsalı çox əhəmiyyətli dərəcədə artdı, lakin qəhvə istehsalı azaldı. Nəticədə, köhnə oliqarxiyanın maraqlarını təmin etmək üçün hökumət Braziliyanın əsas ixrac məhsulu olmaqda davam edən qəhvə istehsalına əhəmiyyətli sərmayələr qoydu.

İkinci Dünya Müharibəsi

1933-1938-ci illər arasında Almaniya Braziliya pambığının əsas bazarı və Braziliya qəhvəsi və kakaounun ikinci ən böyük idxalçısı oldu.1941-ci ilin mayında Almaniyanın Polşaya hücumundan sonra Varqas Hitlerə doğum günü münasibətilə təbrik teleqramı göndərərək, “sizin şəxsi xoşbəxtliyiniz və alman xalqının firavanlığı üçün ən xoş arzularını” çatdıraraq, hələ də ikili oyun oynamağa çalışırdı. Bu ikili oyun, Braziliya və Nasist Almaniyası arasında mülki və hərbi ticarətin sürətlə artması ilə birləşərək, "Varqas kimdir və nə istəyir" sualına davam edən Müttəfiq hökumətlərin daimi narahatlığına səbəb oldu.

Lakin ABŞ və Böyük Britaniya ilə qurulmuş iqtisadi əlaqələr və onların daha perspektivli ticarət tərəfdaşları olmasına görə Varqas sonda onların tərəfini tutdu, 1942-ci ildə Almaniya və İtaliyaya müharibə elan etdi və müttəfiqlərə kömək etmək üçün 25.000 nəfərlik Braziliya Ekspedisiya Qüvvələrini Avropaya göndərdi. 1942-ci ilin avqustunda alman sualtı qayıqları Braziliya ticarət gəmilərinə davamlı hücumlara başlayanda Braziliya müharibədə xeyli itki vermiş oldu.

Estado Novo-nun sonu

Antifaşist müttəfiqlərlə razılaşma Braziliyanın orta sinfi arasında anlaşılmazlığa gətirib çıxardı, məsələn, Salazar və Franko nominal neytrallığı dəstəklədikləri üçün bundan çəkindilər, bu da onlara cəmiyyətdə anti-faşist əhval-ruhiyyəni təhrik etməməyə və ondan çəkinməyə imkan verdi. Antifaşist əhval-ruhiyyəyə görə Varqas artıq ölkədəki iğtişaşlardan və kommunist qisasından qorxmayan bir cəmiyyətdə öz rejimini müəyyən qədər liberallaşdırmağa məcbur oldu. O, siyasi məhbuslar üçün amnistiya, prezident seçkilərinin qaytarılması və müxalifət partiyalarının, o cümlədən ümidsiz şəkildə zəifləmiş Kommunist Partiyasının qanuniləşdirilməsini əhatə edən "müharibədən sonrakı yeni azadlıq dövrü" elan etdi.

Buna baxmayaraq, məhz bu liberallaşmadan narazılıq yeni dövlət çevrilişinə səbəb oldu. 29 oktyabr 1945-ci ildə Varqas hökumətinin ən sağçı üzvləri, generallar Pedru Monteyru və Euriku Qaspar Dutra onu prezidentlikdən uzaqlaşdırdılar və Braziliya Ali Məhkəməsinin rəhbəri Joze Linyarişi müvəqqəti prezident təyin etdilər. Varqas 1950-ci ildə prezidentliyə qayıtsa da, bu tarix Estado Novo-nun sonu hesab olunur.

Xarici keçidlər

• FGV saytında Varqas dövrü (por.)