Nikoqos Balyan (erm. Նիկողոս Բալյան; 19 noyabr 1826, Konstantinopol, Osmanlı imperiyası27 fevral 1858, Konstantinopol, Osmanlı imperiyası) — erməni əsilli Balyan ailəsinə mənsub Osmanlı memarı.[1]

Nikoqos Balyan
q.erm. Նիկողայոս Պալեան
Şəxsi məlumatlar
Doğum tarixi 19 noyabr 1826(1826-11-19)
Doğum yeri
Vəfat tarixi 27 fevral 1858(1858-02-27) (31 yaşında)
Vəfat yeri
Vəfat səbəbi tif qızdırması[d]
Fəaliyyəti memar
Atası Karpet Balyan
Ailəsi Balyan ailəsi
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Həyatı

redaktə

Saray memarlarından Karpet Balyanın oğlu olub, 19 noyabr 1826-cı ildə İstanbulda dünyaya gəldi. İlk təhsilini tamamladıqdan sonra 1843-cü ildə qardaşı Sarkislə birlikdə Parisə göndərildi və burada memarlıq təhsili aldı. Ancaq səhhətinin pisləşməsi səbəbilə təhsilini tamamlamadan 1845-ci ildə İstanbula qayıtdı. Atasının yanında çalışaraq təcrübə qazandı. İnteryer (daxili) memarlığı üzrə ilk memarlıq məktəbinin açılmasında mühüm rol oynadı. 1863-cü ildə qəbul edilən Erməni nizamnaməsinin hazırlanmasında yaxından iştirak edən erməni milliyyətçilərindən biri oldu. 27 fevral 1858-ci ildə gənc yaşda tifusdan vəfat etdi.

Nunya Minasyan adlı xanımla evləndi və bu nikahdan 2 oğul, 3 qız dünyaya gəldi. Oğullarından Levon bəy özü kimi memar, digər oğlu Minas isə hüquqşunas olmuşdur.

Əsərləri

redaktə
  • Adilə Sultan qəsri (1853)
  • Dolmabağça məscidi (1852–1854)
  • Dolmabağça Saat Qülləsi
  • Çırağan sarayı
  • Erməni xəstəxanası
  • Ihlamur qəsri (1849)
  • Böyük Məcidiyə məscidi (1854)
  • Kiçik Məcidiyə məscidi (1843)
  • Kiçiksu qəsri (1857)
  • Topxana Saat qülləsi

Mənbə

redaktə
  • Afife, Batur, Balyan Ailesi. Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği, Taha Toros Arşivi, 1992, s. 1089.
  • Barkev Samuelian. Yüksek Lisans Tezi. Balyan Ailesinin 19. Yüzyılda İstanbul’un dönüşümüne Katkıları. İstanbul Üniversitesi, İstanbul 2020.
  • Hançer, Ethem. Sultanın Mimarları Balyanlar, Atlas, İstanbul, 177, 96–108.2007

İstinadlar

redaktə
  1. Pamukciyan, Kevork. "Nikoğos Balyan", İstanbul Ansiklopedisi, Haz. Reşat Ekrem Koçu, İstanbul. 1958.